Όσοι άνθρωποι έχουν ζήσει και εργαστεί υπηρετώντας την ασφάλεια των πολιτών, την έρευνα, τη διάσωση, τη δίωξη της εγκληματικότητας, τη διαχείριση και αντιμετώπιση κρίσεων κοινωνικών αλλά και φυσικών φαινομένων, είναι λογικό επακόλουθο να αναπτύσσουν ιδιαίτερα την ικανότητα διαίσθησης του κινδύνου.
Του Μαρίνου Παττακού
Επειδή τυγχάνει και εγώ να είμαι ένας από εκείνους, ζήτησα σήμερα το λόγο επί προσωπικού για να σας μεταφέρω την απάντηση που έδωσα σε φιλικό πρόσωπο και πρώην συνάδελφο από το Λιμενικό Σώμα, ο οποίος με ρώτησε χαριτολογώντας: «Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που ξαφνικά άρχισες να σχολιάζεις, να κρίνεις και να κατακρίνεις τα κακώς ή καλώς κείμενα της επικαιρότητας».
Η απάντησή μου ήταν άμεση και αποφασιστική. Ο κίνδυνος της δραχμής που παραμονεύει κρυμμένος πίσω από την ελπίδα που έρχεται… Αυτός είναι ο λόγος που αρχικά μου προκάλεσε το ενδιαφέρον της κατάθεσης σχολίων ή απόψεων, με το σκεπτικό όχι να διαμορφώσουν αλλά να βοηθήσουν την κοινή γνώμη να καταλήξει σε κατά το δυνατόν ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Βέβαια δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί και ούτε πρόκειται να γίνουμε, εφόσον όμως ασχολούμαστε με τα κοινά και συμμετέχουμε στη διαχείριση των δημοτικών δρώμενων, έχουμε υποχρέωση να διατυπώνουμε ξεκάθαρα τη θέση μας, κυρίως για εκείνους που μας τίμησαν με την επιλογή των.
Στις τελευταίες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές αρχικά ήμουν αναποφάσιστος, όχι όμως για το τι θα ψήφιζα γιατί σε αυτό το θέμα δεν υπήρξα ποτέ αναποφάσιστος. Η αναποφασιστικότητά μου αφορούσε στο εάν και με ποιον θα συμμετείχα ως υποψήφιος σε αυτές τις εκλογές. Τότε ήταν που ευρισκόμενος με ένα άλλο φίλο και συναγωνιστή στην καφετέρια Deals μου είπε τα εξής: «Πιστεύω ότι θα είναι λάθος να μη συμμετάσχεις σε αυτές τις εκλογές διότι διαφορετικά τη θέση αυτή σίγουρα θα την πάρει κάποιος άλλος που δεν είναι βέβαιο ότι θα είναι καλύτερος από εσένα».
Δεν ξέρω εάν είχε δίκιο με την παρότρυνσή του, όμως σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι κανείς άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο δεν έχει δικαίωμα να σιωπά και να μη συμμετέχει, περνώντας τη ζωή του κινούμενος μόνο γύρω από τον εαυτό του…
Η αποχή από τα κοινωνικά δρώμενα είναι προάγγελος της κοινωνικής παρακμής και η σιωπή για τα κακώς κείμενα είναι συνενοχή. Το μέλλον του ελληνικού λαού εξαρτάται από τον ίδιο και η μοίρα του διαγράφεται ανάλογα με τις επιλογές του. Για αυτό λοιπόν πρέπει να εργαζόμαστε, να αγωνιζόμαστε, να συμμετέχουμε και να προσφέρουμε για να έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε και να κατακρίνουμε…
Ο Καζαντζάκης έλεγε ότι, όταν ο τόπος αυτός κινδυνεύει, έχουμε υποχρέωση να τον σώσουμε και εάν δεν σωθεί, εμείς θα φταίμε.
Συνεπώς, αγαπητοί φίλοι, νομίζω ότι σωστά αισθάνθηκα τη υποχρέωση να εξομολογηθώ, ζητώντας σήμερα επί προσωπικού το λόγο.
Ηράκλειο 10-8-2015
