Την ώρα που η Παιδεία θυμίζει καζάνι που βράζει με φόντο την αξιολόγηση, καθώς το φαινόμενο των παραιτήσεων των διευθυντών που αρνούνται να συνυπογράψουν στην εξαθλίωση όπως χαρακτηρίζουν του δημόσιου σχολείου να τείνει να γίνεται καθημερινό, την πιο γλυκιά συμπαράσταση λαμβάνουν οι παραιτηθέντες εκπαιδευτικοί από τους ίδιους τους μαθητές τους.
Με γράμματα και άλλες πράξεις αγάπης προσπαθούν να τους δείξουν την στήριξη και την αφοσίωση τους και να τους εμψυχώσουν με τον δικό τους τρόπο στη δύσκολη απόφαση που πήραν να αποχωρήσουν από τους χώρους που δίδαξαν γενιές και γενιές.
Χαρακτηριστική η περίπτωση των μαθητών του 36ου Δημοτικού σχολείου Ηρακλείου, όπου ο μέχρι πρότινος διευθυντής Νίκος Αμανάκης δεν έκρυψε την συγκίνηση του για το κύμα αγάπης που δέχτηκε σήμερα στην εκπνοή της λήξης των μαθημάτων για το Πάσχα από την μαθητική κοινότητα στην οποία και ήταν υπεύθυνος εδώ και χρόνια .
Με το πιο αθώο βλέμμα οι μαθητές εύχονται σιωπηλά να επιστρέψει ο αγαπημένος τους εκπαιδευτικός στα έδρανα του σχολείου ενώ όπως λένε και στα γράμματα τους το μάθημα που πήραν από την αποχώρηση του είναι πολύ μεγάλο: Να παλέψουν όπως μπορούν και να αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για τα δικαιώματα τους στην ζωή αψηφώντας τα τυχόν εμπόδια που ενδεχομένως παρουσιαστούν μπροστά τους, όπως άλλωστε το έκανε και συγκεκριμένος διευθυντής .
Ψήφισμα Συλλόγου Γονέων 36ου ΔΣΗ - Αλληλεγγύη στην απόφαση του κ. Αμανάκη
Το Δ.Σ. του συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του 36ου ΔΣΗ στέκεται αλληλέγγυο στην αξιοπρεπή και δυναμική απόφαση του διευθυντή του σχολείου μας κ. Αμανάκη Νίκου να υποβάλλει την παραίτησή του αρνούμενος να συναινέσει σε μια "διαδικασία" που καταρρακώνει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας, συναδελφικότητας και οδηγεί παιδαγωγούς στην ανεργία.
Στην ανακοίνωση του συγκεκριμένα τονίζει:
«Με την πράξη του αυτή στάθηκε όρθιος κοιτάζοντας στα μάτια τους συναδέλφους του δασκάλους, τα παιδιά μας και εμάς τους ίδιους, διδάσκοντας μας πως η αξιοπρέπεια δεν έχει τιμή.
Δηλώνουμε πως θα υπερασπίσουμε με κάθε μέσο και τρόπο το δικαίωμα των παιδιών μας στην μόρφωση πιστεύοντας πως ο καλύτερος αξιολογητής είναι τα παιδιά, οι γονείς και η συνείδηση ενός εκάστου δασκάλου και όχι οι στημένοι μηχανισμοί ελέγχου συνειδήσεων που προσπαθεί να επιβάλει το υπουργείο.
Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης [1913]».
Της Βάλιας Μπούη
