«Εσύ τι λες για τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή;», με ρώτησε ο Τάσος, παλιός φίλος, που, έχοντας χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του, βρίσκει διέξοδο στην πολιτική.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
«Στάσου, βρε παιδί μου, να πιω πρώτα μια ρουφιά καφέ», είπα, καθώς προσγειωνόμουν στην αναπαυτική πολυθρόνα της μοδάτης περιφερειακής καφετέριας, «και μετά θα πούμε και για τα πολιτικά». «Καταρχήν, πάντως, μου φαίνεται πως ήταν αυτό που λέμε πολύς καβγάς (ξενύχτι) για το τίποτα».
«Ε, όχι για το τίποτα. "Comedia del arte" το 'χουν κάνει το "μαγαζί", συγνώμη τη Βουλή ήθελα να πω, με μόνιμη πρωταγωνίστρια την πρόεδρο», είπε. «Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο στριμωγμένα και το αύριο τόσο σκοτεινό, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να την παρακολουθούμε και να γελάμε. Μια και φέτος, λόγω της κατάστασης, δεν έχομε επιθεωρησιακούς θιάσους στην πόλη...».
Γέλασα... «Με άλλα λόγια, "ουδέν κακόν αμιγές καλού"», παρατήρησα. «Πέσ' το κι έτσι», συμφώνησε. «Δε σου κρύβω πάντως ότι για άλλη μια φορά "θαύμασα" την πρόεδρό μας, τη Ζωή». «Ε, όχι και "μας"», τον έκοψα.
«Γιατί; Η Ζωή ανήκει σε όλους μας. Είναι το... ψηφιδωτό του σύγχρονου Ελληνισμού. Τα ξέρει όλα, δεν κάνει λάθη ποτέ, θεωρεί τη Δημοκρατία αποκλειστικό της δικαίωμα, και δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως, ως περιούσιος λαός, είμαστε θύματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, που απεργάζεται την καταστροφή και την εξόντωσή μας».
«Σαν πολλή φόρα πήρες», τον διέκοψα. «Ξέρω ότι δεν πας τη Ζωή, αλλά να μην της ρίχνομε και την ευθύνη για ό,τι στραβό συμβαίνει στον τόπο».
«Όχι βέβαια, αλλά, βρε παιδί μου, τι να πεις για τη σοβαρότητα μιας προέδρου, που, αφού πέρασε γενεές δεκατέσσερις Ευρωπαίους και δικούς μας, του πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου, όταν εκείνος τέλειωσε την ομιλία του, έχοντας κάνει ευθεία αναφορά σε "προδότες και δειλούς", τον χειροκρότησε ενθουσιωδώς».
«Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, δεν το 'χεις ακούσει; Εγώ πάντως νομίζω», συνέχισα, «πως το "κλου" της βραδιάς δεν ήτανε η πρόεδρος, αλλά ο Βαρουφάκης. Δεν παίζεται ο άνθρωπος. Τους έριξε ένα ξεγυρισμένο "Ναι" και τους "κούφανε" όλους, δικούς του και απέναντι»...
«Έχει και "δικούς" του;», απόρησε ο συνομιλητής μου. «Δηλαδή;», είπα κοιτάζοντάς τον ερωτηματικά. «Ε, πώς! Αυτός νομίζει πως μόνο εκείνος κι ο εαυτός του υπάρχουν σε όλο τον κόσμο». Γελάσαμε κι οι δυο.
«Και δε μου λες, είναι αλήθεια πως Τσίπρας και Καμμένος του έκαναν γερό "μασάζ" για να πει χθες βράδυ το "ναι";», ρώτησα...
Γύρισε και με κοίταξε μ' εκείνο το μυστήριο ύφος, που δεν ξέρεις αν μιλά σοβαρά ή αν κοροϊδεύει.
«Ο μόνος λόγος που εγώ βλέπω στο "Ναι" του Βαρουφάκη είναι για να γίνει ξανά πρωτοσέλιδο. Και το πέτυχε», είπε, κλείνοντας την κουβέντα.
