Παιδιά, χαθήκαμε και πάλι στη μετάφραση. Πάλι προσανατολιστήκαμε στο πώς θα κοιτάξουμε το δέντρο αντί το δάσος. Αφήστε τα αυτά. Δεν περιμένει η κοινωνία της Κρήτης τέτοια από σας. Είστε οι πνευματικοί της ταγοί. Αυτοδίκαια. Θέλοντας και μη.
Του Γιώργου Παπαδάκη
Το κακό βέβαια είναι πως κάνατε κακή χρήση της ιδιότητας ως πνευματικοί ηγέτες της κοινωνίας που σας στηρίζει και οφείλετε να τη στηρίζετε. Αναγορεύσατε τον κ. Ρίχτερ σε επίτιμο συνάδελφό σας, αντιληφθήκατε αργά ότι τις αντιδράσεις δεν μπορείτε να τις "χαρακτηρίσετε", να τις "ελέγξετε", να τις αποδώσετε σε "σκληρούς πατριώτες", "ακροδεξιούς" κ.λπ. Αντιληφθήκατε αργά ότι η οργή ήταν ειλικρινής, καθολική, δίκαιη και πάνω από κόμματα, φράξιες, ομάδες κι άλλα τέτοια. Όμως δεν αντιληφθήκατε ακόμη ότι δεν είστε "υπεράνω", αν και "πνευματικοί ταγοί", των απλών ανθρώπων, τους οποίους καλείστε να εκπροσωπείτε και να καθοδηγείτε σε δύσκολες στιγμές. Αυτό το έχετε ξεχάσει εντελώς.
Θεωρείτε ότι δεν είναι εντός των καθηκόντων σας. Διαφορετικά δε θα παραπέμπατε σε άλλη συνέλευση τα "περί Ρίχτερ". Δεν είναι "περί Ρίχτερ", κύριοι. Είναι "περί Πανεπιστημίου", είναι "περί Κρήτης", είναι περί "εθνικών θέσεων στο ζήτημα των γερμανικών οφειλών". Χαμπάρι δεν πήρατε. Χρειάστηκαν σχεδόν οκτώ ώρες συνεδρίασης για να αποφανθείτε ότι οι πέντε συνάδελφοί σας σ' αυτήν την επόμενη συνεδρίαση θα πρέπει να τεκμηριώσουν τις πιθανές αντιρρήσεις τους για την αναγόρευση.
Να τεκμηριώσουν τι; Ότι ο επίτιμός σας εξισώνει θύτες και θύματα μιλώντας για «παράλληλα εγκλήματα»; Δεν ανοίξατε μετά τον πάταγο και το σάλο το βιβλίο; Περιμένετε έγγραφη τεκμηρίωση για το προφανές; Τι να αποδείξουν οι συνάδελφοί σας, ότι δεν είναι ελέφαντες, όπως λέει και η καθημερινή φράση;
Όχι, αγαπητοί, δεν αφορούν τους Κρητικούς οι εσωτερικές σας διαδικασίες, να τις χαίρεστε. Καταλάβετέ το. Είναι απλό. Είναι απλό ότι δε θα δημιουργήσετε εσείς διπλωματικό επεισόδιο με τη Γερμανία. Όπως δημόσια εκφράστηκε ο πρύτανης, δίδοντας το παράδειγμα της υποταγής σε ένα ηθικά πληγωμένο λαό. Ούτε θα σας κόψει κι άλλα λεφτά ο... Φούχτελ με τίποτα νέα μνημόνια. Προφάσεις.
Ο γράφων, ούτως ή άλλως, δεν αρέσκεται στη συνωμοσιολογία και δεν πιστεύει σε τέτοιες θωριές. Πιστεύει όμως πολύ απλά πως το μόνο πράγμα που σας χωρίζει από την κοινωνία της Κρήτης, που σας χωρίζει από αυτήν την απλή παραδοχή του λάθους, που σας χωρίζει από την απλή ανθρώπινη "συγνώμη", είναι η έπαρση και η υπεροψία... Αν τις νικήσετε, θα δικαιούστε στ' αλήθεια τους τίτλους και την τιμή που σας πρέπει...
