Στα 5 και τα 6 ευρώ κατά μέσο όρο πληρώνουν οι Ιταλοί έμποροι το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο των παραγωγών της χώρας τους, στη διάρκεια της φετινής ελαιοκομικής περιόδου, στην προσπάθειά τους να δώσουν δελεαστικές τιμές και να βρουν να αγοράσουν, ενώ την ίδια ώρα βρίσκουν... από την Κρήτη πολύ φτηνότερα το προϊόν και λίγο ακριβότερα από την περιοχή της Πελοποννήσου, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες τους.
Τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, που στηρίζονται σε επίσημη ενημέρωση των ίδιων των Ιταλών, δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά ως προς τη διαχείριση του δικού μας προϊόντος από την αρχή της φετινής ελαιοκομικής περιόδου μέχρι σήμερα, ενώ σε επίπεδο Κρήτης έχει αποδειχτεί ότι η μέθοδος του πλειοδοτικού διαγωνισμού στην πώληση του ελαιολάδου σηματοδοτεί και τις καλύτερες τιμές για τον παραγωγό, σε σχέση με αυτές που «κλείνονται διά τηλεφώνου»!
Η ελαιοκομική περίοδος στην Ιταλία "άνοιξε" με τιμές τέτοιες που διαμόρφωσαν ένα μέσο όρο 6,16 ευρώ το κιλό από 24 έως 30 Νοεμβρίου, 5,69 ευρώ το κιλό από 1 έως 7 Δεκεμβρίου, 5,67 ευρώ το κιλό από 8 έως 14 Δεκεμβρίου και 5,65 ευρώ το κιλό από 15 έως 21 Δεκεμβρίου. Όπως τονίζει στη "Νέα Κρήτη" ο επιστημονικός συνεργάτης του ΣΕΔΗΚ, ο γεωπόνος Νίκος Μιχελάκης, «τα λάδια είναι τα ίδια με τα δικά μας. Μιλάμε πάντα για το εξαιρετικό-παρθένο ελαιόλαδο. Απλά η έλλειψη που υπάρχει εκεί διαμορφώνει αυτές τις τιμές, διότι εκεί οι συνεταιρισμοί πουλούν κατευθείαν στους τυποποιητές. Δε μεσολαβούν διάφοροι μεσίτες όπως εδώ. Εδώ είναι οι πρώτοι μεσίτες, οι δεύτεροι μεσίτες, οι τρίτοι μεσίτες και πάει λέγοντας. Και έτσι, οι τιμές είναι πάνω από τα 5 ευρώ. Κι έχουμε τιμές 5, 5,5, 6 ευρώ το κιλό κ.λπ. Αυτές είναι τιμές που δίνει το ΙΣΜΕΑ. Είναι ένας Ινστιτούτο Παρακολούθησης Τιμών Παραγωγού Ελαιολάδου της Ιταλίας. Επίσημα στοιχεία. Και όχι πληροφορίες από έναν παραγωγό ή ένα συνεταιρισμό».
Με διαγωνισμούς
Ο Νίκος Μιχελάκης τονίζει την ανάγκη αν θέλουμε στην Κρήτη η τιμή παραγωγού του ελαιολάδου να ακολουθήσει την ανοδική πορεία που έχει σχέση με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς, να γίνεται η εμπορία μέσω διαγωνισμών.
«Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Να συγκεντρώνεται μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου στο φορέα και να έρθουν οι έμποροι να προσφέρουν τις τιμές. Και από 'κει και πέρα να ξεκαθαριστεί ποιο είναι το ποσοστό που παίρνουν οι μεσίτες. Διότι οι μεσίτες σήμερα είναι ελαιοτριβεία, είναι έμποροι και πολλοί άλλοι που προσπαθούν να θίξουν την αδύνατη πλευρά. Και αυτή δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον παραγωγό. Και κοιτάζουν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι».
Σύμφωνα με τον επιστημονικό συνεργάτη του ΣΕΔΗΚ, σήμερα οι τιμές θα έπρεπε να είναι στα επίπεδα της Πελοποννήσου. «Εκεί, κατά τη γνώμη μου, τις τιμές τις σηκώνουν ορισμένες οργανώσεις, όπως είναι ο Συνεταιρισμός Γαργαλιάνων και κάποιες άλλες, οι οποίες πουλούν με διαγωνισμούς. Αντιθέτως στην Κρήτη έχουμε τους προέδρους των συνεταιρισμών να σηκώνουν το ακουστικό του τηλεφώνου και να πουλούν λάδι. Μα, πώς γίνεται; Με το ακουστικό του τηλεφώνου γίνεται να πουλάμε δεκάδες τόνους λάδι;».
Λάδια υπάρχουν
Αναφορικά με την παρούσα κατάσταση της παραγωγικής διαδικασίας στην Κρήτη, ο Νίκος Μιχελάκης λέει: «Λογικά αυτή την περίοδο υπάρχει μια ποσότητα αμάζευτη γύρω στο 50% της παραγωγής ή και λίγο παραπάνω. Και ίσως να ήμασταν και πιο προχωρημένοι αν δε μεσολαβούσαν οι κακοκαιρίες που πλήττουν το νησί, που μπορεί και να έχουν προκαλέσει και κάποιες ζημιές σε διάφορες ορεινές περιοχές της Κρήτης».
Προοπτικές τιμών
Στο ερώτημα της εφημερίδας μας, ο κ. Μιχελάκης εκτιμά ότι, με βάση τις παρούσες συνθήκες, αναμένεται η παραπέρα άνοδος των τιμών παραγωγού στο κρητικό ελαιόλαδο: «Αυτό είναι κάτι που δεν εξαρτάται από μας. Είναι κάτι που εξαρτάται από τη σχέση μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης. Και φέτος η παραγωγή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μειωμένη. Η ζήτηση εξακολουθεί να είναι τουλάχιστον η ίδια, αν όχι αυξημένη. Και από 'κει και πέρα αυτά τα δύο οδηγούν σε ανοδικές τιμές. Ωστόσο, οι μικροί αγρότες ελάχιστο ρόλο μπορούν να παίξουν στη διαμόρφωση των τιμών, γιατί ακριβώς δεν μπορούν να έχουν τις αντιστάσεις που πρέπει. Όλοι προσπαθούν αυτοί τη στιγμή να εκμεταλλευτούν τους αγρότες που έχουν αδυναμίες. Δηλαδή, έχουν διάφορες ανάγκες και φαίνεται να αναγκάζονται να δεχτούν τις τιμές που δίνουν, για να ρευστοποιήσουν.
Πιστεύω πάντως ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους αγρότες έχουν πουλήσει ό,τι ήταν να πουλήσουν και από 'κει και πέρα, όσοι έχουν λάδια, θα παρουσιάσουν κάποια αντίσταση».
Αποθήκευση λαδιών
Ο γνωστός γεωπόνος απαντάει όμως και σε όσους υποστηρίζουν πως η καλύτερη λύση θα ήταν να κρατούν οι ίδιοι οι παραγωγοί στις αποθήκες τους το λάδι τους. «Αυτή η συμπεριφορά έχει θετικά και αρνητικά. Το θετικό είναι ότι μπορεί ο παραγωγός να πουλάει στον έμπορο που θα του δώσει την καλύτερη τιμή. Και το αρνητικό είναι ότι δεν μπορεί ο κάθε παραγωγός που βγάζει 2-3-5 τόνους λάδι να διαμορφώνει στο σπίτι του ειδικές αποθηκευτικές εγκαταστάσεις, οι οποίες πρέπει να έχουν προδιαγραφές τέτοιες που έχουν υψηλό κόστος. Και να αποθηκεύει το λάδι του για να το δίνει κάθε φορά».
Υπάρχουν εγκαταστάσεις - Άδειες... δεξαμενές χιλιάδων τόνων
Στο μεταξύ, όπως τονίζει ο Νίκος Μιχελάκης, «ίσως θα έπρεπε να γίνει μια προσπάθεια, ώστε οι εγκαταστάσεις που υπάρχουν στις ενώσεις όλης της Κρήτης, οι οποίες σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν μείνει αχρησιμοποίητες αλλά είναι άριστες από πλευράς προδιαγραφών - και μιλάμε για δεξαμενές ανοξείδωτες χιλιάδων τόνων, από το Κολυμπάρι ως τη Σητεία, και οι οποίες μένουν αδειανές - να χρησιμοποιηθούν για την αποθήκευση του ελαιολάδου. Και όχι να αποθηκεύεται το λάδι στα ελαιοτριβεία. Τα ελαιοτριβεία παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα. Άλλοι καλώς και άλλοι κακώς. Άλλοι επικίνδυνα και άλλοι ακίνδυνα. Και παίζουν ένα ρόλο ο οποίος δε βοηθάει αυτή τη στιγμή στην αύξηση των τιμών».
Χριστόφορος Παπαδάκης
