Τα νέα δεν είναι καθόλου καλά. Το κράτος χρωστάει. Χρωστάει σε προμηθευτές. Χρωστάει σε εργολάβους. Χρωστάει μισθούς. Χρωστάει σε φορολογούμενους που περιμένουν την επιστροφή του ΦΠΑ. Και πού δε χρωστάει;
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Το κακό χειροτέρεψε. Ειδικά τους τελευταίους μήνες. Το κράτος δεν πληρώνει. Για να δείξει ότι δήθεν έχει περιορίσει τις δαπάνες. Και να κοροϊδέψει πάλι τους ξένους. Δανειστές και πιστωτές.
Μας έχουν, όμως, μάθει. Και ξέρουν τα νούμερα καλά. Ξέρουν και τις μεθόδους μας. Και την τακτική μας. Γι' αυτό και δε μας εμπιστεύονται. Ούτε καν στο κεφάλαιο τήρησης των υποχρεώσεών μας.
Πέρα από τη χαμένη αξιοπιστία μας ως κράτους, παθαίνουμε και αλλού ζημιά. Στο χώρο της παιδείας. Και ακόμα χειρότερα, στο χώρο της υγείας. Φάρμακα άρχισαν να λείπουν. Και άλλα εξαρτήματα. Και τα έργα μένουνε στη μέση.
Ένα μισοτελειωμένο έργο θα κοστίσει πολύ παραπάνω. Θέλει παραπάνω συντήρηση. Θέλει αντικατάσταση υλικών και κομματιών που έχουν εκτελεστεί. Θέλουν και ποινικές ρήτρες.
Όλη η πιο πάνω περιγραφή δεν είναι πλήρης. Για ένα πολύ απλό λόγο. Αν το κράτος δεν είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του, τότε μαθαίνουν και οι πολίτες να μην είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος.
Χρωστάμε πολλά στο κράτος. Εν μέρει από αδυναμία. Δεν έχουμε να του δώσουμε. Εν μέρει, όμως, γιατί το μιμούμαστε. Γιατί, αν το κράτος είναι μπαταξής, οι πολίτες μπαταξήδες γίνονται ολονέν και περισσότεροι.
