Δύσκολη η σημερινή μέρα για όλους τους κατοίκους της συνοικίας Αγίας Αικατερίνης, αφού έχασαν ξαφνικά τον πατέρα, τον αδελφό, το φίλο, το συνοδοιπόρο, τον πολυαγαπημένο τους ιερέα πατέρα Νικόλαο.
Όπως αναφέρουν τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Αικατερίνης - που συνήλθαν εκτάκτως χθες αποφασίζοντας μεταξύ άλλων να μην πραγματοποιηθούν φέτος οι τοπικές εκδηλώσεις "Αικατερίνεια", καθώς πενθεί ολόκληρη τη συνοικία - «ο πατέρας Νικόλαος κέρδισε με την αυθεντικότητά του την αγάπη των ενοριτών του, την αγάπη όλων μας, αφού πρώτος μας αγάπησε, από την πρώτη μέρα που ήλθε στη συνοικία μας το 1986.
Ήρθε εν γνώσει του πως πορεύεται σε αποστολή δύσκολη. Ήρθε με το όνειρο και την προοπτική να γίνεις σάρκα από τη σάρκα μας, ένας από εμάς, ένας γνήσιος Αγιοαικατερινιώτης, παρά τις δελεαστικές προτάσεις που του έγιναν, να αποσπασθεί σε άλλες ενορίες της πόλης μας.
Υπηρέτησε την ενορία μας για 30 σχεδόν χρόνια ακούραστα.
Είχε μεγάλη καρδιά, γεμάτη αγάπη και καλοσύνη, που τους χώραγε όλους.
Ένας ζωντανός, ενωτικός, αισιόδοξος και ακούραστος εργάτης της εκκλησίας και της Ενορίας του, αφού συνδύαζε άριστα τη θεωρία με την πράξη, καθώς επίσης όλες οι ενέργειές του είχαν ως στόχο την ενότητα της περιοχής και των κατοίκων της.
Κατάφερε και έχτισε, μαζί με τους συνεφημέριούς του, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τους ενορίτες κι όχι μόνο την μεγάλη εκκλησία μας και πρόλαβε και την εγκαινίασε.
Επίσης τα τελευταία χρόνια είχε πρωτοστατήσει, μαζί με το συνεφημέριό του, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Ενορίας μας και ενορίτες του, σε δράσεις προσφοράς για όλους τους ανθρώπους της συνοικίας που έχουν ανάγκη, ενώ βρίσκονταν μόνιμα στην πρώτη γραμμή συλλογής τροφίμων και ειδών ανάγκης για τους αναξιοπαθούντες.
Ήταν πάντα κοντά στον Πολιτιστικό Σύλλογό μας και μας στήριζε σε κάθε βήμα μας. Χαιρόταν όταν χαιρόμαστε και λυπόταν όταν λυπόμαστε.
Ευλογούσε πάντοτε όλες τις δραστηριότητές μας, και αυτές ήταν πολλές. Τελευταία φορά ήταν ο Αγιασμός θεμελίωσης του βρεφονηπιακού σταθμού μας. Όμως δεν πρόλαβε να ευλογήσει τα φετινά επετειακά μας "Αικατερίνεια" των 30 ετών που θα ξεκινούσαν τον ερχόμενο μήνα. Γι' αυτό και ομόφωνα το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Αικατερίνης αποφάσισε σήμερα (σ.σ. χθες), να μην πραγματοποιηθούν φέτος, αφού και ο Σύλλογός μας πενθεί μαζί με ολόκληρη τη συνοικία.
Ήταν πάντοτε μαζί μας και ήμασταν πάντοτε μαζί του. Ποτέ δεν τον αφήσαμε μόνο του και όποτε μας το ζητούσε είμαστε κοντά του. Μια σχέση Ενορίας και Πολιτιστικού Συλλόγου που την ζήλευαν πολλές ενορίες της πόλης μας.
Σαν να ξέραμε τι επρόκειτο να συμβεί, σαν από προαίσθηση, κατά τη φετινή τελετή της κοπής της Αγιοβασιλόπιτας του Πολιτιστικού Συλλόγου μας, παρουσία και του σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. Ειρηναίου, του απευθύναμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έχει προσφέρει στην Ενορία μας και σε όλους εμάς κατά τα χρόνια της διακονίας του και η συγκίνησή του υπήρξε μεγάλη.
Δε φοβήθηκε ποτέ και είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό. Ακόμη και όταν η υγεία του βρισκόταν σε οριακό σημείο και εμείς αγωνιούσαμε για την επιτυχή έκβασή της, μας εμψύχωνε λέγοντας ότι θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός. Ακόμη κι όταν παραπονιόμαστε για κάτι, πάλι μας έλεγε να μη στεναχωριόμαστε γιατί όλα θα γίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Το πρώτο χτύπημα που τον κλόνισε ήταν η αναχώρηση της μακαριστής πρεσβυτέρας του Αντιγόνης, με την οποία δημιούργησε μια ευλογημένη οικογένεια και αξιώθηκε να αποκτήσει εξαιρετικά παιδιά, τη Μαρία τη Γεωργία και τον Κωνσταντίνο, αλλά και πολλά εγγόνια. Όμως απ' ό,τι φαίνεται το δεύτερο πλήγμα της αναχώρησης από το μάταιο τούτο κόσμο, του αγαπημένου του αδελφού πατρός Σταύρου, δεν το άντεξε.
Άφησε τη ζωή όρθιος, γελαστός, με αξιοπρέπεια. Είχε έναν γλυκό θάνατο, όπως αρμόζει σε έναν ορθόδοξο χριστιανό και ιερέα, που έχει αφήσει τη ζωή του στη θεία πρόνοια, δηλαδή ανώδυνα ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.
Καθώς από σήμερα η γη των Γονέων του θα δέχεται το σώμα του και ο Παράδεισος την ψυχή του, μη ξεχάσει τους Αγιοαικατερινιώτες του. Όλους εμάς που τελικά τον κερδίσαμε για πάντα και με τις πίκρες που του δώσαμε αλλά και με τις χαρές μας.
Τον ευχαριστούμε που μας εξομολόγησε, που μας λειτούργησε, που μας κοινώνησε, που μας βάπτισε, που μας κήρυξε, που μας νουθέτησε, που μας χάρισε τον περίλαμπρο ναό της Αγίας Αικατερίνης, που μας ευλόγησε και μας αγίασε.
Τον ευχαριστούμε και παράλληλα του δίνουμε την υπόσχεση πως όσο αναπνέουμε δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε ποτέ.
Κι αν ακόμη τα μάτια μας από αύριο πάψουν να συναντούν το χαρούμενο και πατρικό του βλέμμα, τον διαβεβαιώνουμε πως από τις καρδιές μας δεν πρόκειται να λείψει ποτέ. Η αγαπημένη Ενορία του, της Αγίας Αικατερίνης, σφραγίστηκε μια για πάντα από το πέρασμά του από εδώ και αυτό δεν αλλάζει. Η απουσία του θα είναι από 'δω και πέρα γεγονός και πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με αυτό, όπως γεγονός θα είναι, πως μέσα από τις αναφορές στη ζωή και στο ουσιαστικό έργο του θα φροντίζουμε να μη λείψει ποτέ από τις συνάξεις μας τις κάθε είδους, με κάθε τρόπο».
Πένθος σε ολόκληρη τη συνοικία
Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Αικατερίνης, κατά τη χθεσινή έκτακτη συνεδρίασή του ομόφωνα αποφάσισε:
«1. Σε ένδειξη πένθους, αλλά και τιμής στο σεπτό πρόσωπό του, να ακυρώσει τις φετινές πολιτιστικές εκδηλώσεις "Αικατερίνεια"
2. Να παραστεί σύσσωμο το Δ.Σ. στην εξώδιο ακολουθία
3. Ο πρόεδρος του Συλλόγου να εκφωνήσει επικήδειο λόγο και
4. Να προσφερθεί το ποσό των 100 € στη Διακονία Αγάπης της Ενορίας της Αγίας Αικατερίνης».
