«Η Δημόσια Διοίκηση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Διαμορφώνεται και αλλάζει σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών και όχι σύμφωνα με τα πρότυπα των συνδικαλιστών»
Δευτερολογία Λευτέρη Αυγενάκη στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης για το νέο σύστημα επιλογής προϊσταμένων
«Όλοι σε αυτή την αίθουσα συμφωνούμε ότι μιλώντας για την Δημόσια Διοίκηση, μιλούμε για τον «μεγάλο ασθενή». Αλλά ξεχνάμε κάτι. Ξεχνάμε ότι η δημόσια διοίκηση είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος εξελίσσεται αλλά όχι βάσει των επιθυμιών ή των αναγκών των εργαζομένων ή των συνδικαλιστών τους. Κυρίως εξελίσσεται διότι οι ανάγκες στην κοινωνία που καλείται να υπηρετήσει και να εξυπηρετήσει αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν, η οικονομία τρέχει, οι διοικητικές ανάγκες αλλάζουν, η χώρα αλλάζει, η Ευρώπη αλλάζει, ο κόσμος αλλάζει. Άρα με αυτή την λογική θα περίμενα να γίνουν σήμερα οι τοποθετήσεις απ' όλες τις πολιτικές πτέρυγες.
Το συγκεκριμένο νομοθέτημα κατά την άποψη μας αποτελεί ένα νομοθέτημα σταθμό. Το βασικότερο όλων είναι ότι ανοίγει δρόμους για νέους, για νέους άξιους, για νέους εργατικούς, για νέους αξιόλογους. Και το βασικό ερώτημα είναι εσείς που εκπροσωπείτε τους νέους, θεωρητικά πάντα Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, και όλα αυτά τα θεωρητικά και ωραία που περιγράφετε ότι εκπροσωπείτε, δεν αντιλαμβάνεστε ότι με τον τρόπο αυτό που σήμερα νομοθετούμε δίνεται η δυνατότητα για πρώτη φορά σε κάποιον που δεν έχει την ηλικιακή προϋπόθεση και εφόσον φυσικά έχει την ικανότητα, το τσαγανό, τους τίτλους φυσικά, να καταλάβει μια θέση ηγέτη στην Δημόσια Διοίκηση;
Πρέπει να αντιληφθούν όσοι μας παρακολουθούν ότι εδώ γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια, να ανοίξουμε δρόμους για νέους χωρίς καμία ευνοιοκρατία, χωρίς διάθεση κομματικής στήριξης και όλα αυτά που περιγράφετε, και που βεβαίως συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια.
Η δημόσια διοίκηση έχει ανάγκη από διαφάνεια δημοκρατία, αξιοκρατία. Το είπατε κι εσείς. Πως αλήθεια τα κάνουμε όλα αυτά; Όχι αμφισβητώντας οποιεσδήποτε προσπάθειες γίνονται από την Κυβέρνηση.
Αμφισβητήσατε την συνέντευξη. Δεν λέω ότι κατά το παρελθόν η συνέντευξη ήταν ένα εργαλείο εύνοιας, στήριξης κλπ αλλά αυτό αφορούσε τους υποψηφίους για την κάλυψη μιας νέας θέσης. Εδώ όμως συζητούμε μια διαδικασία για την κάλυψη θέσης «ηγέτη» της Δημόσιας Διοίκησης και δεύτερον επειδή συνέβαιναν πολλά στρεβλά, είμαστε ανίκανοι να τα βελτιώσουμε; Δεν πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη σε κάτι που προσπαθούμε να διορθώσουμε, σε κάτι που κυριαρχεί στον ιδιωτικό τομέα(δηλ. τη συνεντεύξη);
Όμως ο ιδιωτικός τομέας έχει να μας προσφέρει ορισμένα εξαιρετικά θετικά σημεία που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τον δημόσιο τομέα στην διαδικασία επιλογής, στην διαδικασία παραγωγής. Ένα εξ αυτών είναι και η συνέντευξη, με την προϋπόθεση ότι θα στηριχθεί και από τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους των ίδιων των εργαζομένων.
Έχω ακούσει τελευταία ότι «αξιολόγηση ίσον απόλυση». Δεν μπορούμε εξαρχής οτιδήποτε μας χαλά την βόλεψη να το αμφισβητούμε.
Και βέβαια πρέπει και η αντιπολίτευση να εξετάσει τους τρόπους με τους οποίους σκέπτεται. Τι υιοθετεί και τι πρεσβεύει. Διότι εάν κληθεί να εφαρμόσει μερικά από αυτά τα ωραία που λέει, είναι μεν καλά στα λόγια, αλλά στο δια ταύτα δεν μας λέει πως το εννοεί; Πως μπορεί να γίνει μια δημόσια διοίκηση πιο αξιοκρατική, εάν δεν ανοίξουν οι δρόμοι για νέους και για ικανούς;».
