Το μαρτύριο της κινέζικης σταγόνας δεν έχει τέλος για την Ελλάδα, καθώς τα τελεσίγραφα μοιάζουν πάνω σε... ροδάκια με τις σχετικές καταληκτήριες προθεσμίες να μετατίθενται συνεχώς στο χρόνο. Έτσι, από τη Μεγάλη Εβδομάδα, που θεωρούνταν σταθμός για τη διαπραγμάτευση με την εκταμίευση της πολύπαθης πια δόσης, περάσαμε ή μάλλον προσπεράσαμε το προγραμματισμένο Eurogroup της 24ης Απριλίου και φτάσαμε, σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, στα τέλη Απριλίου, οπότε εκφράζεται από την Αθήνα αισιοδοξία ότι θα φτάσουμε επιτέλους σε κάποια συμφωνία.
Τραβώντας ακόμα περισσότερο το... λάστιχο του χρόνου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έδωσε ως όριο για το... τέλος χρόνου την 30ή Ιουνίου, οπότε και πρέπει να βρεθεί μια λύση «αν η Ελλάδα θέλει να λάβει το υπόλοιπο ποσό του πακέτου στήριξης».
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Bloomberg ο κ. Σόιμπλε τόνισε ότι το πρόγραμμα έχει επεκταθεί δύο φορές μέχρι τώρα, με την 30ή Ιουνίου να είναι η καταληκτική ημερομηνία.
Εκτός φυσικά απροόπτου, έτσι που πηγαίνει το πράγμα. Απορίας άξιο είναι πάντως πώς είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια χρονική ευελιξία, όταν την ίδια στιγμή άπαντες, έως τουλάχιστον την προηγούμενη εβδομάδα, έσπευδαν να κρούσουν καμπανάκι κινδύνου για το ότι τελειώνουν τα αποθεματικά της Ελλάδας και ο κρατικός κουμπαράς "στεγνώνει".
Επίσης, αξιοσημείωτη "λεπτομέρεια" είναι ότι στην ίδια συνέντευξη ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τόνισε ότι σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα θα παραμείνει τμήμα της Ευρώπης. Άλλο όμως Ευρώπη κι άλλο... ευρωζώνη! Και για να μην ξεχνιόμαστε, «αν και κάποιου είδους αναδιάρθρωση πιθανόν να είναι στην ατζέντα σε δέκα χρόνια, σήμερα το θέμα για την Ελλάδα είναι η μεταρρύθμιση της οικονομίας της, ώστε να γίνει ανταγωνιστική σε κάποιο σημείο».
Όλα αυτά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, όχι όμως τόσο όσο τα στοιχεία, ειδικά εκείνα που δείχνουν, όπως φαίνεται στα σχετικά γραφήματα, τη ραγδαία μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας από το 2008, οπότε σημειώθηκε η "οροφή" της "ανάπτυξης" στη χώρα και τον όγκο των χρημάτων που πρέπει να καταβληθούν ως τις 13 Ιουλίου στις δόσεις.
Επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον έχει η κατάταξη της Ελλάδας κάτω από το μέσο όρο της Ευρώπης και στην ίδια κλίμακα με Κύπρο, Σλοβενία, Πορτογαλία και Μάλτα όσον αφορά στο εργασιακό κόστος, τη στιγμή που το θέμα εμφανιζόταν ως μείζον από χώρες όπου αυτό είναι στα ύψη, όπως η Δανία, που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, το Βέλγιο, η Σουηδία, το Λουξεμβούργο, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Φιλανδία, η Αυστρία και η Γερμανία, ακόμα και η Ιρλανδία, που βρίσκονται κατά σειρά στις πρώτες θέσεις με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Του Σταύρου Μουντουφάρη
