default-image

5 πρωθυπουργοί και μια χώρα δυστυχισμένη

Απόψεις
5 πρωθυπουργοί και μια χώρα δυστυχισμένη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το φετινό καλοκαίρι ανέβασε στα ύψη τον πολιτικό υδράργυρο. Ήταν ένα καλοκαίρι που είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που το έκαναν ξεχωριστό. Είδαμε ένα δημοψήφισμα που είχε πολλά χρόνια να έρθει στο προσκήνιο. Είδαμε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα αριστερό κόμμα, να μετεξελίσσεται σε κεντροαριστερό. Είδαμε το έλλειμμα ομοφωνίας, που είχε τόσα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, να γίνεται εμφανές, απειλώντας την εσωκομματική συνοχή, καθώς το ένα στρατόπεδό του είναι εναρμονισμένο με την ιδέα του εθνικού νομίσματος. Είμαστε έτοιμοι να γίνουμε αποδέκτες ενός τρίτου μνημονίου και όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί ετοιμάζονται πυρετωδώς για την εκλογική αρένα, που, αν και δεν έχει δηλωθεί επίσημα, εντούτοις, απ' ό,τι φαίνεται, κοντοζυγώνει μια επόμενη κυβέρνηση. Ήταν ένα καυτό καλοκαίρι.

Του Νίκου Κοσμαδάκη

Αλήθεια, όμως, ξέρετε πόσες εκλογές έχουμε κάνει από τότε που ξέσπασε η κρίση ή καλύτερα ξέρετε πόσοι πρωθυπουργοί έχουν αφήσει την καρέκλα τους μέσα σε αυτά τα 6 χρόνια; Πέντε.

Ξεκινήσαμε το 2009. Πρωθυπουργός τον Οκτώβρη του 2009 ορίστηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η αγανάκτηση και μετά από ένα σύνολο αποτυχημένων πολιτικών κινήσεων από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχαν ως άμεσο αποτέλεσμα την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ το 2009 με ποσοστό 43,92%. Ο Έλληνας πολίτης έδειχνε χαρούμενος που ένα πολιτικό κόμμα με τέτοια ιστορία και κοινωνική δυναμική θα εκπροσωπούσε τα συμφέροντά του. Τα πράγματα , όμως, άλλαξαν. Το Νοέμβριο του 2009 ο Παπανδρέου χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη χρεωκοπία στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας προκαλώντας έντονη κατακραυγή. Το όνομά του συνδέθηκε με το Μνημόνιο 1 το Μάιο του 2010, το οποίο προέβλεπε τη συμφωνία χορήγησης δανείου 80 δισ. από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και από χώρες-μέλη της ευρωζώνης. Ο ίδιος δήλωνε πως οι ταμειακές ανάγκες της χώρες δεν καλύπτονται από τα δημόσια έσοδα. Αυτός ήταν ο λόγος ύπαρξης της συμφωνίας. Ο διεθνής Τύπος τον κατηγορούσε για έλλειψη δυναμικής διαπραγμάτευσης.

Ο Ιούνιος του 2011 ήταν ένας πολύ δύσκολος μήνας στην καριέρα του, καθώς έφερε προς ψήφιση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Ήταν τότε που είχε ξεσπάσει το κύμα των Αγανακτισμένων Πολιτών, που δεν ήθελαν άλλο ύφεση. Τέλη Οκτωβρίου του 2011 ο Παπανδρέου δηλώνει την πρόθεσή του να διεξαχθεί δημοψήφισμα, επικαλούμενος μια νέα δανειοδότηση, καθώς το χρέος της χώρας ήταν υπερβολικά φουσκωμένο και αδύναμο να προσεγγιστεί από την υφιστάμενη φορολογική πολιτική. Η στάση του αυτή, όμως, προκάλεσε κύμα διαδηλώσεων που προέρχονταν από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, αλλά και από τις διεθνείς αγορές που φοβήθηκαν την αστάθεια στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Έτσι, ο Γεώργιος Παπανδρέου αναγκάστηκε να αποσύρει τη διενέργεια δημοψηφίσματος και μη έχοντας μεγάλη κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη (153 υπέρ) παραιτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 2011.

Επόμενος πρωθυπουργός ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Η πρωθυπουργία του βασίστηκε σε μια συνεργασία των πολιτικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ. Ο κ. Παπαδήμος δεν ήταν εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό και αυτό οδήγησε σε πολλούς πολιτικούς σχηματισμούς να θεωρήσουν τη συγκεκριμένη πολιτική κίνηση ανάδειξης του συγκεκριμένου πρωθυπουργού, που είχε και την υποστήριξη του Βερολίνου, ως ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Οι αριστεροί σχηματισμοί ζητούσαν άμεσα εκλογές, καθώς θεωρούσαν πως ο ελληνικός λαός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην ανάδειξη πολιτικών αξιωμάτων.  Μετριοπαθής άνθρωπος, ο οποίος βρέθηκε σε ένα πολιτικό τοπίο πολωμένο. Το όνομά του συνδέθηκε με το κούρεμα PSI (Private Sector Involvement).

Τo Μάιο του 2012 παραιτείται από πρωθυπουργός και αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υπηρεσιακού πρωθυπουργού ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος επωμίστηκε το καθήκον να φέρει τη χώρα σε μια ομαλή πορεία προς εκλογές.

Επόμενος πρωθυπουργός (εκλεγμένος αυτήν τη φορά) ο Αντώνης Σαμαράς. Έχοντας εκλεγεί το Νοέμβριο του 2009 στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άσκησε έντονη κριτική στο μνημόνιο και στα «λάθη που είχε», όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά. Τελικά το Φεβρουάριο του 2012 ψήφισε και στήριξε τα μέτρα του μνημονίου 2, επιβάλλοντας κομματική πειθαρχία. Το Φεβρουάριο του 2012 σταματάει η αντιμνημονιακή του ρητορεία και πλέον καταπιάνεται με την ευρωπαϊκή ατζέντα, ζητώντας από το λαό να στηρίξει μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα να είναι ένα ισχυρό κράτος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Τελικά ορίστηκε πρωθυπουργός τον Ιούνιο του 2012 με μια συνεργασία Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Η στήριξη που παρείχε στο ευρωπαϊκό όραμα, καθώς και η άμεση εφαρμογή του μνημονίου (που ήρθε σε αντίθεση με τα κεκτημένα πολλών ετών, όπως το καυτό ζήτημα των απολύσεων στο δημόσιο τομέα) είχαν ως αποτέλεσμα να προκαλέσουν έντονη τη δυσαρέσκεια στο εκλογικό σώμα. Ύστερα από 2,5 χρόνια πρωθυπουργίας και την αποτυχημένη στήριξη που παρείχε το Κοινοβούλιο στον υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας, που παρείχε ο ίδιος ψήφο εμπιστοσύνης (Σταύρος Δήμας), δηλώνει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών .

Στις 25 Ιανουαρίου πρωθυπουργός ορίζεται ο Αλέξης ο Τσίπρας και με κυβερνητικό εταίρο τον Πάνο Καμμένο. Ο Τσίπρας έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και ο πρώτος που ορκίστηκε με πολιτικό όρκο. Η αντιμνημονιακή του κριτική και ρητορεία, όταν ήταν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν άφθονη. Έχοντας στο κυβερνητικό του επιτελείο προσωπικότητες αμφιλεγόμενες , όπως ο κύριος Βαρουφάκης, κατηγορήθηκε από τον Τύπο ότι η "πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας" πάσχει από ουσιαστική διαπραγματευτική πυγμή και αναλώνει το χρόνο σε μικροπολιτικά παιχνίδια, κυρίως λόγω της έλλειψης συνεννόησης. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις του Βερολίνου δεν τον είδαν με καλό μάτι, καθώς θεώρησαν πως η έλευση στην πρωθυπουργία ενός αριστερού κόμματος μπορεί να οδηγήσει σε μια προβληματική ιδέα γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Τσίπρας συνέδεσε το όνομά του με το δημοψήφισμα, αφήνοντας το λαό να αποφασίσει για τις τύχες του, πράγμα που ερμηνεύτηκε με ένα πολυποίκιλο τρόπο. Τελικά το ΟΧΙ, που επιθυμούσε τόσο πολύ, έδωσε μια κοινωνική δυναμική η οποία δεν αξιοποιήθηκε, όπως υποστήριξαν και οι πιο ένθερμοι οπαδοί του κόμματος. Ήρθε σε διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πέρασε από τη Βουλή ένα μνημόνιο 3, που ακόμη και σύντροφοί του το χαρακτήρισαν «ταφόπλακα της ελληνικής κοινωνίας», καθώς φτωχοποιεί την ελληνική κοινωνία.

Ο Τσίπρας δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα μέσα στη Βουλή με ένα έμμεσο τρόπο πως οι εκλογές κοντοφτάνουν. Η αλήθεια είναι πως οι εκλογές πρέπει να μας τρομάζουν, καθώς απορρυθμίζεται η πολιτική σταθερότητα. Από τον Οκτώβρη του 2009 έως και σήμερα έχουν ορκιστεί 5 διαφορετικοί πρωθυπουργοί. Η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω δεν είναι κολακευτική. Πιστεύω πως το μεγαλύτερο λάθος της χώρας μας είναι αυτή η έλλειψη εθνικής συνεννόησης και συστράτευσης των πολιτικών δυνάμεων.

Αυτήν τη στιγμή, είμαστε μια χώρα που δεν αποφασίσαμε να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Έχουν περάσει πάνω από έξι χρόνια. Ο πολίτης προβληματίζεται και δικαίως. Όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί έχουν αναλωθεί σε ένα παζάρι μικροκομματικών σκοπιμοτήτων γιατί διαφωνούμε ως προς τη λύση και την εφαρμογή. Η Ελλάδα πρέπει να είναι μέλος της ευρωζώνης. Πρέπει, όμως, να υπάρχει μια κρατική εξουσία που θα έχει εποπτικό ρόλο και δε θα αλλάζει ανάλογα με τις περιστάσεις. Χρειαζόμαστε σοβαρότητα. Έχουμε μια κρίση δημόσιου χρέους, μια νεολαία που πεθαίνει εργασιακά και μια αξιόπιστη λύση δεν υπάρχει.

Ας κοιτάξουμε την ουσία του προβλήματος και ας αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα ως κάτι το συλλογικό. Μόνο έτσι θα πετύχουμε. Και το έχουμε πραγματικά ανάγκη.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News