Οι μικροί σχεδίασαν το αύριο

Οι μικροί συναντήθηκαν με το μέλλον, ταξίδεψαν διασχίζοντας τα σύνορα του, ονειρεύτηκαν, ήρθαν σε επαφή με μεγάλες μορφές της επιστήμης και έγιναν και οι ίδιοι εφευρέτες. Πάνω απ΄ όλα όμως τα

22 παιδιά της Πέμπτης και Έκτης τάξης του 12^ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου ονειρεύτηκαν το αύριο ζώντας μια μοναδική εμπειρία, στην πρώτη πιλοτική εφαρμογή των «Σχεδιαστών του Μέλλοντος».

Η διαδραστική, δημιουργική αυτή δραστηριότητα που έχει σαν στόχο να φέρει τα παιδιά του δημοτικού κοντά στην επιστήμη δίνοντας τους την ευκαιρία να γίνουν σχεδιαστές στο μέλλον και γιατί όχι οι ίδιοι εκείνοι που θα σχεδιάσουν το μέλλον στέφθηκε με τεράστια επιτυχία. Η δραστηριότητα η οποία έλαβε χώρα στη Λέσχη Ανάγνωσης του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου σχεδιάστηκε και διοργανώθηκε από τον Δημήτρη Γραμμένο, κύριο Ερευνητή του Ινστιτούτου Πληροφορικής, μαζί με ομάδα του Εργαστηρίου Επικοινωνίας Ανθρώπου-Υπολογιστή του Ινστιτούτου Πληροφορικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, σε συνεργασία με τις εκπαιδευτικούς Ελένη Κόκαλη και Κατερίνα Μαυράκη καθώς και τη Λέσχη Ανάγνωσης του Σχολείου.

Σαν παιχνίδι

Οι μικροί σχεδιαστές του αύριο με τη βοήθεια μουσικών ερεθισμάτων, βάζοντας τη φαντασία και την κριτική τους σκέψη σε ρόλο κλειδί για να βρει τις απαντήσεις σε διάφορες ερωτήσεις κλήθηκαν «να παίξουν, να ονειρευτούν, να σχεδιάσουν και - πάνω απ' όλα - να διασκεδάσουν!» Οι μικροί μπόρεσαν μέσα από τις δραστηριότητες τους να ταξιδέψουν στο χρόνο και να προσπαθήσουν να «δουν» το 2000 πίσω από τις χαραμάδες του παρελθόντος και έναν αιώνα πιο μακριά στο χρόνο, το 1900 μέσα από εικονογραφήσεις από την Διεθνή Έκθεση του Παρισιού και από Γερμανικές συσκευασίες σοκολάτες του 1900, αλλά και από αποσπάσματα ταινιών από τα επίκαιρα του περασμένου αιώνα.

Το επόμενο βήμα ήταν ένα άλμα στο μέλλον καθώς κλήθηκαν να καταθέσουν τις δικές τους ιδέες για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει το 2050. Όπως μας εξήγησε ο κ. Δ. Γραμμένος, αρκετά παιδιά μίλησαν για ρομπότ που θα κάνουν τις δουλειές του σπιτιού ή και τις σχολικές εργασίες, κάποια φαντάστηκαν ιπτάμενα αυτοκίνητα, ότι τα μελλοντικά ρολόγια θα αντικαταστήσουν τη σημερινή χρήση των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων, ή ακόμα και κάποια ένεση ή χάπι που θα μπορεί να «μεταφέρει» τα μαθήματα κατευθείαν στα κεφάλια των μαθητών.

Δημιουργοί

Οι μαθητές σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στη γνώση αναζήτησαν τους «σχεδιαστές» εκείνους τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να φαντάζονται πράγματα τα οποία κανείς άλλος δεν έχει φανταστεί, αλλά και το πώς αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Μάλιστα ως ενδεικτικά παραδείγματα παρουσιάστηκαν τρεις σχεδιαστές που έζησαν από τα μυθολογικά χρόνια έως σήμερα: ο Δαίδαλος, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Στηβ Τζομπς. Οι ίδιοι έγιναν για λίγο σχεδιαστές, ενός απλού αλλά τόσο σημαντικού πράγματος, όπως το κουτάλι μαθαίνοντας μέσα από μια πληθώρα ερωτημάτων στα οποία κλήθηκαν να προσαρμόσουν την κατασκευή τους γνώσεις για το περιβάλλον, το κόστος, τις ιδιότητες λαμβάνοντας τις ανάλογες αποφάσεις.

Το όνειρο

Όπως μας εξήγησε ο κ. Γραμένος επόμενο βήμα ήταν κάθε παιδί να γράψει με λίγες λέξεις ή να ζωγραφίσει σε ένα μικρό κομμάτι χαρτί, τι το κάνει να ονειρεύεται, να το κολλήσει σε ένα χαρτονένιο σύννεφο στον πίνακα και να το παρουσιάσει στην ομάδα. Όλα τα παιδιά είχαν κάτι να πουν, ενώ ο λυρισμός και η δημιουργικότητα ορισμένων απαντήσεων είναι πραγματικά εντυπωσιακά, όπως για παράδειγμα: «Όταν ονειρεύεσαι δεν σκέφτεσαι αν υπάρχει σωστό ή λάθος. Όλα τα καλά έχουν όνειρα, ακόμα και τα άσχημα» κ.ά.      

Με αρκετή πλέον αυτοπεποίθηση και εμπειρία, τα παιδιά έμαθαν ότι ακόμα και οι Σχεδιαστές κάνουν λάθη, είδαν και σχολίασαν αντικείμενα με (κατά κανόνα αστεία) σχεδιαστικά προβλήματα ενώ χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους για να ανακαλύψουν τη χρήση εφευρέσεων του περασμένου αιώνα. Και βέβαια η δημιουργία δεν τελείωσε εκεί. Τα παιδιά χρησιμοποιώντας απλά υλικά όπως χαρτόνια, μπαλόνια, χάρτινα πιάτα και ποτήρια, καλαμάκια, συνδετήρες και λαστιχάκια, θα πρέπει να φανταστούν κάτι που θα ήθελαν να υπάρχει στο σχολείο τους (μέσα στην τάξη ή σε οποιονδήποτε άλλο χώρο) και να φτιάξουν ένα χειροπιαστό πρωτότυπο, το οποίο στη συνέχεια θα το παρουσιάσουν και θα εξηγήσουν την ιδέα τους στην υπόλοιπη ομάδα. Ο στόχος της «εφεύρεσης» μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ενώ η υλοποίησή του μπορεί να απαιτεί ακόμη και τεχνολογίες που δεν υπάρχουν ακόμα.

Οι συντελεστές: «Ας ακούσουμε τα όνειρα των παιδιών»

Ενθουσιασμένοι όσοι συμμετείχαν στην δραστηριότητα με τον κ. Δημήτρη Γραμμένο να δηλώνει ότι οι στόχοι που είχαν τεθεί επιτεύχθηκαν και με το παραπάνω και να αποκαλύπτει τα επόμενα σχέδια: ένα βιωματικό σεμινάριο για εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας, όπου οι δάσκαλοι θα κληθούν να πάρουν τις θέσεις των παιδιών ώστε να μπορέσουν να ζήσουν από πρώτο χέρι την εμπειρία των «Σχεδιαστών», καθώς και μια δεύτερη πιλοτική εφαρμογή της δράσης η οποία θα απευθύνεται σε παιδιά και τους γονείς τους, την ίδια ώρα - αλλά σε διαφορετικές αίθουσες. Επίσης στη λήξη της σχολικής χρονιάς, τα παιδιά του 12^ου Δημοτικού θα ανεβάσουν ένα θεατρικό έργο με τίτλο «Οι κλέφτες των ονείρων», το περιεχόμενο του οποίου λειτουργεί συνεργατικά με τους «Σχεδιαστές».

Από την πλευρά της η εκπαιδευτικός στο 12^ο Δημοτικό Σχολείο κ. Ελένη Κόκαλη, έκανε μια ενδιαφέρουσα παρότρυνση: «Ας αφουγκραστούμε όλοι εμείς οι «μεγάλοι» τα όνειρα των παιδιών μας για να τα βοηθήσουμε να σχεδιάσουν ένα καλύτερο μέλλον». Ενθουσιασμένη και η εκπαιδευτικός του σχολείου κ. Κατερίνα Μαυράκη, σημείωσε ότι «οι μικροί μαθητές κατανόησαν μ' ένα πρωτότυπο τρόπο ότι το μέλλον βρίσκεται στα χέρια τους, αφού οι ίδιοι μπορούν να γίνουν οι «Σχεδιαστές του».

Του Σταύρου Μουντουφάρη