default-image

"Ευχόμαστε να υπάρχουν κι άλλοι"

Απόψεις
"Ευχόμαστε να υπάρχουν κι άλλοι"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έχω τη γνώμη πως το τελευταίο χρονικό διάστημα, πυκνό σε πολιτικά γεγονότα, δυο πρόσωπα του Δημόσιου βίου, το ένα με αρνητικό και το άλλο με θετικό πρόσημο, τράβηξαν την προσοχή μας. Το ένα είναι ο παγκόσμια πλέον γνωστός Γιάννης (ας μου συγχωρέσει το δεύτερο «ν») Βαρουφάκης, και το άλλο, λιγότερο γνωστό, ο Ηρακλειώτης βουλευτής Κώστας Δαμαβολίτης. Ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Ο πρώτος εισέβαλε σαν σίφουνας στην πολιτική μας ζωή, υποσχόμενος να κατατροπώσει τους Ευρωπαίους, να καταργήσει τα μνημόνια και την τρόικα και να δώσει οξυγόνο στην ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία. Χρειάστηκαν λιγότεροι από τέσσερις μήνες (σύνοδος της Ρίγα) για να αποδειχτεί ότι ο πρωθυπουργός στην πιο δύσκολη στιγμή εμπιστεύτηκε την οικονομία στα χέρια ενός αλλοπρόσαλλου, ανερμάτιστου και επικίνδυνου για τη χώρα νάρκισσου, με προσωπική ατζέντα και στόχο να χειραγωγήσει τη χώρα έξω από το ευρώ. Αντίθετα δηλαδή στη σαφή λαϊκή εντολή και στη γραμμή της κυβέρνησης να παραμείνομε στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Και αυτό δεν αποτελεί απλώς εικασία ή συμπέρασμα, αλλά, μόλις χθεσινή, δική του ομολογία.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, που καταταλαιπώρησε, απαξίωσε, δυσφήμησε τη χώρα και την έφερε στο χείλος του γκρεμού, απέδειξε ότι, εκτός από τον εαυτό του, δε σκέφτεται και δεν έχει αισθήματα για κανέναν άλλο. Φάνηκε αυτό και στην πρόσφατη, κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή, όπου ήταν ηχηρά απών με αστεία δικαιολογία, αλλά και από την προκλητική του αγνωμοσύνη προς τον άνθρωπο που τον ευεργέτησε πολλαπλά, τον πρωθυπουργό.

Δε γνωρίζομε αν ο Βαρουφάκης ενήργησε από ιδεολογία ή ιδιοτέλεια. Για το πρώτο χρειάζεται κατασταλαγμένη και σταθερή σκέψη, που έχει αποδείξει ότι δε διαθέτει, ενώ για το δεύτερο δεν υπάρχουν απτά στοιχεία. Ανεξάρτητα πάντως από τα κίνητρά του, το βέβαιο είναι ότι έβλαψε σοβαρά τη χώρα, θέτοντας τα προσωπικά του συμφέροντα πάνω από εκείνα της πατρίδας.

Γι' αυτό θα του υπενθυμίσομε τα λόγια του Σωκράτη (Κρίτων), γιατί πιθανώς στα ελιτίστικα σχολεία που φοίτησε να μην έτυχε να τα ακούσει: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσι...».

Απέναντι σε αυτό το κατεξοχήν αρνητικό φαινόμενο ανθρώπινης και πολιτικής συμπεριφοράς, έχομε την περίπτωση του Κώστα Δαμαβολίτη. Σε μια εποχή όπου στο πολιτικό πεδίο περισσεύουν οι ιδιοτελείς, οι κενοί, οι τυχάρπαστοι και οι τσαρλατάνοι, όπου μια πρόεδρος Βουλής, κορυφαίοι υπουργοί και βουλευτές παραμένουν, παγκόσμια πρωτοτυπία σε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, γαντζωμένοι στις καρέκλες τους, παρά την αντίθεσή τους σε κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης, ο συγκεκριμένος πολιτικός με τη στάση του δίδαξε πολιτικό ήθος και ανθρώπινη λεβεντιά, δυο στοιχεία σε απελπιστική έλλειψη στην αποξηραμένη από θετικά παραδείγματα πολιτική μας ζωή.

Είναι το μόνο παρήγορο σημάδι στην πολιτική έρημο που βιώνουμε και κάνομε την ευχή να υπάρχουν κι άλλοι Δαμαβολίτηδες, που δεν τους δόθηκε απλώς η ευκαιρία να εκδηλωθούν.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News