Η αγάπη των παιδιών τού έσωσε τη ζωή... Το "Βαμπίρ", όπως το λένε οι μικροί μαθητές, είναι ένα μικρό μαλλιαρό σκυλάκι που περιπλανιέται στις Βασιλειές κατά τα τελευταία χρόνια. Όμως, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο έξω από το βενζινάδικο της περιοχής, στη λεωφόρο Εθνικής Αντίστασης. Το χτύπημα ήταν έντονο και είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο πρόσωπο απ' όπου και αιμορραγούσε για μερικά λεπτά, ενώ το πίσω δεξί του πόδι έσπασε, με συνέπεια να μείνει για αρκετή ώρα ακινητοποιημένο στην άκρη του δρόμου. Μέχρι που σηκώθηκε, έφυγε και έκτοτε εξαφανίστηκε...
Η περιπέτεια του αδέσποτου ζωντανού αναστάτωσε τη γειτονιά. Αμέσως οι γείτονες επικοινώνησαν με τον κ. Φώτη Φωτάκη, από το κυνοκομείο του Δήμου Ηρακλείου, που υποσχέθηκε ότι θα σπεύσει να το περιθάλψει. Αλλά θα περίμενε νεότερη ειδοποίηση από το πρωί της Κυριακής της Ανάστασης. Όμως, το σκυλάκι ήταν πλέον άφαντο... «Αν δεν ξαναφανεί στα σχολεία, πάει να πει ότι δε ζει πια», έλεγαν οι γείτονες, γνωρίζοντας την ιστορία του...
Το "Βαμπίρ" - που το λένε έτσι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βασιλειών επειδή τα δόντια του προεξέχουν - εδώ και δύο χρόνια περίπου επισκέπτεται τους μαθητές στα διαλείμματα. Από το Δημοτικό μέχρι το Νηπιαγωγείο και αντίστροφα, πηγαινοέρχεται καθημερινά, με τρόπο που σαν να γνωρίζει περίπου τις ώρες... των διαλειμμάτων... Τα παιδιά το ταΐζουν κι εκείνο κουνάει την ουρά του δείχνοντας ευτυχισμένο και εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του...
Χθες λοιπόν, ανοίγοντας τα σχολεία μετά τις γιορτές του Πάσχα, το σκυλάκι εθεάθη έξω από το Νηπιαγωγείο των Βασιλειών. Κούτσαινε και έδειχνε να πονάει... Το ότι ζει άλλωστε μετά από ένα τέτοιο χτύπημα, μάλλον, είναι κάτι σαν θαύμα...
Από το Νηπιαγωγείο ειδοποιήθηκε αμέσως ο Δήμος Ηρακλείου. Ο Φώτης Φωτάκης περιμάζεψε το "Βαμπίρ". Όπως είπε στη "Ν.Κ.", το ποδαράκι του έχει κακό χάλι. Και μπορεί να του μείνει και κάποιο κουσούρι. Αλλά θα ζήσει. Το "Βαμπίρ", λοιπόν, σώθηκε. Χάρη στο Δημοτικό Κυνοκομείο Ηρακλείου. Και βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε η αγάπη του "Βαμπίρ" για τα παιδιά. Ξαναπήγε στο σχολείο. Γιατί ένιωσε ότι εκεί θα έβρισκε αγάπη και φροντίδα. Όπως κι έγινε...
Του Χριστόφορου Παπαδάκη
