Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, μεταξύ των οποίων και ο Μ. Κριτσωτάκης, κατέθεσαν από κοινού στη Βουλή των Ελλήνων δύο ερωτήσεις προς τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων με θέματα "Απαράδεκτη η αιφνιδιαστική υποβάθμιση του Δημοτικού Σχολείου Καντάνου" και "Έξωση των μαθημάτων του Ελεύθερου και του Γραμμικού Σχεδίου από το Νέο Λύκειο και συνολική υποβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης".
Συγκεκριμένα οι ερωτήσεις έχουν ως εξής:
«Απαράδεκτη είναι η αιφνιδιαστική υποβάθμιση του Δημοτικού Σχολείου Καντάνου, μία μόλις μέρα πριν τον Αγιασμό, μετά από απόφαση του οικείου ΠΥΣΠΕ. Ειδικότερα, το Δημοτικό Σχολείο Καντάνου, το οποίο σημειωτέον είναι το μοναδικό σχολείο της περιοχής και ουσιαστικά ενώνει το βόρειο και το νότιο άξονα του νομού Χανίων (τα αμέσως κοντινότερα σχολεία είναι το Δημοτικό Σχολείο των Βουκολιών στα 30 χλμ. και της Παλαιόχωρας στα 17 χλμ.) υποβαθμίζεται σε πενταθέσιο χωρίς ολοήμερο και δίχως να έχει, προς το παρόν, εκπαιδευτικούς οποιασδήποτε ειδικότητας.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο της Καντάνου έρχονται ήδη από τέσσερα επιπλέον χωριά, πλην της Καντάνου, διανύοντας έως και 10 χλμ. καθημερινά σε ιδιαίτερα επικίνδυνο οδικό δίκτυο. Επιπλέον, στο εν λόγω Δημοτικό Σχολείο φοιτούν μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως αποδεικνύουν οι γνωματεύσεις του ΚΕΔΔΥ Χανίων, ενώ υπάρχει ένας μεγάλος - για τα δεδομένα του μαθητικού δυναμικού - αριθμός αιτήσεων προς τα ΚΕΔΔΥ οι οποίες εκκρεμούν από τις προηγούμενες χρονιές.
Όπως ευκόλως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, το Δημοτικό Σχολείο της Καντάνου διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση της περιοχής και η όποια υποβάθμισή του συνεπάγεται τεράστια κόστη για τους μαθητές της ευρύτερης περιοχής».
Σε ό,τι αφορά το θέμα της έξωσης των μαθημάτων του Ελεύθερου και του Γραμμικού Σχεδίου από το Νέο Λύκειο και τη συνολική υποβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης η ερώτηση των βουλευτών έχει ως εξής:
«Τα μαθήματα Ελεύθερο Σχέδιο και Γραμμικό Σχέδιο αποτελούν βάση και προϋπόθεση εισαγωγής σε ένα ευρύ φάσμα Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας (Τμήματα Πανεπιστημίων, Σχολές Καλών Τεχνών, ΤΕΙ Καλλιτεχνικών Σπουδών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Σχολές Αρχιτεκτονικής κ.ά.), καθώς προαπαιτείται η εξέτασή τους σε πανελλήνιο επίπεδο ως "ειδικά μαθήματα" ή σε επίπεδο σχολής για τις Σχολές Καλών Τεχνών. Ωστόσο, ο ν. 4186/2013 για την "αναδιάρθρωση" της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν προβλέπει τη συνέχιση της διδασκαλίας - ως ίσχυε - των μαθημάτων αυτών ως μαθήματα επιλογής στη Β' Λυκείου, ούτε τη διατήρηση του μαθήματος επιλογής του Αρχιτεκτονικού Σχεδίου ή την πρόβλεψη για διδασκαλία Ελεύθερου και Γραμμικού Σχεδίου στη Γ' Λυκείου.
Κατόπιν των προαναφερθέντων, η μη διδασκαλία των εν λόγω μαθημάτων στο Λύκειο σημαίνει υποχρεωτική προσφυγή και εξώθηση των μαθητών εκείνων που προσβλέπουν σε καλλιτεχνικές σπουδές, στα φροντιστήρια και στα "ιδιαίτερα".
Συνολικότερα, η καλλιτεχνική εκπαίδευση δέχτηκε ισχυρό πλήγμα από την "αναδιάρθρωση" του ν. 4186/2013, καθώς εξοβελίζονται ολόκληροι καλλιτεχνικοί τομείς και μαθήματα.
Ήδη, δυνάμει του ν. 4172/2013, στα ΕΠΑΛ και συνολικά στην Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση, καταργήθηκε ο Τομέας Εφαρμοσμένων Τεχνών, με τις γνωστές συνέπειες στην εργασιακή πραγματικότητα των εκπαιδευτικών και την εκπαιδευτική σταδιοδρομία των μαθητών των αντίστοιχων ειδικοτήτων.
Στην Α' τάξη του Νέου Γενικού Λυκείου την ύστατη στιγμή διατηρήθηκε το μάθημα επιλογής "Καλλιτεχνική Παιδεία", στο οποίο οι μαθητές διδάσκονται - σε θεωρητική βάση, σύμφωνα με τις υπουργικές οδηγίες της περασμένης χρονιάς - είτε Εικαστικά, είτε Μουσική, είτε Στοιχεία Θεατρολογίας, ανάλογα με το ποια ειδικότητα εκπαιδευτικού βρίσκεται εύκαιρη και διαθέσιμη στο κάθε σχολείο, ενώ, αν δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων, το πρόβλημα λύνεται με την ανάθεση των Στοιχείων Θεατρολογίας σε φιλόλογο.
Εξάλλου, διαχρονική είναι η απαξίωση των Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων της χώρας, λόγω της δραματικής μείωσης των λειτουργικών δαπανών των συγκεκριμένων σχολείων, καθώς κάθε χρονιά παρουσιάζονται τεράστιες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, ιδιαίτερα στις ειδικότητες των μουσικών και καλλιτεχνικών μαθημάτων, όπως ελλείψεις παρουσιάζονται και στη διανομή των βιβλίων στους μαθητές.
Η έλλειψη μέριμνας εκ μέρους της μνημονιακής διαχείρισης για την εύρυθμη λειτουργία των σημαντικών αυτών εκπαιδευτικών δομών αποτυπώνεται στο γεγονός ότι αδυνατεί να λύσει το πολύ κρίσιμο πρόβλημα της μετακίνησης των μαθητών από και προς τα σχολεία αυτά και της σίτισης των μαθητών, καθώς κατά κανόνα οι μαθητές χρειάζεται να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν σε αυτά και η λειτουργία τους είναι σε ολοήμερη βάση. Αποτέλεσμα είναι το οικονομικό κόστος για μετακίνηση και σίτιση να μεταφέρεται στις οικογένειες των μαθητών, με συνέπεια πολλοί εξ αυτών να εγκαταλείπουν τα συγκεκριμένα σχολεία, τα οποία με τα σημερινά δεδομένα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο.
Για πολλά από τα παραπάνω ζητήματα και κυρίως για το γεγονός της έξωσης των πανελληνίως εξεταζόμενων μαθημάτων του Ελεύθερου και του Γραμμικού Σχεδίου, η Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων ζήτησε συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στις 24/06/2014. Έγινε δεκτή από τον κ. υπουργό στις 21/08/2014 και στη συνάντηση, σύμφωνα με την Ένωση, ο κ. υπουργός δεσμεύτηκε ότι θα ισχύσει και φέτος για τα μαθήματα αυτά, ό,τι ίσχυε και κατά τη σχολική χρονιά που πέρασε. Ότι συνεπώς τα μαθήματα αυτά δε θα βγουν "εκτός σχολικού προγράμματος" (όχι τουλάχιστον από φέτος, όπως δηλαδή προέβλεπαν οι σχετικές ρυθμίσεις του νόμου για την "αναδιάρθρωση" κλπ). Ο κ. υπουργός δεν έχει μέχρι σήμερα διαψεύσει ότι έχει προβεί στην παραπάνω δέσμευση.
Υποσχέθηκε συνάντηση της Ένωσης με τον κ. υφυπουργό στις 25/08/2014, η οποία δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε και στα σχολεία καταρτίζονται τα ωρολόγια προγράμματα σύμφωνα με ό,τι ορίζεται από το ν.4186/2013. Δηλαδή, χωρίς το Ελεύθερο και το Γραμμικό Σχέδιο, αντίθετα από ό,τι διατυπώθηκε στις υπουργικές δεσμεύσεις. Μέχρι σήμερα, 18/09/2014, ο κ. υπουργός δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του και τους λόγους που δεν υλοποιεί τις δεσμεύσεις του.
Οι πολιτικές του υπουργείου Παιδείας την εποχή της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης "αναδιάρθρωσης" της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας αντιμετωπίζουν εκπαιδευτικούς και μαθητές ως αριθμούς και καταρτίζουν τα "αναδιαρθρωμένα" αναλυτικά προγράμματα των σχολείων σύμφωνα με τους υπολογισμούς των δεδομένων της δημοσιονομικής προσαρμογής. Με τις πρακτικές αυτές αποδεικνύουν ότι δε λαμβάνουν καθόλου υπόψη το γεγονός ότι, από παιδαγωγική άποψη, είναι κοινά αποδεκτό ότι η διδασκαλία της Τέχνης οφείλει να αποτελεί αναπόσπαστο και ουσιαστικό συστατικό στοιχείο της Γενικής Παιδείας.
Σύμφωνα με την Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων, η τέχνη λειτουργεί αυτεξούσια αλλά και ενοποιητικά για ποικίλα γνωστικά αντικείμενα στο επίπεδο της γενικής διδασκαλίας της, ταυτόχρονα υποβοηθά αποφασιστικά αλλά και προϋποθέτει την εξειδίκευση και την τεχνική κατάρτιση σε πολλά επίσης επιμέρους γνωστικά αντικείμενα.
Τα αντικείμενα της καλλιτεχνικής παιδείας βοηθούν το παιδί να κατανοεί το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον και να δρα για τη βελτίωσή του, καθώς συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην καλλιέργεια τόσο ψυχοκινητικών, όσο και κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως και στην κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών, λόγω του ότι προσφέρονται για διδασκαλία σε ομαδοσυνεργατική βάση. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι τόσο η γνωσιολογική, όσο και η καλλιτεχνική καλλιέργεια του ανθρώπου είναι και τα δυο απαραίτητα στοιχεία διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Και η καλλιέργεια των νέων ανθρώπων συντελείται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο σχολείο, μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες όπου η σχολική διαρροή αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα και η ενδοσχολική βία μαστίζει την καθημερινότητα των σχολικών μονάδων, η καλλιτεχνική παιδεία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη, καθώς όλοι οι παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας συνομολογούν ότι μπορεί να λειτουργήσει αντισταθμιστικά στο φαινόμενο της σχολικής άρνησης, που παρατηρείται σε ολοένα και περισσότερους μαθητές, σαν αποτέλεσμα ενός μη ελκυστικού σχολείου και εκπαιδευτικού συστήματος. Η έξωση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης από το σχολείο θα αποτελέσει άλλο ένα επικίνδυνο βήμα προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό».
