Χωρίς αλεύρι θα μείνει η Ελλάδα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από τη σημερινή χρονική συγκυρία, λόγω της αδυναμίας εισαγωγών στα σιτηρά που χρειαζόμαστε για να παράγουμε το άκρως απαραίτητο αγαθό, αφού η χώρα μας παράγει πλέον ελάχιστες ποσότητες και είναι σχεδόν απόλυτη πλέον η εξάρτησή της από τα εισαγόμενα δημητριακά και σιτηρά (καλαμπόκι, κριθάρι, σιτάρι και βρόμη κ.ά.).
Οι λόγοι για τους οποίους φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση δε διαφέρουν και πολύ, ή μάλλον δε διαφέρουν καθόλου, από τους λόγους για τους οποίους μειώσαμε ή και εγκαταλείψαμε άλλους κλάδους παραγωγής φυτικών και ζωικών προϊόντων.
Οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν το δέλεαρ εκείνο για το οποίο οι αγρότες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα σιτηρά και τα δημητριακά στη Μεσαρά και την υπόλοιπη Ελλάδα, αντικαθιστώντας τα με επιδοτούμενα προϊόντα. Αλλά, βέβαια, υπήρξαν και οι επιλογές για πιο δυναμικές καλλιέργειες, όπως είναι τα θερμοκήπια, οι ελιές και τα αμπέλια. Και έτσι, η χώρα μας, από πλεονασματική στα σιτηρά και τα δημητριακά, έφτασε τα τελευταία χρόνια στην απόλυτη εξάρτηση.
Δεν σπέρνουμε
Καμία δυνατότητα παραγωγής αλεύρων και συνεπώς παραγωγής ψωμιού, που θεωρείται απαραίτητη για τη διατροφή του ανθρώπου, δεν έχει πλέον η Ελλάδα, από τη στιγμή που θα εξαντληθούν τα αποθέματα αυτά, αφού οι αναγκαίες καλλιέργειες δεν υπάρχουν πια. Ο λαός θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλο πρόβλημα από την έλλειψη ψωμιού, αλλά υπάρχει λύση, αρκεί «σήμερα» να αρχίσουν οι αγρότες της βόρειας και κεντρικής Ελλάδας, όπου υπάρχουν οι εκτάσεις και το νερό για το σκοπό αυτό, να σπέρνουν και πάλι τα χωράφια τους με όλα εκείνα τα είδη σιτηρών και δημητριακών που χρησιμοποιούν οι αλευροβιομηχανίες, για να ξαναζωντανέψει ο τομέας αυτός της αγροτικής οικονομίας μας, που υπήρχε ζωντανός μέχρι και πριν από λίγα χρόνια και μάλιστα μας έδινε και πλεόνασμα!
«Μπορούμε σήμερα»
Ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Αλέκος Στεφανάκης, μέσω της «Νέα Κρήτη», καλεί τους αγρότες να σηκώσουν τα μανίκια και να αρχίσουν να καλλιεργούν και να παράγουν ξανά αυτά τα είδη. Ξεκαθαρίζει βέβαια ότι στην Κρήτη υπάρχει πρόβλημα νερού και ως εκ τούτου δε θα ήταν τόσο εύκολο να γίνει εδώ αυτή η προσπάθεια, όμως μπορούν οι Έλληνες να οργώσουν, να σπείρουν και να παράγουν σιτηρά και δημητριακά σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου, εκτός από νερό, υπάρχουν και μεγάλες και ενιαίες εκτάσεις.
«Το θέμα είναι ότι εμείς ως τόπος και ως χώρα έχουμε στραφεί σε άλλες καλλιέργειες, πιο αποδοτικές. Έτσι έγινε για παράδειγμα στη Μεσαρά, όπου το κριθάρι, το σιτάρι και άλλα είδη που παρήγαγε παλιά τα αντικατέστησε με ελιές, κηπευτικά και θερμοκήπια. Αυτό έχει γίνει σε ένα μεγάλο ποσοστό στην Ελλάδα, όπου μπήκε το βαμβάκι, μπήκαν τα καπνά, παλιότερα πριν κλείσει η βιομηχανία ζάχαρης είχαμε τα τεύτλα κ.λπ.», λέει ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου Αλέκος Στεφανάκης. «Έτσι, σιγά-σιγά, έμειναν για καλλιέργεια σιτηρών μόνο τα ξηρικά χωράφια. Και το μεγαλύτερο ποσοστό της γης έχει πάει σε άλλες καλλιέργειες», επισημαίνει.
«Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει μια εξάρτηση στην εισαγωγή σιταριού. Η επιλογή των καλλιεργειών, όμως, δυστυχώς, τόσο στη φυτική παραγωγή όσο και στη ζωική, δε συνοδεύτηκε από ένα ισορροπημένο θετικό ισοζύγιο του πρωτογενούς τομέα. Και να υπενθυμίσω ότι παλιότερα η ζωική παραγωγή ήταν ελλειμματική. Αλλά επειδή η φυτική παραγωγή ήταν πλεονασματική κάλυπτε τα κόστη εισαγωγής των ζωικών. Σήμερα, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, φτάσαμε στο σημείο να είμαστε συνολικά αρνητικοί. Κι αυτός είναι ο εφιάλτης της σύγχρονης Ελλάδας».
Έχουμε χωράφια;
Ο Αλέκος Στεφανάκης τονίζει επίσης ότι υπάρχουν περιοχές εγκαταλελειμμένες που μέχρι πρόσφατα επιδοτούνταν από το πρόγραμμα αγρανάπαυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Ο στόχος ήταν λοιπόν να επιδοτηθούμε από το πρόγραμμα της αγρανάπαυσης και όχι να παράγουμε για να μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Η αγρανάπαυση παλιότερα γινόταν για περιβαλλοντικούς λόγους, επειδή υπήρχε ένα πλεόνασμα παραγωγής μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Αυτό το πλεόνασμα εξαφανίστηκε ξαφνικά. Έχουν γίνει φριχτά λάθη στην όλη ιστορία που μας οδήγησαν σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα», σύμφωνα με τον Αλέκο Στεφανάκη.
«Έτσι, ξαφνικά εξαφανίστηκαν οι λίμνες του γάλακτος, τα βουνά του βουτύρου, κατήργησαν τις ποσοστώσεις στο γάλα και έχουν αντιστραφεί τα πράγματα. Μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν γίνει τρομακτικά λάθη σχεδιασμού. Και φυσικά εμείς, ως θύματα, φτάσαμε σε ένα σημείο να έχουμε απολέσει τη διατροφική μας αυτάρκεια και κυρίως ασφάλεια», τονίζει ο γνωστός επιστήμονας.
«Αρκεί να δουλέψουμε, μπορούμε να παράγουμε τα πάντα»
Στο ερώτημά μας αν μπορούμε σήμερα να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, ο Αλέκος Στεφανάκης λέει κατηγορηματικά: «Τα πάντα μπορούμε να παράγουμε και να είμαστε και εξαγωγικοί. Η φυτική παραγωγή έχει ένα πολύ γρήγορο αντανακλαστικό. Σπέρνεις το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και σε τρεις μήνες θερίζεις. Επομένως, μπορούμε να το κάνουμε. Απλώς πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να πάμε για δουλειά. Και να μη συνεχιστεί να γίνεται ο εγκλωβισμός 6 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Αθήνα. Τι κάνουν τόσοι Έλληνες εκεί;».
Στο σημείο αυτό τονίζει την ανάγκη «να αρχίσουν αμέσως να καλλιεργούνται όλες οι εκτάσεις που υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Να δουλέψουμε λίγο περισσότερο. Να ξαναβάλουμε διπλές καλλιέργειες. Να ανασκουμπωθούμε να βγει εισόδημα σε αυτόν τον τόπο»...
Καταλήγοντας, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ ξεκαθαρίζει ότι «στα λιόφυτα μέσα δεν μπορούμε να βάλουμε σιτηρά, αλλά μπορούμε να καλλιεργήσουμε κτηνοτροφικά φυτά και να βγάλουμε ζωοτροφές. Και μάλιστα τα ψυχανθή επιβάλλονται πια και από την "πολλαπλή συμμόρφωση" της νέας ΚΑΠ. Αυτό θα σημάνει αυτόματα και τη δυνατότητα να ελευθερωθούν άλλες εκτάσεις για καλλιέργεια σιταριού, αν ζοριστούμε και χρειαστεί να γίνει και στην Κρήτη», καταλήγει ο γεωτεχνικός.
Ρεπορτάζ: Χριστόφορος Παπαδάκης
