Συγκλονιστική είναι η εξομολόγηση μίας Ηρακλειώτισσας μητέρας, που αναγκάστηκε να αφήσει τα αγόρια της στη Στέγη Ανήλικων Αρρένων για να τους χαρίσει τη γαλήνη, που το πραγματικό τους σπίτι τους στέρησε, μετά και τα απρόβλεπτα παιχνίδια της μοίρας. Η ίδια, όπως λέει, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και ζει κι αναπνέει για τη στιγμή που θα επιστρέψουν μόνιμα στην αγκαλιά της και στο σπίτι, όπου γεννήθηκαν.
Η γυναίκα, όπως εξήγησε, με πόνο ψυχής πήρε την πιο σκληρή απόφαση να απαρνηθεί για τους δικούς της λόγους τα δύο της αγόρια και να τα δώσει για φιλοξενία στην αγκαλιά της στέγης.
«Λόγω ανάγκης αποφάσισα να τα φέρω εδώ. Στην αρχή δεν κάνανε. Δυσκολεύονταν. Ήταν αρχή όμως... Μετά έζησαν κάποια πράγματα που δεν τα ζούσαν στο σπίτι. Πολλή φροντίδα, ζεστασιά, αγάπη. Πλέον είναι πολύ ευχαριστημένα. Τους αρέσει. Εδώ μένουν, εδώ τρώνε, τα πάντα εδώ. Μόνο σαββατοκύριακο και γιορτές τα παίρνω στο σπίτι.
Παράλληλα η ίδια, όπως και κάποιοι άλλοι γονείς, επισκέπτεται συχνά στο χώρο της Στέγης τα παιδιά της και ζει με την ελπίδα ότι κάποια μέρα η ζωή θα της χαμογελάσει και θα ανοίξει την αγκαλιά της και πάλι διάπλατα για να τα υποδεχτεί μόνιμα στο σπίτι, όπου πέρασαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. «Πρέπει να σταθώ στα πόδια μου για να ξαναφέρω τα παιδιά και να είμαστε μαζί», προσθέτει.
Αν και τα παιδιά της τα παίρνει κάθε σαββατοκύριακο, την ίδια ώρα πολλά από τα ανήλικα αγόρια που φιλοξενούνται στη Στέγη παραμένουν εκεί όλη την εβδομάδα, μιας και προέρχονται από ένα ακόμη πιο προβληματικό ψυχοκοινωνικό περιβάλλον κι έχουν περισσότερους ψυχοκοινωνικούς στρεσογόνους παράγοντες.
Όλα τους πάντως τα παιδιά με τη βοήθεια ειδικών προσπαθούν στη Στέγη Ανηλίκων Αρρένων Ηρακλείου να επουλώσουν τις πληγές τους. Αφού από μικρά έζησαν το χειρότερο εφιάλτη. Αυτόν της άσχημης μεταχείρισης από τους γονείς τους και της μη αποδοχής από τους ανθρώπους που τους έφεραν στη ζωή. Ο πόνος και η ανασφάλειά τους την ίδια ώρα βρίσκουν καταφύγιο στη Στέγη.
Στην πιο ζεστή αγκαλιά φιλοξενίας, που ξεπερνά ακόμη και εκείνη της ίδιας τους της οικογένειας, όπου τα προβλήματα πρωταγωνιστούσαν και η οποία λειτουργεί εδώ και χρόνια υπό την αιγίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης. Εκεί, όπου τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν σε συνθήκες οικογενειακού περιβάλλοντος, καθώς οι ρυθμοί και το πρόγραμμα δε διαφέρουν από τους φυσιολογικούς ρυθμούς μιας οικογένειας. Το σχολείο, οι εξωσχολικές δραστηριότητες, το διάβασμα, το παιχνίδι, το φαγητό και ο ύπνος αποτελούν καθημερινές προτεραιότητες.
Σπουδαίο έργο: Αγκαλιά σε απροστάτευτους αγγέλους
Οι άνθρωποι της Στέγης ωστόσο με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη αγκαλιάζουν από την πρώτη στιγμή τους μικρούς και απροστάτευτους αγγέλους, που είτε έχουν έρθει με δικαστική απόφαση, είτε με αίτηση των κηδεμόνων τους, είτε μέσω κάποιας κοινωνικής υπηρεσίας. Κάνουν κάθε προσπάθεια να τα βοηθήσουν στο σχολείο τους, ενώ προσπαθούν, όπως τονίζουν, να ενισχύσουν παράλληλα και τις οικογένειες των παιδιών και υλικά και συναισθηματικά.
Αξίζει τέλος να τονιστεί πως οι ανάγκες της Στέγης, είναι πολλές και δεν αφορούν μόνο την υλική καθημερινότητα, όπως ένδυση, υπόδηση και διατροφή, καθώς η έλλειψη πόρων και το λιγοστό προσωπικό αποτελούν τα βασικά αγκάθια στην καλύτερη ομαλή λειτουργία και διαδικασία διαπαιδαγώγησης και επανένταξης των παιδιών στο κοινωνικό σύνολο.
Ιωάννα Βλαχάκη, Βάλια Μπούη
