Λίγο πριν ξεκινήσει ο πρώτος γύρος στο νέο κεφάλαιο του μαραθωνίου για το ελληνικό ζήτημα η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ευρωβουλευτής των Αυστριακών Πρασίνων, Ουλρίκε Λούνατσεκ, είπε μια πολύ μεγάλη αλήθεια: «Ένα Grexit - δηλαδή μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (από τις λέξεις Gr-eece, Ελλάδα, και exit, έξοδος) - θα ήταν η πλέον ακριβή εκδοχή», προσθέτοντας κάτι ακόμα: «Να δοθεί τέλος στους «ανδροπρεπείς τελετουργικούς καβγάδες» και αντ' αυτού να αναζητηθεί μια εποικοδομητική διέξοδος από την κρίση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα».
Του Σταύρου Μουντουφάρη
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κ. Λούνατσεκ δήλωσε αυτό που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά και έχουμε σημειώσει άπειρες φορές. Αν υπήρχε απλώς και μόνο ανθρωπιστικό θέμα ή ζήτημα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, κανείς, μα κανείς στην ευρωζώνη, ακόμα και οι πιο πιστοί "φίλοι και σύμμαχοι" της Ελλάδας, δε θα έριχνε ούτε δάκρυ (πίσω από τις κάμερες) αν βούλιαζε η Ελλάδα ή αν έπιαναν πάτο οι Έλληνες. Καιρός άλλωστε να πάψουμε να ζούμε με αυταπάτες και να δούμε τα πράγματα κατάματα. Επειδή όμως, «άμα ακούς βρόντους στα Χανιά, περίμενέ τους και στο Ηράκλειο», οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να σώσουν πρώτιστα τον εαυτό τους, δηλαδή να μη βρεθούν στη δυσχερή θέση να μείνουν μπουκάλα με τα χρωστούμενα και να μη ρισκάρουν στο ελάχιστο να μεταδοθεί η κρίση στα δικά τους χρηματιστήρια και οικονομικούς μηχανισμούς.
Οι συνέπειες
Τώρα που ξεφούσκωσε το θέμα των περίφημων ελληνικών υδρογονανθράκων... ξαναφουσκώνει η εκβιαστική φούσκα του Grexit όχι σαν πιθανό ενδεχόμενο αυτό καθεαυτό, αλλά ως κίνδυνος για ένα Graccident (πάλι από το GR, αρχικά της Ελλάδας και το accident, δηλαδή ατύχημα). Αυτό είναι που τρέμουν πιο πολύ και από τη σκιά τους γιατί, παρά τα λεγόμενα περί σχεδίου Β στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά και η Ελλάδα ακολουθήσει τη μοίρα του "Τιτανικού", ουδείς μπορεί να προβλέψει με απόλυτη ασφάλεια τι θα συμβεί στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και γιατί όχι και στους ισχυρούς πυλώνες της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, δηλαδή τη Γερμανία και τους δορυφόρους της, καθώς και στην Ουάσινγκτον, που την κόβει κρύος ιδρώτας βλέποντας και τα χάλια της άλλης υπερδύναμης, της Ρωσίας, η οικονομία της οποίας έχει πάρει την κατιούσα. Άλλωστε, οι ΗΠΑ βρίσκονται και πάλι στην κόψη του ξυραφιού με το χρέος και ανησυχούν για μια πιθανή επανάληψη του σκηνικού του τρόμου.
Οι «καβγάδες»
Οι «ανδροπρεπείς τελετουργικοί καβγάδες» στους οποίους αναφέρθηκε η κ. Λούνατσεκ είναι η δεύτερη μεγάλη αλήθεια, γιατί δίνουν την εικόνα πολιτικών που μάχονται μέχρις εσχάτων για το καλό των Ελλήνων, ώστε η χώρα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να μπει στην οδό του δίκαιου δρόμου ως μετανοούσα, εξαγνισμένη από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Είναι όμως έτσι; Φυσικά και στην ποδιά της Ελλάδας σφάζονται παλικάρια σαν τον κύριο Ντάισελμπλουμ και... κοπελιές σαν τα κρύα τα νερά όπως η κ. Μέρκελ. Όχι όμως για το καλό της Ελλάδας του Παρθενώνα, που έδωσε τα φώτα στο δυτικό πολιτισμό και τα λοιπά εύπεπτα, αλλά για το δικό τους καλό. Και πρώτιστα ο κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Αν θυμάστε ο μέγας φιλέλληνας (χαρακτήρα που δεν αμφισβητούμε σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο) άλλα έλεγε όταν ήταν επικεφαλής του Eurogroup, άλλα στο μικρό μεσοδιάστημα ως απλός πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου ή ως συνταξιούχος πολιτικός και άλλα ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ή για να ακριβολογούμε ως πρόεδρος πια της Κομισιόν άλλα δήλωνε τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη και άλλα την Τετάρτη! Γιατί; Την απάντηση την δίνει εύστοχα το γερμανικό περιοδικό" Der Spiegel": «Ο έξυπνος τακτικιστής Γιούνκερ δε σκέφτεται μόνο τους φτωχούς Έλληνες, αλλά φυσικά και τη δική του εξουσία. Η διαμάχη για την Αθήνα τού φαίνεται ως ιδανικό πλαίσιο για το πιο φιλόδοξο σχέδιό του, να ξαναπάρει από τα κράτη-μέλη λίγη από εκείνη την εξουσία που αφαιρέθηκε κατά την ευρωκρίση». Ενδιαφέρον, καθώς ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ευρώπης ξεκίνησε τη νέα καριέρα του ως πρόεδρος της Κομισιόν με τον πήχη πολύ ψηλά: Αναβάπτιση της Ενωμένης Ευρώπης, πιο κοντά στο κοινό όραμα, σχέδιο καταπολέμησης της ανεργίας, και άλλα σχετικά που στην πορεία αποδείχτηκαν ωραία λόγια αλλά... λόγια.
Φαντάζεστε το πλήγμα στη θέση την οποία υπηρετεί και βεβαίως στο προσωπικό του κύρος αν επί της ηγεσίας του η ευρωζώνη, ο οικονομικός πυλώνας της Ενωμένης Ευρώπης, υφίστατο ένα τόσο ισχυρό πλήγμα; Την έξωση μιας χώρας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μάλλον ως Graccident και λιγότερο ως Grexit; Ό,τι πιο εφιαλτικό ως ενδεχόμενο, με το πλήγμα στην υστεροφημία του να είναι τόσο βαρύ που δε θα μπορούσε να το σηκώσει.
Η Μέρκελ
Αντίστοιχο είναι το σκεπτικό και για τη Γερμανίδα καγκελάριο. Φαντάζεστε να χρεωθεί η πανίσχυρη ηγέτιδα όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, την καταπόντιση ενός μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας; Είναι σαν μια πλούσια οικογένεια, δαχτυλοδειχτούμενη στην τοπική κοινωνία, να πετάει έξω από την πλούσια βίλα της τη γριά μάνα και να τη στέλνει να ζήσει σε ένα γηροκομείο ή να βγει στο δρόμο να ζητιανεύει. Τι θα πει ο κόσμος; Θα βουίξουν οι εφημερίδες. Και τι θα γίνει με το βιογραφικό, το οποίο θα στηλιτευτεί ανεπανόρθωτα από ένα τόσο βαρύ χτύπημα; Η Ελλάδα, λοιπόν, πρέπει πάση θυσία να παραμείνει στην ευρωζώνη. Μα, πάση θυσία. Όμως πρέπει να τηρηθούν τα προσχήματα. Δηλαδή, δε γίνεται να δοθεί οικονομική βοήθεια στην Αθήνα χωρίς να ακολουθεί την οδό των μεταρρυθμίσεων. Άλλωστε, αν παρασχεθεί γη και ύδωρ, τότε ποιος θα κάνει καλά τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους που θα σηκώσουν παντιέρα, όπως έχουν ήδη προειδοποιήσει; Και ποιος θα ελέγξει μετά τους Ιταλούς που μπορεί να βρεθούν σύντομα στην ίδια θέση με την Ελλάδα; Ή ακόμα και οι Γάλλοι; Αφήστε δε που δε μας έχουν εμπιστοσύνη (και εδώ που τα λέμε καλά κάνουν σε αυτό το θέμα) και θέλουν να έχουν δέσει το γάιδαρό τους ώστε να μην ξαναδούν μια από τα ίδια να επαναλαμβάνονται συντόμως, αν και όποτε η Ελλάδα ξαναβγεί στις αγορές και έρθει ζεστό χρήμα. Δηλαδή μας ξεφορτωθούν οι Ευρωπαίοι και φορτωθούμε το δανεισμό από την ελεύθερη αγορά.
Ο λογαριασμός
Αυτή είναι η πολιτική πλευρά του νομίσματος, που βεβαίως έχει και την πίσω όψη, εκείνη που "τσούζει" περισσότερο ως ανοικτή πληγή. Ένα Grexit ή ένα Graccident είναι πολύ ακριβό ως λύση όπως προείπε η κ. Ουλρίκε Λούνατσεκ. Θέλετε νούμερα; Μας τα δίνει ο Φερνάντο Γκονζάλες Μιράντα, επικεφαλής του Τμήματος Ανάλυσης Κινδύνου στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πάντα σύμφωνα με το "Der Spiegel". Το κομπιουτεράκι του κ. Μιράντα δείχνει τον αστρονομικό αριθμό 320 δισεκατομμύρια ευρώ, όσο ανέρχεται σήμερα το ελληνικό χρέος. Αυτό, στην περίπτωση ενός ξαφνικού ατυχήματος - δηλαδή "Graccident" - θα συρρικνωνόταν στο περίπου 5% της ονομαστικής αξίας του. Αν όμως καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει την αποχώρηση στη βάση συντεταγμένων διαπραγματεύσεων, δηλαδή ενός "Grexit", η ΕΚΤ υπολογίζει ένα υπόλοιπο της αξίας των ομολόγων περίπου 14%. Και εάν η χώρα κατάφερνε να διαπραγματευτεί ένα νέο "κούρεμα" χρέους, χωρίς να πρέπει να καταργήσει το κοινό νόμισμα, θα μπορούσαν τα ομόλογα να διατηρήσουν περίπου το ένα τέταρτο της αξίας τους. Είτε έτσι δηλαδή, είτε αλλιώς, χασούρα. Και μεγάλη χασούρα. Και το ακόμα πιο ενδιαφέρον ξέρετε ποιο είναι; Ότι ο κ. Φερνάντο Γκονζάλες Μιράντα έχει ήδη ενημερώσει - εκτός βεβαίως από τον κ. Ντράγκι - και την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Γερμανίας!
ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Πώς θα έριχναν το μπαλάκι στην Ελλάδα
Γιατί όμως η νέα ορολογία ή νεολογία "Graccident", που αντικαθιστά το "Grexit"; Γιατί τότε το μπαλάκι πέφτει στην Ελλάδα, καθώς ο μόνος τρόπος να συμβεί κάτι τέτοιο είναι να χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης στη νέα κυβέρνηση και ξαφνικά να μην μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Οπότε... κρακ! Γιατί θα ξαναγυρίζαμε σε μπαράζ υποβαθμίσεων από τους οίκους αξιολόγησης στην κατηγορία "trash", δηλαδή σκουπίδια, όπως στο ξεκίνημα της κρίσης, άρα δε θα μπορούσε πια η Κεντρική Τράπεζα να δίνει δάνεια έκτακτης ανάγκης. Κάτι που θα σήμαινε ότι σαν νέοι Πόντιοι Πιλάτοι και η κ. Μέρκελ και ο κ. Γιούνκερ και οι συν αυτοίς θα ένιπταν τας χείρας τους λέγοντας «εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Αυτοί ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» και έχει ο Κύριος. Γιατί πλέον είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει μια ασφαλή πρόβλεψη.
