Την αντίδραση του ΚΕΘΕΑ "Αριάδνη" αλλά και άλλων φορέων πρόληψης των ουσιών και εξαρτήσεων προκάλεσε η 1η Γιορτή της Κάνναβης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Η πρώτη επίσημη συγκέντρωση-γιορτή διαμαρτυρίας και διεκδίκησης της νομιμοποίησης της κάνναβης διοργανώθηκε στην πλατεία Συντάγματος, όπου πήγε πλήθος κόσμου. Η γιορτή, η οποία διοργανώθηκε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης Global Marijuana March, ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου. Κράτησε πάνω από δώδεκα ώρες, ενώ είχε τη μορφή συλλαλητηρίου.
Ωστόσο, στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ "Αριάδνη" (Κρήτη, Δωδεκάνησα), επισημαίνει ότι «προτεραιότητα για την αντιμετώπιση του προβλήματος (της μάστιγας) των εξαρτησιογόνων ουσιών δεν είναι η νομιμοποίηση μιας ακόμη εξαρτησιογόνας ουσίας (που έτσι κι αλλιώς - και κακώς, βρίσκεται παντού), αλλά η πρόληψη σε όλα τα επίπεδα, η ενημέρωση για το πρόβλημα από τους πράγματι ειδικούς, η αποφασιστική στήριξη των Προγραμμάτων Απεξάρτησης και το χτύπημα (ατομικά και συλλογικά) στη ρίζα του προβλήματος».
Την ίδια στιγμή, υπογραμμίζοντας πως έχοντας μια μακροχρόνια τριβή με το πρόβλημα των εξαρτήσεων η άποψή τους θα μπορούσε να είναι χρήσιμη από μια διαφορετική σκοπιά, τα μέλη του ΚΕΘΕΑ αναφερόμενα στην όλη διοργάνωση τονίζουν πως «το θέμα των εξαρτησιογόνων ουσιών γενικά, αλλά και της κάνναβης ειδικότερα, προωθείται από συμφέροντα που έχουν και τη θέληση και τη δύναμη να επέμβουν σε όλα τα επίπεδα. Θα έπρεπε λοιπόν κανείς να είναι πολύ προσεκτικός πριν αποφασίσει να πάρει μια σχετική πρωτοβουλία. Με το θέμα των εξαρτήσεων στην Ελλάδα, σε online διασύνδεση με το εξωτερικό, ασχολούνται εξαιρετικοί, εξειδικευμένοι επιστήμονες, οργανωμένες δομές και καθημερινά διακινούνται εκατομμύρια αριθμοί. Με ποια "νεφρά" λοιπόν κάποιοι, διαβάζοντας ένα βιβλίο και κυκλοφορώντας στο διαδίκτυο, αποφασίζουν ότι απέκτησαν ειδικότητα και οργανώνουν events και γιορτές, αμφίβολης το λιγότερο εγκυρότητας; Συμμεριζόμαστε την ορμητικότητα της νεολαίας, αυτό όμως δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για τα λάθη μας».
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το όσα λέγονται περί του ότι με τη νομιμοποίηση των λεγόμενων "μαλακών" ναρκωτικών, μειώνεται η βλάβη και θέτοντας το ερώτημα «ποια λοιπόν μπορεί είναι η μείωση της βλάβης, αν και όταν θα γεμίσουμε με τις ταμπέλες των coffee shop;». Πρώτος στόχος (ως πολιτών) θα «πρέπει να είναι η απαλλαγή από τη βλάβη (απεξάρτηση) και όχι η μείωση της βλάβης, που εξάλλου επιτυγχάνεται με τα υποκατάστατα, και όχι με τη νομιμοποίηση των "μαλακών" ναρκωτικών». Σημειώνεται εδώ ότι η πλειοψηφία όσων ζητούν απεξάρτηση από τα προγράμματα για πρώτη φορά είναι στη φάση της κάνναβης.
Επίσης, σε ό,τι λέγεται πως η εισαγωγή των λεγόμενων "μαλακών" ναρκωτικών στην αγορά θα μειώσει τις τιμές, θα νομιμοποιήσει τη διαδικασία και θα φέρει έσοδα στο κράτος, τα μέλη του ΚΕΘΕΑ, απαντώντας σε αυτό, υπενθυμίζουν «ότι η νομιμότητα της χρήσης καπνού και αλκοόλ μπορεί να φέρνει χρήματα στα δημόσια ταμεία, όμως έχει βοηθήσει ανεπανόρθωτα στην παγκόσμια εξάπλωση των πιο θανατηφόρων ουσιών στον κόσμο». Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, όπως υπογραμμίζουν, θα πρέπει ως κοινωνία και ως Πολιτεία να δούμε «μήπως αντί της τεχνητής δημιουργίας άχρηστων και επιβλαβών για τη ζωή αναγκών, πρέπει να στραφούμε σε πραγματικές ανάγκες που ήδη είναι σε ανεπάρκεια (τροφή, στέγη, παιδεία, υγεία, πολιτισμός);». Παράλληλα, επισημαίνουν «η ζωή και η υγεία του πολίτη-ανθρώπου δεν τιμολογούνται» και πως «οι εξαρτησιογόνες ουσίες ικανοποιούν τις ανάγκες των εμπόρων, ικανοποιούν και τις ανάγκες χειραγώγησης του πλήθους (βλ. το όπιο του λαού, βλ. ναζί, βλ. Βιετνάμ, βλ. Αφγανιστάν, βλ. Αφρική, βλ. Ελλάδα)».
«Δεν είναι πρόοδος… Μας στέλνουν αιώνες πίσω»...
Εκείνο που προέχει, καταλήγει στην επιστολή του το ΚΕΘΕΑ "Αριάδνη", «είναι η διαύγεια της σκέψης και όχι η ανάγκη να κουκουλώσουμε τα όποια προβλήματα». Έτσι, με αφορμή την 1η Γιορτή Κάνναβης, επισημαίνουν πως «είναι λάθος να προωθούνται απόψεις περί ελευθερίας διάθεσης του εαυτού μας κ.λπ., όταν το σαφές αποτέλεσμα είναι (ή, εν πάση περιπτώσει μπορεί να είναι) η πνευματική δουλεία και η καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Και επειδή μιλάμε για είσοδο στην (κάθε είδους) τοξικοεξάρτηση, να ξέρουμε ότι δεν παίζουμε: σαφώς το διακύβευμα είναι ο θάνατος. Δεν μπορεί να προωθούμε ως προοδευτικές, ιδέες που στην πραγματικότητα μάς στέλνουν αιώνες πίσω. Αν αυτό εννοούμε πρόοδο, ποια είναι η συντήρηση; Δεν μπορεί να παρουσιάζουμε ως συστατικό της ελεύθερης βούλησης του ατόμου ακριβώς το εργαλείο χειραγώγησης και αλλοτρίωσης-απαλλοτρίωσης των συνειδήσεων, τη δουλεία».
Μαρία Αντωνογιαννάκη
