Σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, ο αθλητισμός μοίρασε για άλλη μία φορά χαμόγελα και έδωσε τη δυνατότητα στον κόσμο να αισθανθεί περήφανος και όλα αυτά έγιναν στο Ηράκλειο.
Λίγες ημέρες μετά την επιτυχημένη διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου ομάδων Α κατηγορίας, ξεκίνησε άλλη μία σπουδαία διοργάνωση με παγκόσμιο κύρος και υψηλές απαιτήσεις. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ εφήβων U19 ολοκληρώθηκε ξεκίνησε στις 27 Ιουνίου χωρίς κανείς να μπορεί να υποψιαστεί την τεράστια επιτυχία που θα είχε τόσο σε οργανωτικό επίπεδο όσο και σε αγωνιστικό, αλλά κυρίως ότι το κλειστό στα Δύο Αοράκια θα συγκέντρωνε χιλιάδες κόσμου που θα δημιουργούσε μία εκπληκτική ατμόσφαιρα, θα σεβόταν όλους τους εθνικούς ύμνους των ομάδων, θα χειροκροτούσε τις ωραίες φάσεις όλων των ομάδων, αλλά θα ήταν αμείλικτος σε κάθε αντίπαλο της εθνικής ομάδας. Το έζησαν στο... πετσί τους οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια του σαββατιάτικου ματς με την Ελλάδα.
Οι φωνές έκαναν το γήπεδο να σείεται και ανάγκασαν τον προπονητή των ΗΠΑ, Σιν Μίλερ, να μιλά για την πιο εχθρική έδρα που έχει συναντήσει ποτέ.
Αυτή η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πραγματική έκπληξη και έδωσε το... κερασάκι που χρειαζόταν για να θεωρηθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ηρακλείου ως ένα από τα πιο επιτυχημένα που έχουν γίνει ποτέ.
Και σε αγωνιστικό επίπεδο, όμως, το τουρνουά κύλησε με ωραία ματς, δυνατές ομάδες και στο τέλος αρκετό σασπένς. Η Αμερική μπήκε... μουδιασμένα στη μάχη, αλλά παιχνίδι με το παιχνίδι ανέβαζε ταχύτητα και μέχρι τον ημιτελικό κόντρα στην Ελλάδα έμοιαζε αήττητη. Οι διεθνείς μας κατέθεσαν την ψυχή τους σε αυτό το παιχνίδι και εάν ήταν λίγο πιο εύστοχοι στις βολές το... σενάριο θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Και η Κροατία, όμως, παρότι αγωνίστηκε χωρίς το μεγάλο της αστέρα τον Μπέντερ (εκδιώχθηκε από την ομάδα λόγω του χορηγού που είχε στα παπούτσια), κοίταξε στα μάτια τους Αμερικανούς στον τελικό και θα μπορούσε να ήταν σήμερα πρωταθλήτρια εάν ο Μπόζιτς ευστοχούσε και στις δύο βολές 4'' για το φινάλε.
Ακόμα και έτσι όμως, οι ΗΠΑ είναι δίκαια τροπαιούχοι. Έδειξαν ότι εκτός από ταλέντο διαθέτουν και ψυχή, καθώς αντέδρασαν στα δύσκολα, βρήκαν λύσεις και τελικά πέτυχαν το στόχο τους. Στις κορυφαίες ομάδες ήταν φυσικά και η Τουρκία, η οποία έκανε εξαιρετικό τουρνουά, αλλά στον ημιτελικό με την Κροατία ήταν σε άλλο γήπεδο. Έχασε με κατεβασμένα χέρια και ήταν πολύ πιο ξεκούραστη στο μικρό τελικό κόντρα στην Εθνική μας.
Της άξιζε ένα μετάλλιο
Αν άξιζε η Εθνική μας μία θέση στο βάθρο μπορούν να το απαντήσουν όλοι όσοι την παρακολούθησαν από κοντά. Στον αθλητισμό, όμως, όπως και στην καθημερινότητα τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως πρέπει. Υπάρχουν και αναποδιές. Το σίγουρο είναι ότι το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ είναι λαμπρό. Αυτή η φουρνιά παικτών μπορεί να το οδηγήσει και πάλι πολύ ψηλά και περιμένουμε να τους δούμε να εξελίσσονται.
Μεγάλος άτυχος του τουρνουά ήταν ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ένα παιδί που αναμενόταν πώς και πώς στην Κρήτη τόσο γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικό παίκτη όσο και γιατί η μητέρα του είναι Ηρακλειώτισσα. Ο τραυματισμός του, όμως, στο φιλικό με τις ΗΠΑ τον έθεσε νοκ-άουτ στα τρία πρώτα ματς, ενώ και σε όσα αγωνίστηκε ήταν εμφανώς επηρεασμένος. Μετά το μικρό τελικό με την Τουρκία το πόδι του ήταν πρησμένο, ενώ για να παίξει κόντρα στην Αμερική έκανε ένεση. «Θέλω να ξεχάσω τον τραυματισμό μου και τα παιχνίδια που δεν έπαιξα», έλεγε στη «Ν.Κ.» μετά την ολοκλήρωση του τουρνουά.
Έχει όμως και κάτι να θυμάται: «Θα θυμάμαι για πάντα αυτό τον κόσμο που μας βοήθησε και μας στήριξε σε όλα τα παιχνίδια, χάσαμε-κερδίσαμε. Δεν τον περιμέναμε τόσο κόσμο». Για τον ίδιο υπάρχει μία νέα πρόκληση μπροστά: το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων U19 που γίνεται στο Βόλο. «Είμαστε μία πολύ καλή φουρνιά κι αυτή του 1997-98. Είναι πολύ έμπειρα παιδιά που παίζουν κι αυτά στο υψηλότερο επίπεδο. Πιστεύω ότι θα είμαστε πολύ καλοί γιατί έχουμε χρόνο προετοιμασίας και πιστεύω να έχουμε μία ανάλογη πορεία με αυτή που είχαμε εδώ».
Όσο για τους δεσμούς του με το Ηράκλειο είπε: «Υπάρχει ένα δέσιμο με την πόλη αυτή. Έχω έρθει πολλές φορές διακοπές με την οικογένειά μου, έχω πολλούς συγγενείς εδώ, με στήριξαν και τους ευχαριστώ».
Για τον ίδιο πάντως «είναι μία μεγάλη επιτυχία η κατάκτηση της 4ης θέσης. Σίγουρα κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Παίξαμε για την ομάδα. Ήμασταν μία παρέα από την αρχή ως το τέλος και αυτό μετράει».
Απογοητεύσεις και εκπλήξεις
Αναφερθήκαμε στις ομάδες που ξεχώρισαν στο τουρνουά, αλλά υπήρξαν και κάποιες που απογοήτευσαν. Η Σερβία μετά την ήττα από την Εθνική μας στον πρώτο γύρο… κατέρρευσε και τελικά κατέλαβε την 9η θέση. Αν και δεν το συνηθίζει, η Ισπανία έχει μία κακή… φουρνιά παικτών σε αυτές τις ηλικίες. Έμεινε στα ρηχά και τερμάτισε 8η. Απογοητευτική και η Αργεντινή που ήταν 10η. Αντίθετα, εξαιρετικό τουρνουά έκανε ο Καναδάς που πήρε πανηγυρικά την 5η θέση συντρίβοντας την Ιταλία στον αγώνα κατάταξης. Από τα πρώτα τους παιχνίδια οι Καναδοί έδειξαν να είναι καλή ομάδα και το απέδειξαν και στην πορεία. Η Ιταλία από την άλλη είχε έναν εξαιρετικό παίκτη, τον αριστερόχειρα Φλακαντόρι, αλλά και αρκετές απουσίες που της στοίχισαν. Πολύ καλή πορεία έκανε και η Αυστραλία, η οποία τερμάτισε 7η.
