Ολόκληρη ταινία και μάλλον κωμωδία θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μελετώντας φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια συμπεριφορές τουριστών στα Μάλια και τη Χερσόνησο.
Η "Ν. Κρήτη" κατάγραψε την αστεία πλευρά (αυτού) του τουρισμού, με τους Ισραηλινούς να έχουν σίγουρα τον... "πρώτο ρόλο", αλλά και τους Εγγλέζους και τους Ρώσους να διεκδικούν... επάξια τους επόμενους. Οι Γερμανοί είναι, ας πούμε, πιο... "κομπάρσοι" και οι Σκανδιναβοί "ανύπαρκτοι" επειδή συμπεριφέρονται σαφώς καλύτερα και δε θα τους εντάξαμε στους "πρώτους ρόλους" αυτής της κωμωδίας!
Μπουκάλι βενζίνη
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε... Ένας τουρίστας περπατάει στην Κρήτη και κρατάει μπουκάλι με βενζίνη. Τι μπορεί να το χρειάζεται; Ασφαλώς δεν πρέπει να πηγαίνει το μυαλό μας στο κακό... Αυτός θα είναι σίγουρα ένας Ισραηλινός.
Γιατί τη θέλει τη βενζίνη; Όπως μας είπαν άνθρωποι από το χώρο του τουρισμού στα Μάλια, οι Ισραηλινοί κάθε χρόνο έχουν το εξής συνήθειο: Πριν ενοικιάσουν τη "γουρούνα" ή το δίκυκλο πηγαίνουν στο βενζινάδικο και απαιτούν από το βενζίνα να τους γεμίσει ένα μπουκάλι με βενζίνη. Παίρνουν το μπουκάλι και πηγαίνουν στην επιχείρηση με τα ενοικιαζόμενα μηχανάκια και αυτοκίνητα. Ενοικιάζουν το όχημα, βάζουν τη βενζίνη και φυλάσσουν το μπουκάλι. Κάνουν τη βόλτα τους και το βράδυ έξω από το ξενοδοχείο αδειάζουν και πάλι όση βενζίνη τους απέμεινε στο μπουκάλι και παίρνουν το μπουκάλι στο δωμάτιό τους. Γιατί το κάνουν αυτό; Μα γιατί φοβούνται μήπως πάει κανείς τη νύχτα και τους κλέψει τη βενζίνη από το μηχανάκι και χάσουν τα λεφτά τους!
Είναι πρωτοφανές, δεν το έχουμε ξανακούσει και σίγουρα αποτελεί μια συμπεριφορά εντελώς άγνωστη για τους Έλληνες και τους άλλους Ευρωπαίους... Αλλά για τους Ισραηλινούς υπάρχουν κι άλλα που τους καταλογίζονται.
Για παράδειγμα, οι Ισραηλινοί - που σε γενικές γραμμές είναι ευκατάστατοι - παζαρεύουν τα πάντα, δε βάζουν εύκολα το χέρι στην τσέπη για τίποτα και έχουν παρουσιαστεί κάποιες "παραφωνίες" ως προς τις συναλλαγές τους με ντόπιους επιχειρηματίες.
Άσε δε που δεν "το 'χουν" και πολύ ούτε με την ευγένεια ούτε με την καθαριότητα στο δωμάτιο και το τραπέζι τους.
Είναι "αλλού"...
Φέτος οι Ρώσοι που έχουν έρθει δεν είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια. Συγκεκριμένα, στις περιοχές αυτές έχουν καταφτάσει Ρώσοι χωρίς υψηλό οικονομικό υπόβαθρο. Κοινώς... "μπατιράκια" που προσπαθούν να χαρούν και να περάσουν διακοπές, ξοδεύοντας μόνο τα "απαραίτητα". Έλα όμως που για να ξέρεις τα "απαραίτητα" πρέπει να γνωρίζεις και τα... "περιττά". Με λίγα λόγια, πρόκειται για φτωχούς Ρώσους, που έρχονται στην Κρήτη για πρώτη φορά στη ζωή τους και έχουν μεσάνυχτα όχι μόνο για τις περιοχές μας, αλλά και για τα φαγητά μας. Έτσι, εμφανίζονται τα εξής "κρούσματα". Το πρωί στο μπουφέ οι Ρώσοι προσπαθούν να δουν τι πρωινό θα φάνε. Και επειδή δεν ξέρουν τα φαγητά μας και τα είδη που σερβίρουν τα ξενοδοχεία μας, τι κάνουν; Παίρνουν ό,τι βλέπουν μπροστά τους και γεμίζουν το τραπέζι τους με τα πάντα... "Σκαλίζουν" σαν τις όρνιθες λίγο απ' όλα και στο τέλος δεν τρώνε τίποτα. Αλλά, φεύγοντας από την τραπεζαρία, μπαίνει η καθαρίστρια και τραβάει τα μαλλιά της. Δεν υπάρχει περίπτωση να πρέπει να καθαρίσει ένα τραπέζι Ρώσων και να μη χρειαστεί μια μεγάλη σακούλα για να χωρέσει τα "αποφάγια" που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι.
Αλλά οι Ρώσοι, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, είναι και πάρα πολλοί κουραστικοί, χωρίς να το θέλουν, βέβαια, οι άμοιροι. Δηλαδή, η οικογένεια θέλει να πάρει το λεωφορείο για τη θάλασσα. Θα αρχίσει τις ερωτήσεις στον ξενοδόχο, χωρίς σταματημό, ζητώντας τις εξής πληροφορίες. «Το λεωφορείο τι ώρα θα περάσει; Όταν θα περάσει προς τη θάλασσα, εμείς πού πρέπει να σταθούμε; Και αν σταθούμε εκεί, θα σταματήσει το λεωφορείο να μας πάρει; Πόση ώρα θέλει για να φτάσει στη θάλασσα; Μετά για να μας γυρίσει, θα περάσει από τον ίδιο δρόμο;»... και δε συμμαζεύεται...
Η "τσιγκουνιά"
Όταν δείτε σε μια ταβέρνα μια ολόκληρη οικογένεια με τους γονείς και τα δυο ή περισσότερα παιδιά να έχουν κάτσει γύρω απ' το τραπέζι και να μοιράζονται... μια χωριάτικη και κανένα πιατάκι με τηγανιτές πατάτες, τότε ναι... είναι σίγουρα Εγγλέζοι ή Γερμανοί. Ίσως για τα παιδιά να υπάρχει και καμιά πορτοκαλάδα στα δύο ή στα τρία, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Και για τους γονείς ένα μπουκάλι μπίρα με δύο ποτήρια. Μικρό μπουκάλι, φυσικά. Και αν πουν οι κακόμοιροι αυτοί επισκέπτες μας ότι "μια ζωή την έχουμε, ας το ρίξουμε σήμερα έξω", μπορεί και να υπάρχουν δύο μπίρες βαρελίσιες στο τραπέζι!
Δε χρειάζεται βέβαια να μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε τι σκέφτονται αυτοί για μας, αν καθίσουμε δίπλα τους και παραγγείλουμε...
Τα "γνωστά"
Και δε χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στα "γνωστά" που βιώνουν οι επιχειρηματίες και οι τοπικές κοινωνίες από τις πανάθλιες συμπεριφορές νεαρών τουριστών και κυρίως Εγγλέζων που έρχονται στην Κρήτη για να "ξεφαντώσουν" και το "ξεφάντωμα" γι' αυτούς είναι να πιουν μέχρι αηδίας (πιο πολύ... πεθαίνεις), να κάνουν ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους σε δημόσια θέα και βεβαίως οδηγούν μεθυσμένοι και όποιον πάρει ο χάρος. Άσε που και ξεμέθυστοι να οδηγούν πάλι το... όποιον πάρει ο χάρος ισχύει.
Υπόδειγμα και στη συμπεριφορά οι Σκανδιναβοί
Πραγματικοί "κύριοι" και πραγματικές "κυρίες" αποδεικνύονται και φέτος οι επισκέπτες μας από τις σκανδιναβικές χώρες. Η άγνοιά τους για το φαγητό του τόπου μας μπορεί να τους οδηγήσει στο να παραγγείλουν το πρωί για πρωινό ένα... σαγανάκι, ας πούμε, ή μια μακαρονάδα (κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά), πλην όμως ούτε φασαρίες κάνουν ούτε προβλήματα δημιουργούν και πραγματικά όλοι οι ξενοδόχοι χαίρονται όταν υποδέχονται Σκανδιναβούς στα ξενοδοχεία τους.
Τώρα, σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις για το φετινό τουρισμό, με όλα όσα γράψαμε προφανώς θα καταλάβατε πως η δουλειά είναι λιγάκι "φόλα". Αυξήθηκε ο τουρισμός, βέβαια, από πέρυσι, αλλά σημασία έχει και τι τουρισμός είναι αυτός...
Του Χριστόφορου Παπαδάκη
