"Φρίκη" κρύβεται πίσω από τις οργανωμένες και σκοτεινές μεθοδεύσεις των μεγαλύτερων πολυεθνικών του κόσμου για τον έλεγχο των σπόρων, όπως αποκαλύπτουν μέσα από στοιχεία- "φωτιά" οι "Γεωπόνοι του Κόσμου".
«Ο πλήρης έλεγχος των ποικιλιών των φυτών μέσα από ένα γενικό κανονισμό- "ομπρέλα", που στρέφεται κατά των μικρών παραγωγών και χρηστών παραδοσιακού γενετικού υλικού φυτών, δημιουργεί πρόσθετους κινδύνους να αναδυθεί μία νέα τάξη "φτωχών" στην ευρωπαϊκή ύπαιθρο, με πρώτα θύματα πληθυσμούς και περιοχές με τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη γεωργική βιοποικιλότητα στον ευρωπαϊκό χώρο, με την Ελλάδα να φιγουράρει πρώτη στη λίστα»!
Είναι μόνο ένα μέρος των αποκαλύψεων της οργάνωσης σε μακροσκελές κείμενό της προς όλους του ευρωβουλευτές. Μια ανοικτή επιστολή, με την υπογραφή του υπεύθυνου βιοποικιλότητας της οργάνωσης, του γεωπόνου Ευάγγελου Αβδελά, που μίλησε και στη "Ν.Κ." χθες, κάνοντας λόγο για μια υπόθεση που σχετίζεται με την ίδια μας την ύπαρξή μας ως Έλληνες και Ευρωπαίους, και γενικότερα ως πολίτες αυτού του κόσμου.
«Κρίνουμε ότι για μερικά κράτη-μέλη της Ε.Ε. οι επιπτώσεις θα είναι πολύ χειρότερες συγκριτικά με άλλα. Ιδιαίτερα για την Ελλάδα, λόγω της διεθνώς αναγνωρισμένης σπάνιας γεωργικής, φυτικής και ζωικής βιοποικιλότητας ειδών και οικοσυστημάτων, που παρουσιάζεται στο σύνολο της επικράτειας, οι επιπτώσεις μιας τέτοιας νομοθεσίας θα είναι καταλυτικές και πολλαπλά επιζήμιες σε σχέση με εκείνες που θα υποστούν οι υπόλοιπες 29 χώρες-μέλη της Ε.Ε.», αναφέρει μεταξύ άλλων η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σοβαρή επιστολή της οργάνωσης.
Οι επιπτώσεις
Πιο αναλυτικά, η οργάνωση παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, επιπτώσεις από αυτόν τον κανονισμό, όπως:
- Καταστρέφονται περίπου 7.000 μικρές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας σπόρων και αναπαραγωγικού υλικού, με δευτερογενείς επιπτώσεις την απώλεια εργασίας για χιλιάδες εργαζομένους και τον αφανισμό πολλών ποικιλιών καλλιεργειών με ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και προσαρμοστικότητες στις κατά τόπους ειδικές βιοκλιματικές συνθήκες.
- Καθίσταται παράνομη η για αιώνες "ελεύθερη" ερασιτεχνική καλλιέργεια σε όλη την Ευρώπη, χωρίς καν να χρειαστεί η απόφαση να ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αγνοώντας το θεμελιώδες γεγονός ότι οι ερασιτέχνες Ευρωπαίοι καλλιεργητές είναι οι καταλληλότεροι προστάτες-φύλακες των ντόπιων ποικιλιών και της γεωργικής βιοποικιλότητας στις περιοχές τους.
- Εκχωρείται το αποκλειστικό δικαίωμα παραγωγής και εμπορίας σπόρων μόνο στις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στο κόστος, σε χρόνο και σε χρήμα, της γραφειοκρατίας και των απαιτητικών διαδικασιών τυποποίησης και καταγραφής που απαιτεί ο κανονισμός.
- Μόνο και μόνο η εξαίρεση κάποιων μικρών επιχειρήσεων σποροπαραγωγής από τον κανονισμό προδίδει προθέσεις για απόλυτο έλεγχο του κλάδου σποροπαραγωγής από τις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κανονισμού. Οι εταιρείες αυτές και κυρίως οι επιχειρήσεις βιοτεχνολογίας και σποροπαραγωγής, μετά από σειρά συγχωνεύσεων και κοινοπραξιών τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ περιορισμένες σε αριθμό, με τεράστια όμως συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης και τρόπων και μέσων επικράτησης στον ανταγωνισμό.
- Καταδικάζεται η κατά τόπους παραδοσιακή και ποιοτική γεωργική δραστηριότητα σε αφανισμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι νομοθέτες (μάλλον προσποιούνται ότι το αγνοούν) ότι οι μεγάλης κλίμακας γεωργικές εκμεταλλεύσεις και καλλιέργειες μαζικής παραγωγής αγροτικών προϊόντων είναι τελείως διαφορετικός τομέας από τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής τροφίμων, π.χ. οπωροκηπευτικών αγαθών από ντόπιο γενετικό υλικό, το οποίο επιβιώνει στο χρόνο, ακριβώς γιατί προστατεύεται από γενιά σε γενιά.
- Προκαλούν διατροφική εξάρτηση και "ομηρία" μεγάλων πληθυσμών στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και κυρίως των μικρών, οικογενειακής μορφής, γεωργικών εκμεταλλεύσεων, με υψηλό βαθμό αυτοσυντήρησης, από προϊόντα που δε θα μπορούν πλέον να παράγουν στο σχετικά μικρό τους κλήρο και σε ιδιωτικούς λαχανόκηπους. Τους εξαναγκάζουν να μεταβληθούν σε "κατευθυνόμενους καταναλωτές" αγροδιατροφικών προϊόντων και αγαθών αμφιβόλου προέλευσης και διατροφικής αξίας, τα οποία δε θα αποτελούν δική τους παραγωγή ή ελεύθερη επιλογή. Κατά ένα μεγάλο μέρος, αυτό θα επηρεάσει και τους αστικούς καταναλωτές με διάφορους τρόπους. Όλα αυτά σε τιμές που θα γίνονται όλο και περισσότερο απαγορευτικές για τα μικρά εισοδήματα εκατομμυρίων πολιτών που σήμερα αυτοσυντηρούνται από μικρής κλίμακας παραδοσιακές ποικιλίες μέσα από πολύτιμη και διαχρονική διατήρησή τους και με ανταλλαγές ντόπιου φυτικού γενετικού υλικού.
Καταγγελίες Αβδελά
Ο υπεύθυνος βιοποικιλότητας των "Γεωπόνων του Κόσμου", Ευάγγελος Αβδελάς, μίλησε στη "Ν.Κ." χθες, καταγγέλλοντας: «Εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ευρωβουλευτές να εφοδιαστούν με επιχειρήματα για να αντιμετωπίσουν τα λόμπι των πολυεθνικών. Αλλά είναι τόσο δικτυωμένοι αυτοί εκεί μέσα, που η μία πόρτα κλείνει και ανοίγει άλλη. Και αυτό που πρέπει να κατανοήσουν οι πάντες είναι ότι η διαφορετικότητα είναι η συνέχιση της ζωής μας. Αν για παράδειγμα ήμασταν κι εμείς οι άνθρωποι σαν τα υβρίδια, κλωνοποιημένοι... Αν είμαστε όλοι ίδιοι και πέσει μια αρρώστια, θα μας αφανίσει όλους»...
Όπως λέει στην εφημερίδα μας ο κ. Αβδελάς, «το νόημα που πρέπει να βγει από όλη αυτή την ιστορία είναι να καταλάβουν οι επιστήμονες ότι η συνέχεια της ζωής δεν είναι μόνο λεφτά, λεφτά, λεφτά. Για να υπάρχει η συνέχιση της ζωής μας, πρέπει να υπάρχει η συνέχιση της βιοποικιλότητας».
Κώδικας Αλιμεντάριους
Φανατικά υπέρ της δράσης των "Γεωπόνων του Κόσμου", παραλληλίζοντάς τους με τους "Γιατρούς του Κόσμου", τάσσεται η αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Ευγενία Στυλιανού, που στο ερώτημά μας αν πίσω από όλα αυτά κρύβεται ο περίφημος "Κώδικας Αλιμεντάριους" η ίδια δε μασάει τα λόγια της, όπως γίνεται στον χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά μας λέει: «Σχετίζεται άμεσα γιατί στην Αμερική έχουν ελέγξει πλέον το σύνολο των σπόρων που διακινούνται ακόμα και για την οικογενειακή χρήση, στο λεγόμενο λαχανόκηπο που έχει ο καθένας μπροστά στο σπίτι του. Αυτήν τη στιγμή έχει αναχθεί ο "Κώδικας Αλιμεντάριους" σε έναν τρομοκράτη», λέει χαρακτηριστικά η γνωστή γεωπόνος και επισημαίνει ότι τόσο ο Κώδικας όσο και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρητικά έχουν στόχο την προστασία της ασφάλειας των τροφίμων, αλλά στην πράξη λειτουργούν εντελώς διαφορετικά.
Η κ. Στυλιανού κάνει λόγο για επιβολή παγκόσμιας κυριαρχίας αυτών των οίκων. «Αφού παράγουν τους σπόρους που τους έχουν πατεντάρει για να έχουν δικαιώματα, θα έχουν και κάποιους γενετικούς μηχανισμούς για να μπορούν να τους εντοπίσουν. Και οι ίδιοι παράγουν τα λιπάσματα. Οι σπόροι αυτοί για να αναπτυχθούν και να δώσουν μεγάλες παραγωγές και μεγάλες ποσότητες χρειάζονται τα δικά τους τα λιπάσματα. Παράγουν φυτοφάρμακα. Και για να έχουν μεγάλες παραγωγές αυτές οι καλλιέργειες, χρειάζονται τα δικά τους φυτοφάρμακα. Και στη συνέχεια θα παράγουν και τα δικά τους ανθρώπινα φάρμακα, για να αντιμετωπίσουν τις ασθένειες που δημιουργούν όλες αυτές οι συνθήκες. Όλα αυτά φαίνονται ότι είναι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Αλλά είναι μια πραγματικότητα»...
Ελληνική βιοποικιλότητα
Το 25% των 50.000 ειδών είναι ενδημικό
«Ενώ 15.000 είδη πανίδας έχουν ήδη καταγραφεί στον ελληνικό χώρο, εκτιμάται ότι συνολικά υπάρχουν περί τα 50.000 είδη, από τα οποία το 25% είναι ενδημικά. Παρομοίως, υπάρχουν περί τα 5.500 είδη χλωρίδας (κατ' άλλους 5.800), από τα οποία πάνω από 1.000 είναι ενδημικά. Από τη νομοθεσία προστατεύονται 700 ζώα και 900 είδη φυτών, αλλά μόνο για ένα μικρό μέρος από αυτά υπάρχουν μέτρα διαχείρισης σε εφαρμογή. Λόγω του μεγάλου βαθμού ενδημισμού και επειδή αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια απειλούμενων και σπάνιων ειδών σε ευρωπαϊκή κλίμακα, η Ελλάδα παραμένει σημαντική περιοχή στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο για τη χλωρίδα και την πανίδα».
Και παρακάτω οι "Γεωπόνοι του Κόσμου" επικαλούνται τον Ν. Σταυρόπουλο (πρώην διευθυντή της Ελληνικής Τράπεζας Γενετικού Υλικού στη Θεσσαλονίκη) και την εξής τρομακτική αποκάλυψη: «Μόνο το 2-3% των ποικιλιών των καλλιεργειών που χρησιμοποιούνταν το 1950 καλλιεργούνται σήμερα» (για περισσότερες πληροφορίες βλ. επίσης: "Αξιολόγηση της Ελληνικής Γονιδιακής Τράπεζας", έκθεση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας και τη στήριξη του Ιδρύματος Λάτση).
Σήμερα επικρατούν τα υβρίδια των πολυεθνικών εταιρειών με μια υπερπροστατευτική νομοθεσία που αποτελείται από 16 διαφορετικές οδηγίες, όπου γίνεται διαβούλευση για να αντικατασταθούν τουλάχιστον οι 14.
Η νομοθεσία αναφέρει ότι, για να κυκλοφορήσει μια εταιρεία μια καινούργια ποικιλία ή μια τοπική για σπορά, πρέπει να εγγραφεί στους καταλόγους ή να πάρει άδεια κυκλοφορίας. Ειδικά για τις ντόπιες ποικιλίες κάτι τέτοιο είναι "αδιανόητο", λες και είναι κάτι κακό το οποίο βλάπτει το έδαφος και το νερό και γενικά το περιβάλλον ή πρόκειται για κάποιο χημικό».
