Μπήκαμε αισίως στην τρίτη εβδομάδα των capital controls. Από την Κυριακή 28 Ιουνίου, δηλαδή, αμέσως μετά την ανακοίνωση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, η στρόφιγγα της ρευστότητας έκλεισε, αναγκάζοντάς μας να παλεύουμε για την επιβίωσή μας με μόλις 50, στην καλύτερη περίπτωση 60 ευρώ στην τσέπη.
Όσα δηλαδή δίνουν τα κατά τόπους Μηχανήματα Αυτόματης Ανάληψης (ΑΤΜ) των τραπεζών. Και η ερώτηση που εύλογα γεννήθηκε στον καθένα μας μετά τη δυσάρεστη τροπή που πήραν τα πράγματα, την ώρα που, μη μπορώντας να κάνουμε αλλιώς, λαμβάναμε στα χέρια μας τα λιγοστά αυτά ευρώ, ήταν «και τώρα τι να τα κάνω; Τι να πρωτοπληρώσω;».
Έτσι, η όλη κατάσταση μας εξωθεί εκ των πραγμάτων να αλλάξουμε και πάλι συνήθειες και τρόπο ζωής. Ιεραρχήθηκαν οι ανάγκες μας. Ο φόβος του Grexit, που όμως απομακρύνθηκε, ως φαίνεται, για τώρα τουλάχιστον, μετά από το λευκό καπνό που βγήκε από τις Βρυξέλλες, με τον πρωθυπουργό της χώρας και τους δανειστές να καταλήγουν σε συμφωνία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δε λειτουργούν οι τράπεζες, προκειμένου να γίνονται κανονικά οι τραπεζικές συναλλαγές, μας οδήγησε στο να θέσουμε άλλες προτεραιότητες, περιορίζοντας παράλληλα τα έξοδα και τις ανάγκες μας.
Βάζοντας κατά συνέπεια οι περισσότεροι από εμάς σε πρώτη προτεραιότητα την κάλυψη των προς το ζην, ειδικά στην περίπτωση μιας οικογένειες, σε είδη τροφίμων και πρώτης ανάγκης και σε δεύτερη μοίρα τα υπόλοιπα καθημερινά και πολλές φορές περιττά έξοδα, έστω και αν έχουν περιοριστεί κατά πολύ εδώ και πέντε χρόνια. Όσα δηλαδή τα χρόνια της κρίσης που βιώνουμε.
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, καθώς ακόμα και έτσι τα απρόοπτα που στον καθένα τυχαίνουν καθημερινά, όπως για παράδειγμα το να χρειαστεί κάτι έξτρα το παιδί, να σημειωθεί μια βλάβη στο σπίτι ή ακόμα και στο αυτοκίνητο, να αρρωστήσει κάποιο μέλος της οικογένειας και να χρειαστεί επειγόντως γιατρό και φάρμακα, μας βγάζουν και πάλι εκτός προϋπολογισμού, αναγκάζοντάς μας να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά για την τραγική κατάσταση εξουθένωσης στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα και ως λαός.
Οι επιχειρηματίες
Ακόμα πιο δύσκολα βέβαια είναι τα πράγματα για τους επιχειρηματίες, οι οποίοι βρίσκονται σε αρκετά δύσκολη θέση, αφού δεν ξέρουν πού να πρωτοδιαθέσουν τα 60 ευρώ με τα οποία καλούμαστε να ζήσουμε την ημέρα, και οι οποίοι σε καθημερινή βάση έρχονται αντιμέτωποι με το τρομερό δίλημμα αν θα πρέπει να τα διαθέσουν για να καλύψουν τις προσωπικές τους ανάγκες ή της επιχείρησής τους, για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των πελατών.
Ύστερα είναι και η αγωνία για το πώς θα πληρωθούν οι λογαριασμοί και τα υπέρογκα ποσά που αυτή τη στιγμή, με το να μη λειτουργούν οι τράπεζες, συσσωρεύονται όσον αφορά στις εφορίες, στις δημόσιες υπηρεσίες, τις επιταγές κ.λπ. Με την όλη κατάσταση να προκαλεί πραγματικά μεγάλη ανησυχία στον κόσμο.
Ζόρικα
Υπό αυτές τις δυσάρεστες και πρωτόγονες οικονομικές συνθήκες, εμείς ρωτήσαμε τους Ηρακλειώτες να μας απαντήσουν πώς τελικά καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα και ποιες ανάγκες τους σπεύδουν να καλύψουν με τα 50-60 ευρώ. Όσα μας είπαν αποδεικνύουν πραγματικά το πώς, θέλοντας και μη, αναγκαστήκαμε να βάλουμε... τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι για να τα βγάλουμε πέρα.
«Επειδή εργάζομαι και κινούμε πολλές ώρες με το αυτοκίνητο, τα περισσότερα χρήματα πάνε σε καύσιμα. Και με ό,τι μένει μετά καλύπτω τις προσωπικές μου ανάγκες σε διατροφή και συντήρηση του σπιτιού, όπως και τους λογαριασμούς εκτός τραπέζης, που τρέχουν. Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς εδώ που μας έφεραν», μας είπε ο κ. Σωτήρης Μεταξάκης.
«Έχω παιδιά και οικογένεια. Με 60 ευρώ τι μπορείς να κάνεις; Ζοριζόμαστε πολύ. Αυτό που κοιτάζω είναι να μη στερήσω κάτι από τα παιδιά μου και από το οικογενειακό τραπέζι, αν και έχουμε εδώ και αρκετό καιρό κόψει τα παραπάνω έξοδα», τόνισε η κ. Ζαφειρούλα Τσαχάκη.
«Έχω μάθει τα τελευταία χρόνια να κάνω οικονομία αναγκαστικά. Συνεπώς θα καλύψουμε τις ανάγκες του σπιτιού, θα πάρουμε ένα κιλό ψωμί και ό,τι απαιτεί το φαγητό της οικογένειας, και έως εκεί. Δυστυχώς είναι και ο γιος μου άνεργος και έτσι βοηθάω όσο μπορώ για να συντηρήσει και εκείνος την οικογένειά του. Δεν μπορούμε να ζήσουμε όμως για πολύ υπό αυτήν την κατάσταση, γι' αυτό κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους», μας είπε η κ. Άννα Σταυρακάκη.
«Έχω επιχείρηση. Με 60 ευρώ τι να πρωτοκαλύψεις; Τα δικά σου θέλω ή τις ανάγκες της επιχείρησης; Δεν ξέρω, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δυστυχώς, καλούμαστε και πάλι εμείς να πληρώσουμε τις αμαρτίες των πολιτικών. Πάω στο σούπερ-μάρκετ και παίρνω συνεχώς μακαρόνια και όσπρια. Η κόρη μου έμεινε άνεργη, έχει τρία παιδιά και τη βοηθάω όσο μπορώ. Πώς να ζήσουν όμως δύο οικογένειες με 60 ευρώ;», ανέφερε η κ. Γεωργία Φραγκιαδάκη.
Περιορισμός εξόδων: «Κοιτάζουμε πρώτα τα παιδιά μας»
«Έχουμε περιορίσει τις δικές μας ανάγκες και κοιτάζουμε τις ανάγκες των παιδιών κυρίως, ώστε να μπορούμε να τα ταΐσουμε και να μη μείνουν νηστικά. Γέννησα πρόσφατα το δεύτερό μου παιδί και, όπως καταλαβαίνετε, τα καθημερινά έξοδα είναι πολλά σε γάλα, πάνες κ.λπ.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Προχθές μου χάλασε η βρύση στο μπάνιο και πλημμύρισε το σπίτι νερά. Το 50ευρω λοιπόν πήγε εκεί και μείναμε άφραγκοι. Πείτε μου λοιπόν, ζεις έτσι;», τόνισε η κ. Στέλλα Μονιάκη.
«Τα καθημερινά μου έξοδα έχουν περιοριστεί εδώ και πολύ καιρό στα 10 το πολύ 20 ευρώ, καθότι δεν έχω οικογένεια και παιδιά. Έχω όμως λογαριασμούς που τρέχουν και που πρέπει να πληρωθούν, όπως κινητά τηλέφωνα, εφορίες κ.λπ., ενώ εκείνο που με τρομάζει είναι οι έκτακτες ανάγκες που μπορεί να προκύψουν ανά πασά ώρα και στιγμή. Που με 50 και 60 ευρώ στην τσέπη δεν καλύπτονται», δήλωσε ο κ. Μιχάλης Αραμπατζόγλου.
Τι δήλωσαν οι πολίτες
«Επειδή εργάζομαι και κινούμαι πολλές ώρες με το αυτοκίνητο, τα περισσότερα χρήματα πάνε σε καύσιμα».
Σωτήρης Μεταξάκης
«Έχω παιδιά και οικογένεια. Με 60 ευρώ τι μπορείς να κάνεις; Ζοριζόμαστε πολύ. Κοιτάζω να μη στερήσω κάτι από τα παιδιά μου».
Ζαφειρούλα Τσαχάκη
«Έχω μάθει τα τελευταία χρόνια να κάνω οικονομία αναγκαστικά. Συνεπώς θα καλύψουμε τις ανάγκες του σπιτιού, θα πάρουμε ένα κιλό ψωμί και ό,τι απαιτεί το φαγητό της οικογένειας, και έως εκεί».
Άννα Σταυρακάκη
«Έχω επιχείρηση. Με 60 ευρώ τι να πρωτοκαλύψεις; Τα δικά σου θέλω ή τις ανάγκες της επιχείρησης; Δεν ξέρω, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Γεωργία Φραγκιαδάκη
«Προχθές μου χάλασε η βρύση στο μπάνιο και πλημμύρισε το σπίτι νερά. Το 50ευρω πήγε εκεί και μείναμε άφραγκοι. Πείτε μου λοιπόν, ζεις έτσι;».
Στέλλα Μονιάκη
«Έχω λογαριασμούς που τρέχουν και που πρέπει να πληρωθούν, όπως κινητό, εφορία. Εκείνο που με τρομάζει όμως είναι οι έκτακτες ανάγκες».
Μιχάλης Αραμπατζόγλου
Μαρία Αντωνογιαννάκη
