default-image

Τι λένε οι Ηρακλειώτες για την υπόθεση Γιακουμάκη

Τι λένε οι Ηρακλειώτες για την υπόθεση Γιακουμάκη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σαράντα μέρες τώρα, αν και περνούσε από το μυαλό μας το κακό, δε θέλαμε να πιστέψουμε ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, το 20χρονο αυτό παιδί από το Ρέθυμνο, θα βρίσκεται κάπου νεκρός. Βαθιά μέσα στην καρδιά μας ελπίζαμε ότι είναι ζωντανός. Όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε, με τον τόσο άδικο χαμό του να έχει βυθίσει στο πένθος το Ρέθυμνο, την Κρήτη αλλά και όλη τη χώρα.

Γεννώντας ερωτήματα για τον ψυχολογικό πόλεμο που δεχόταν και το φαινόμενο bullying που τείνει να γίνει μάστιγα στα σχολεία. Ένα φαινόμενο που, πέρα από τα παιδιά που το ζουν, έχει αρχίσει να τρομοκρατεί τις εκπαιδευτικές κοινότητες και τους γονείς που ζητούν να γίνει επιτέλους κάτι προκειμένου να σταματήσουν όλα αυτά τα νταηλίκια στα σχολεία.

Οι καβγάδες και τα πειράγματα που ξεκινάνε είτε σαν παιχνίδι, είτε σαν εμμονή, είτε σαν εκδήλωση ρατσισμού, εκφοβισμού και ταπείνωσης σε βάρος κάποιου μαθητή. Και πολλές φορές καταλήγουν άσχημα. Άραγε πόση ευθύνη φέρει η Πολιτεία γι' αυτό το φαινόμενο; Πόση οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα όλοι όσοι γνωρίζουν αλλά εθελοτυφλούν;

Για το σοβαρό αυτό θέμα του bullying, που σαν σύγχρονη Λερναία Ύδρα βγάζει τα κεφάλια της με τη μορφή της ενδοσχολικής βίας, του φόβου, της εγκατάλειψης, της σκληρότητας, της αδιαφορίας, του ρατσισμού και της προκατάληψης, δημιουργώντας παράλληλα το ερώτημα «μήπως τελικά τα σχολεία χρειάζονται ικανούς, εξειδικευμένους κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και ώρες υποστηρικτικής ψυχολογίας που θα βοηθούν τα παιδιά να αναζητούν υγιείς λύσεις στα προβλήματά τους;», μιλούν οι Ηρακλειώτες αλλά και φορείς που καταθέτοντας την άποψή τους δίνουν λύσεις αντιμετώπισης του θέματος.

«Όλα είναι θέμα παιδείας. Και η παιδεία του κάθε ανθρώπου διαμορφώνεται πρώτα μέσα από την οικογένεια και έπειτα μέσα από το σχολείο. Αν οι γονείς βλέπουν μια νευρικότητα στο παιδί τους, μια αλλαγή στη συμπεριφορά του και αδιαφορούν, φέρουν ευθύνη. Όπως και οι καθηγητές, όταν βλέπουν εντός των χώρων του σχολείου να εκδηλώνονται κρούσματα βίας ανάμεσα στους μαθητές και δεν κάνουν κάτι, είναι συνένοχοι» τόνισε ο Βασίλης Μαυράκης.

«Τώρα είναι ο Βαγγέλης, χθες ήταν ο Άλεξ και τόσα άλλα παιδιά που έπεσαν θύματα ενδοσχολικής βίας. Φανταστείτε πόσα ακόμα υπάρχουν ανάμεσά μας που δέχονται ψυχολογικές πιέσεις. Που φοβούνται και διστάζουν να μιλήσουν ή που μίλησαν, αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Το κακό έχει παραγίνει και, αν δε χτυπηθεί τώρα που είναι ακόμα νωρίς, τα αποτελέσματά του θα είναι τραγικά», είπε ο πολίτης Ανδρέας Κορνελάκης.

«Το πράγμα έχει ξεφύγει και γι' αυτό ευθύνονται πολλοί παράγοντες. Και οι γονείς που δε στέκονται να ακούσουν τους προβληματισμούς των παιδιών τους. Και οι καθηγητές που βλέπουν τις καταστάσεις και δεν παρεμβαίνουν. Αλλά και ο νόμος της σιωπής που μας καταδυναστεύει. Και το ότι η εγκληματικότητα έχει πια μπει για τα καλά στις οθόνες μας», ανέφερε ο πολίτης Πάνος Χαραλαμπάκης.

«Όταν η βία ξεκινά από την παιδική ηλικία, πρέπει όλους να μας ανησυχεί για το μέλλον της χώρας μας. Το παιδί αυτό αυτοκτόνησε επειδή έφταιγε η ψυχολογική βία που του ασκούνταν και το ότι ίσως να μην είχε το στήριγμα που θα ήθελε για να το αντιμετωπίσει», είπε ο πολίτης Δημήτρης Δημητριάδης. «Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη διαδικτυακή βία. Μορφές εγκληματικότητας της εποχής μας που εξαπλώνονται χωρίς κανείς να κάνει κάτι», τόνισε ο κ. Φάνης Χριστοφοράκης.

Θύμα "νταήδων" το 30% των μαθητών

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου Λάζαρος Μάρκου μίλησε για το θέμα, αναφέροντας ότι «αν ξεκινήσουμε με μια παραδοχή ότι το σχολείο αντικατοπτρίζει την κοινωνία, θα κατανοήσουμε και τους λόγους που τελευταία και λόγω της κρίσης εμφανίζεται μια σχετική έξαρση του φαινομένου. Έπειτα είναι και ο επηρεασμός από αντιλήψεις φασιστικές αλλά και αυτό καθεαυτό το εκπαιδευτικό μας σύστημα που εδώ και χρόνια το μόνο που κάνει είναι να εξετάζει σε καθημερινό επίπεδο το μαθητή, χωρίς να του δίνει τη δυνατότητα να αναδείξει τα πιστεύω, τα θέλω και τις πρωτοβουλίες του. Χωρίς να διαμορφώνει πολιτιστική κουλτούρα. Ύστερα κάθε παρέμβαση που έχει κάνει ο εκπαιδευτικός αυτός καθαυτός, όπως και οι σύλλογοι, κρίνεται αναποτελεσματική. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και, δεύτερον, να σταματήσει η παρέμβαση πολιτικών σε οποιοδήποτε βήμα του πολίτη».

Τέλος, ο κλινικός ψυχολόγος-εκπαιδευτικός Νίκος Παπανικολάου αναλύοντας τους παράγοντες που ευθύνονται για τη σχολική βία, αλλά και την καταπολέμησή της, τόνισε πως «περίπου το 30% των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αναφέρει ότι έχει δεχτεί απειλές. Περίπου το 17% έχει δεχτεί επίθεση χωρίς λόγο από ομάδα συμμαθητών τους. Περίπου 12% έχουν απουσιάσει από το σχολείο τους από 1-10 μέρες επειδή δεν αισθάνονται ασφαλείς». Όπως σημείωσε παράλληλα, για την αντιμετώπιση του φαινομένου μεταξύ άλλων πρωτίστης σημασίας είναι «η τακτική επικοινωνία με το παιδί και τον εκπαιδευτικό, η βοήθεια του ειδικού. Όπως επίσης το να διδάσκουμε στα παιδιά να σέβονται τις μεταξύ τους ιδιαιτερότητες και το να ξεκαθαρίζουμε το "όποιος σιωπά είναι συνυπεύθυνος"».

Τι δήλωσαν οι πολίτες

«Όλα είναι θέμα παιδείας. Και η παιδεία του κάθε ανθρώπου διαμορφώνεται πρώτα μέσα από την οικογένεια και έπειτα μέσα από το σχολείο».

Βασίλης Μαυράκης

«Το κακό έχει παραγίνει και αν δε χτυπηθεί τώρα που είναι ακόμα νωρίς, τα αποτελέσματά του θα είναι τραγικά».

Ανδρέας Κορνελάκης

«Και εμείς, όταν ήμασταν μαθητές, τσακωνόμασταν μεταξύ μας, αλλά δεν έφταναν τα πράγματα σε τόσο ακραία σημεία».

Πάνος Χαραλαμπάκης

«Όταν η βία ξεκινά από την παιδική ηλικία, αυτό πρέπει όλους να μας ανησυχεί για το μέλλον της χώρας μας».

Δημήτρης Δημητριάδης

«Όσοι ξέρουν αντίστοιχες καταστάσεις που συμβαίνουν ανάμεσά μας και δεν παίρνουν θέση δίνουν τροφή στο κακό».

Φάνης Χριστοφοράκης

Της Μαρίας Αντωνογιαννάκη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News