Τιμή και δόξα στους ηρωικούς νεκρούς της εργατικής τάξης του Ηρακλείου η σημερινή, με το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, την Περιφέρεια Κρήτης και φορείς να τιμούν τη μνήμη τους.
Στον Ιερό Ναό Παναγίτσας Μασταμπά τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των πεσόντων της Εργατικής Τάξης, των αδελφών Χατζηγεωργίου και του Στρατή Περγαλίδη, ενώ μετά την τελετή ακολούθησε επανατοποθέτηση της μαρμάρινης πλάκας εις μνήμη της δολοφονίας του ήρωα της Εργατικής Τάξης Χρήστου Χατζηγεωργίου επί τις Λεωφόρου Δικαιοσύνης, όπου πριν λίγες μέρες ξηλώθηκε από ασυνείδητους.
Το ιστορικό
Το 1947 στο Ηράκλειο ξεκινούν απεργίες των εργαζομένων στη βυρσοδεψία, το Μάη πρωτοστατούν οι τσαγκαράδες, ενώ οι εργατικοί αγώνες κορυφώνονται με την απεργία διαρκείας των τυπογράφων, η οποία λήγει στις 9 Ιούνη.
Στις 12 Ιούνη 1947 συλλαμβάνονται από την Ασφάλεια Ηρακλείου ο πρόεδρος τους Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Στρατής Περγαλίδης και ο γενικός γραμματέας Ανδρέας Σταυρουλάκης, στους οποίους και απαγγέλλεται η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στην παρεμπόδιση απεργοσπαστών να δουλέψουν.
Στις 13 Ιούνη 1947 οι επιτροπές των σωματείων, που αριθμούσαν περί τα 400 άτομα, αφού συγκεντρώθηκαν στο Μεϊντάνι κατευθύνθηκαν στη Νομαρχία, στην πλατεία των Τριών Καμαρών, για να συναντήσουν το νομάρχη και να εκφράσουν την οργή και την αγανάκτησή τους για τη σύλληψη του εργατικού ηγέτη Στρατή Περγαλίδη και να αξιώσουν δυναμικά την απελευθέρωσή του.
Ο τότε νομάρχης Ηρακλείου αρνήθηκε να δεχτεί επιτροπή εργατών στο γραφείο του. Η διαταγή προς την Αστυνομία ήταν ρητή. Αν δεν αποχωρήσουν να διαλυθούν βιαίως. Όμως οι συγκεντρωμένοι δε διαλύθηκαν, εμμένοντας στην απόφασή τους να συναντήσουν το νομάρχη. Στις απαιτήσεις και διαμαρτυρίες των εργατών τα όργανα του κράτους απάντησαν με πυρ.
Η συνέχεια ήταν τραγική. Ακολουθούν στιγμές σύγχυσης και πανικού. Πρώτος νεκρός πέφτει ο πρόεδρος των υποδηματεργατών Χρήστος Χατζηγεωργίου, έξω από το ξενοδοχείο "Πέτρα", ενώ συγχρόνως τραυματίζονται 7 εργάτες. Την ίδια ώρα πέφτει επίσης νεκρός έξω από το Μουσείο ο Κώστας Χατζηγεωργίου, αδελφός του Χρήστου. Στη συνέχεια η Αστυνομία εξαπολύει επιχείρηση ομαδικών συλλήψεων εργατών.
Ακολούθησαν μαζικές συλλήψεις εργαζομένων. Πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν και πέρασαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο Ηρακλείου, καταδικάστηκαν με αυστηρές ποινές και κλείστηκαν για πολλά χρόνια στις φυλακές ή στάλθηκαν εξορία.
«Οι αγώνες των ηρώων της εργατικής τάξης, η πίστη, οι θυσίες τους και τα ιδανικά τους αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και φωτίζουν το δρόμο μας», τόνισαν μεταξύ άλλων Εργατικό Κέντρο και τοπικοί φορείς.
Της Γεωργίας Μακάκη
