Κάτω από τη γέφυρα της λεωφόρου Κνωσού, όπου έχει βρει στέγη από πέρυσι το καλοκαίρι, αναγκάστηκε να ξεχειμωνιάσει ο 54χρονος κ. Γιώργος, όπου μέρα-νύχτα τον τρώει η παγωνιά, η βροχή και το αγιάζι. Όμως εκείνος συνεχίζει να ζει, να επιμένει και να υπομένει καρτερικά για ένα καλύτερο αύριο. Η μοίρα του επιφύλασσε ένα άσχημο παιχνίδι, καθώς από τη μια στιγμή στην άλλη έχασε σπίτι, δουλειά και οικογένεια.
Κάποτε ήταν ένας οικογενειάρχης, εργαζόμενος άνθρωπος. Δούλευε στα καράβια ως επισκευαστής, μια σκληρή δουλειά. Παρά τους κόπους όμως και τα προβλήματα, είχε στήσει το σπιτικό του μαζί με την οικογένειά του και η ζωή του κυλούσε πότε ευχάριστα, πότε δυσάρεστα.
Ξαφνικά όμως όλα ανατράπηκαν. Έμεινε άστεγος, χωρίς δουλειά. Χωρίς λεφτά και χωρίς οικογένεια. Να γυρνά στους πέντε δρόμους μόνος κι έρημος. Και από εκεί που μέχρι χθες ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, βρέθηκε ξένος ανάμεσα σε ξένους, να αναζητά τροφή, δουλειά και μια γωνιά να ξαποστάσει, βιώνοντας πολύ καλά στο πετσί του τη φτώχια και τη δυστυχία.
Μετά τη μεγάλη και ξαφνική αλλαγή που σημειώθηκε στη ζωή του, αφού περιπλανήθηκε για καιρό στους δρόμους, αφού κοιμήθηκε σε πολλές γωνιές και παγκάκια, βρήκε στέγη σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στο Ηράκλειο. Όμως λίγο καιρό μετά το σπίτι αυτό το κατεδάφισαν οι μπουλντόζες. Έτσι βρέθηκε για δεύτερη φορά να αναζητά κάπου να μείνει.
Πρόσφορο έδαφος, αφού έψαξε παντού, βρήκε στη γέφυρα της Κνωσού, όπου και από πέρυσι το καλοκαίρι εγκαταστάθηκε με τα λίγα υπάρχοντά του.
Νοικοκύρης στις καλές του στιγμές, νοικοκύρης όμως και τώρα που ζει στο δρόμο, κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να διατηρεί το χώρο του καθαρό. Έστω και αν αναγκάστηκε να "στήσει" το νοικοκυριό του κάτω από μια... γέφυρα, άπλωσε με πολύ καλαισθησία τα λιγοστά αντικείμενα που του απέμειναν και δεν είναι άλλα από ένα μονό κι ένα διπλό κρεβάτι, ένα τραπεζάκι, τα κατσαρολικά και τα βιβλία του, ενώ για φαγητό έχει, ευτυχώς, τη συμπαράσταση των συμπολιτών μας, που του φέρνουν ό,τι μπορεί ο καθένας.
Η περίπτωσή του ήταν γνωστή στους περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Καθημερινά όμως γίνεται αντιληπτή και από τους διερχόμενους πεζούς και οδηγούς που, βλέποντας το "σπιτικό" που έχει στήσει, τα ρούχα και τα σεντόνια που απλώνει πάνω στο πράσινο, στρέφουν το βλέμμα γεμάτοι έκπληξη. Οπότε και, συνειδητοποιώντας τι συμβαίνει, άλλοι σπεύδουν να βοηθήσουν και άλλοι σκύβουν το κεφάλι, ελαττώνουν το βήμα και φεύγουν σκεπτικοί, γεμάτοι λύπη και θλίψη.
Βαρύ το κρύο - Με τρύπια παπλώματα έβγαλε το χειμώνα
Ο πολύς κόσμος έμαθε για το δράμα του κ. Γιώργου το περυσινό καλοκαίρι, οπότε και έγιναν αρκετά δημοσιεύματα, με τον ίδιο, κουρασμένο και κατάκοπο, να απευθύνει έκκληση για βοήθεια. Το καλοκαίρι πέρασε. Όπως επίσης με τα χίλια βάσανα, που μόνο ο ίδιος ξέρει, πέρασε και ο βαρύς φετινός χειμώνας, με μόνη πηγή ζεστασιάς στο υπαίθριο σπιτικό του να προσφέρουν κάτι λιγοστές κουβέρτες και τρύπια παπλώματα.
Η άνοιξη τον βρίσκει, δυστυχώς, ακόμα εκεί, παρά το ότι το κρύο συνεχίζει να παραμένει τσουχτερό και οι καιρικές συνθήκες δε λένε να αλλάξουν. Εκείνο που ζητάει είναι μόνο μια δουλειά, για να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια του, με σκοπό να βρει ένα σπίτι να νοικιάσει. Να πάψει να ζει μέσα στο κρύο κάτω από τη γέφυρα. Και να αποκτήσει ξανά τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
Γι' αυτό και όποιος διαβάζει αυτό το ρεπορτάζ και θα ήθελε να βοηθήσει, ας το κάνει, διότι είναι αμαρτία ένας άνθρωπος να κοιμάται στο δρόμο και μέσα στην παγωνιά...
Μαρία Αντωνογιαννάκη
