default-image

Πιο "σκληρή" η κρίση στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα
Πιο "σκληρή" η κρίση στη Θεσσαλονίκη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάποτε αποτελούσε τη "μάνα" της ένδυσης και της υπόδησης στην Ελλάδα. Οι εκατοντάδες βιοτεχνίες της έσφυζαν από ζωή. Σήμερα η "συμπρωτεύουσα" είναι περισσότερο αποδυναμωμένη εμπορικά από ποτέ. Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης είναι γεμάτοι από κλειστά καταστήματα, ενώ όσα απομένουν ανοιχτά οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν να τα διατηρήσουν "με νύχια και με δόντια".

Οι καταστηματάρχες, που μίλησαν στη "Ν.Κ.", αναφέρουν πως η Θεσσαλονίκη ήταν ήδη σε κρίση πριν συνειδητοποιήσουμε την κρίση στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που σε 538 ανέρχονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κατέβασαν ρολά από την αρχή του τρέχοντος έτους μέχρι και τις 19 Μαΐου, γεγονός που, όπως επισημαίνει το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, σημαίνει ότι καθημερινά βάζουν λουκέτο τέσσερις επιχειρήσεις. Όταν το 2011, όπως έγραφε ο Τύπος, έκλειναν δύο στα δέκα καταστήματα, σήμερα οι ακόμη και μέχρι πρόσφατα υγιείς επιχειρήσεις καταρρέουν.

Συγκριτικά με το Ηράκλειο, η διαφορά είναι σαρωτική. Η αγορά στο Ηράκλειο και την Κρήτη γενικότερα κινείται κυρίως από τον τουρισμό και την αγροτική παραγωγή. Τομείς οι οποίοι σε ένα μεγάλο βαθμό αντέχουν μέσα στην κρίση, παρά και τις δικές τους "αβαρίες". Δε συμβαίνει όμως το ίδιο στη Θεσσαλονίκη, την αγορά της οποίας πρώτιστα στήριζαν οι βιομηχανικοί και βιοτεχνικοί εργάτες, εργαζόμενοι δηλαδή σε τομείς που - αντιστρόφως - χτυπήθηκαν καίρια από την οικονομική ύφεση. Αντίστοιχα έπαψε και η "ανακύκλωση" του χρήματος με τα γειτονικά Σκόπια και τη Σερβία, καθώς οι Βορειοελλαδίτες επισκέπτονται πια τις γειτονικές χώρες μόνο από ανάγκη και αφήνουν πολύ λιγότερα χρήματα απ' ό,τι πριν πέντε χρόνια.

Αντιστοίχως, λοιπόν, όπως λένε στελέχη του Επιμελητηρίου της πόλης, οι παραδοσιακοί τουρίστες από τις δύο αυτές χώρες έχουν λιγοστέψει, ενώ και οι τουρίστες που κατακλύζουν τη γειτονική Χαλκιδική σπάνια έρχονται στη Θεσσαλονίκη και ακόμη πιο σπάνια αφήνουν χρήματα στην αγορά της.

Όπως αναφέρει ο κ. Δημήτρης Τρούλλος, που διατηρεί από το 1993 το μαγαζί του πατέρα του, δούλευαν πολύ και με ξένους, όπως Σέρβους και Σκοπιανούς. Όμως, «όλοι έφυγαν», λέει χαρακτηριστικά. Η οδός Εγνατίας, αν και μαράζωσε πολύ εξαιτίας του μετρό, που ακόμη να ολοκληρωθεί, όπως υποστηρίζει ο κ. Τρούλλος ίσως αποτελεί το μόνο δρόμο που "αναπνέει" από αγοραστική κίνηση. Πέραν της καρδιάς της πόλης και συγκεκριμένα της οδού Αριστοτέλους, μερικά τετράγωνα δεξιά και αριστερά της, αλλά και της κάθετης προς αυτήν οδό Τσιμισκή, όλοι μα όλοι οι παράπλευροι δρόμοι γύρω από την Εγνατίας έχουν πάψει να έχουν "ψυχή".

«Είναι άδειοι εδώ και πέντε χρόνια. Πάνω από τα μισά καταστήματα έκλεισαν. Όπως και οι βιοτεχνίες. Όσες βιοτεχνίες δεν έκλεισαν, μετανάστευσαν στη Βουλγαρία. Μετρημένες στα δάχτυλα απέμειναν και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε αυτήν την κρίση, που κατατρώει τους πάντες», τονίζει με πόνο, αναπολώντας παλιές καλές εργασιακές στιγμές, όπου στη δούλεψή του είχε σχεδόν τριπλάσιους υπαλλήλους.

Ακόμη και το παιδικό, σε ρούχα και παπούτσια, έχει πέσει αρκετά, υπογραμμίζει με τη σειρά του ο κ. Βαγγέλης Ζήσης. «Ο κόσμος πλέον είναι περαστικός εδώ. Αναπτύχθηκαν και τα περίχωρα και δε συμφέρει οικονομικά τον καθένα να κατέβει στην πόλη για ψώνια. Τα περισσότερα ήταν ελληνικές βιοτεχνίες. Σήμερα πάνε κι αυτές. Δε βοηθάνε ούτε τα δεκαήμερα προσφορών να πάρουμε τα πάνω μας. Δε στέκονται έτσι τα μαγαζιά με όλο το χρόνο εκπτώσεις», τονίζει ο κ. Ζήσης.

Η αγοραστική κίνηση έχει πέσει κατά 80%, υποστηρίζει ο κ. Αλέξανδρος Δημητριάδης, που διατηρεί κατάστημα μέσα στην παλιά αγορά. Στο Καπάνι. «Είχα επτά πωλήτριες. Τώρα δεν έχω καμία. Εδώ και τρία χρόνια η κατάσταση έχει δραματοποιηθεί ακόμη πιο πολύ», αναφέρει, λέγοντας παράλληλα πως «μόνο τα καταστήματα τροφίμων μπορούν κάπως και αντεπεξέρχονται οικονομικά», με την κίνησή τους ωστόσο να είναι "σπασμένη".

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του κ. Στέλιου Δημητρίου, που παρά το γεγονός ότι διαθέτει καλή ποιότητα, ο κόσμος όπως αναφέρει προσπαθεί να τη βγάζει όσο πιο οικονομικά μπορεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ποιότητα, ποσότητα, εκπτώσεις και προσφορές μπορούν να κρατήσουν μεσούσης κρίσης ένα μαγαζί, όπως υποστηρίζει από την πλευρά της η κ. Ελένη Σαπίδου. Η ίδια επισημαίνει πως είναι γεγονός ότι η κοινωνία έχει φτάσει οικονομικά στα όριά της. Τα ποσοστά ανεργίας έχουν ανέβει στα ύψη, ενώ πολλοί εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι για μήνες.

ΚΑΠΟΤΕ ΕΣΦΥΖΑΝ ΑΠΟ ΖΩΗ...

... σήμερα ούτε ψυχή

Στη λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου, όπως ανέφερε κάτοικος της περιοχής, δύο-τρία τετράγωνα πιο κάτω από την Εγνατίας, κάποτε το ενοίκιο σε κατάστημα που σήμερα είναι ξενοίκιαστο είχε και 12.000 ευρώ το μήνα. Άλλος εμπορικός δρόμος που έχει πληγεί είναι η Βασιλίσσης Όλγας. Επίσης έπεσε πολύ η πλατεία Άθων, όπως είχαν πέσει κάποτε τα Λαδάδικα και μετά το 2010 πήραν ξανά τα πάνω τους.

Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, και μάλιστα στο κέντρο, που κάποτε έσφυζαν από ζωή, σήμερα παραμένουν δίχως ψυχή. Τα βράδια φοβάσαι ακόμη και να περάσεις. Δίχως καν φωτισμό, είναι έτοιμα να σωριαστούν από την παντελή παραμέληση και τη φθορά του χρόνου.

Την ίδια ώρα, η οδός Τσιμισκή κρατά καλά τα σκήπτρα της αγοραστικής κίνησης της Θεσσαλονίκης. Ειδικά στο κομμάτι από Αριστοτέλους προς Λευκό Πύργο, σε καθημερινή βάση αρκετός είναι ο κόσμος που διέρχεται την οδό και τους κάθετους προς σε αυτήν δρόμους και μπαινοβγαίνει στα καταστήματα.

Από την άλλη, η παλιά είσοδος της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε μαύρο χάλι. Όχι μόνο έχουν κλείσει μαγαζιά, αλλά και τα πεζοδρόμια έχουν κλείσει από αγριόχορτα, που μοιάζουν με ολόκληρα δέντρα.

Ιωάννα Βλαχάκη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News