default-image

Επιχειρηματίες σε απόγνωση

Κρήτη
Επιχειρηματίες σε απόγνωση

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το αλιεύσαμε στο διαδίκτυο, είναι ανάρτηση στον ιστότοπο του μέλους της διοίκησης του Επιμελητηρίου Ηρακλείου, του κ. Μιχάλη Τσικνάκη, έχει όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού εκφράζει βιωματικά ένα σημαντικό τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου της πόλης και για αυτό σας το μεταφέρουμε αυτούσιο το κείμενο με τίτλον "Κραυγές αγανακτισμένων επιχειρηματιών" στο οποίο αναφέρεται:

«Ως μέλη της κοινωνίας που έχουμε εκλεγεί από επιχειρηματίες για να εκπροσωπήσουμε επιχειρηματίες, δεν είναι δυνατό να μην εκφράσουμε μια φωνή αγωνίας για όλα αυτά που βιώνουμε τους πέντε τελευταίους μήνες. Είναι ηθική υποχρέωση να ενώσουμε τις φωνές μας όσο μάταιο κι ανώφελο - για κάποιους - μπορεί αυτό ν' αποδειχτεί. Δυστυχώς, όσο οι κραυγές παραλογισμού αυξάνονται, τόσο περισσότεροι πιστεύουν ότι τα προβλήματα θα μειωθούν με μαγικό τρόπο.

Μετρούμε:

Είκοσι εκατομμύρια ευρώ χρέη του Δημοσίου προς του ιδιώτες σε μια πρωτοφανή και πρωτόγνωρη στάση πληρωμών εις βάρος του ιδιωτικού τομέα.

Μία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που στερεύει κάθε σταγόνα ρευστότητας από την οικονομία. Πώς; Μειώνει περαιτέρω την κεφαλαιακή επάρκεια των εμπορικών τραπεζών αποκόπτοντας ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα χρηματοδότησης των υγιών επιχειρήσεων μεταφέροντας στο Δημόσιο πόρους που θα μπορούσαν να στηρίξουν την πραγματική οικονομία.

Ασάφεια - δημιουργική ή μη (δεν έχει απολύτως καμία σημασία). Η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα. Είναι αλήθεια. Η αβεβαιότητα όμως και η προεξόφληση της ρήξης με τους εταίρους έχει επιφέρει ένα πολύ δυσμενέστερο αποτέλεσμα. Εξάλλου, το μείζον για το επιχειρείν είναι ένα: Η σταθερότητα.

Επιβολή φόρου 26% επί της δαπάνης των επιχειρήσεων για προμήθειες από χώρες με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς σε σχέση με αυτό της χώρας μας. Αντί να δομήσουμε μηχανισμούς που θα ελέγξουν και θα τιμωρήσουν για φοροαποφυγή, τριγωνικές συναλλαγές, εφαρμόζουμε το «τεκμήριο της ενοχής»: Όλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

Πρωτογενές πλεόνασμα, τέτοιο που να μη δίνει περιθώρια για ελλειμματικές πολιτικές του παρελθόντος. Η πραγματική ουσία δεν κρύβεται στον ακριβή προσδιορισμό του ποσοστού που πρέπει αυτό να διαμορφωθεί κατ' έτος, αλλά στο να λειτουργήσει περισσότεροι σαν εργαλείο πειθαρχίας της οικονομικής πολιτικής σε αυτά που έχουν σχεδιαστεί και προϋπολογιστεί.

Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, όχι γιατί είμαστε «εθνικοί μειοδότες» ή άλλα φαιδρά επιχειρήματα που ακούγονται εις βάρος των υποστηρικτών αυτής της άποψης. Πολύ απλά. Σε μια χειμαζόμενη οικονομία υπάρχουν δύο πηγές αύξησης του πλούτου. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η αύξηση των εξαγωγών. Ο ρόλος του κράτους δεν είναι να υποκαθιστά ή να υποδύεται τον επιχειρηματία. Ο ρόλος του κράτους είναι να παρέχει ένα πολύ ισχυρό θεσμικό πλαίσιο για την υγιή επιχειρηματικότητα και τη διασφάλιση του ανταγωνισμού προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Εκσυγχρονισμό του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν αποτελεί κατ' ανάγκη αναπτυξιακό μέτρο, ούτε και είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων ή της αύξησης των εσόδων από εισφορές. Η συνέπεια της απότομης αύξησης του κατώτατου μισθού θα είναι η μείωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, η αύξηση της εισφοροδιαφυγής και συνακόλουθα η αύξηση της ανεργίας. Δε νοείται εξάλλου - de facto - αύξηση κατώτατου μισθού σε μια χώρα όπου το ποσοστό ανεργίας προσεγγίζει το 27%. Θα μπορούσε κάποιος να συνδέσει την αύξηση του κατώτατου μισθού με την αύξηση της καταναλωτικής ζήτησης. Πώς μπορεί όμως αυτό το επιχείρημα να στηριχθεί μακροπρόθεσμα όταν η χώρα μας εισάγει πολύ περισσότερα απ' όσα εξάγει; Σε κάθε περίπτωση, το ύψος του μισθού των εργαζομένων πρέπει να συνδέεται άρρηκτα με την παραγωγικότητα εργασίας. Θεωρούμε σωστό και δίκαιο να συζητείται το ύψος του κατώτατου μισθού σε επίπεδο κοινωνικών εταίρων, αφού σαφώς λάβουμε υπ' όψιν παραδείγματα άλλων χωρών της Ευρώπης».

Ο κ. Μιχάλης Τσικνάκης

Το τεκμήριο της ενοχής

Το άρθρο του κ. Τσικνάκη καταλήγει ως εξής:

«Σημείωση: Δεν μπαίνουμε καθόλου στον κόπο να μιλήσουμε για το φορολογικό σύστημα. Το να αναμασούμε εκφράσεις για ένα σταθερό, δίκαιο, αποτελεσματικό, προοδευτικό, αναδιανεμητικό (μπορούμε να προσθέσουμε ένα σωρό - θετικής χροιάς - επίθετα) φορολογικό σύστημα είναι, το λιγότερο, άκαιρο, αφού αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στο ορατό μέλλον. Όπως αναλύσαμε και προηγουμένως, ισχύει το «τεκμήριο της ενοχής» για όλους ανεξαιρέτως τους φορολογούμενους επιχειρηματίες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την απάλειψη του ηθικού κινδύνου (ατιμωρησία της ασυνέπειας και τιμωρία της συνέπειας) και ας συνεχίσουμε με την εφαρμογή του τεκμηρίου της αθωότητας. Είναι ένα θετικό πρώτο βήμα.

Τα παραπάνω αποτελούν μερικές από τις σκέψεις-προτάσεις που θα μπορούσαν να εκφράσουν μια μερίδα ανθρώπων που επιχειρεί σε αυτό το δύσκολο ομολογουμένως - για επιχειρηματίες - τόπο. Υπερψηφίστηκαν (εδώ και δύο μήνες περίπου) σαν προτάσεις της επιτροπής οικονομικών, όπου συμμετέχει και ο υπογράφων, από το Διοικητικό Συμβούλιο που εκπροσωπεί θεσμικά τους επιχειρηματίες αυτής της κοινωνίας. Το Επιμελητήριο Ηρακλείου. Είναι ένα ερώτημα γιατί αυτές οι προτάσεις δεν έχουν αποτελέσει ως τώρα εργαλείο δημόσιας παρέμβασης για το θεσμό».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News