Είναι πολύ άσχημο το συναίσθημα της ανασφάλειας που κυριαρχεί σήμερα σε πάρα πολλά σπίτια στην Κρήτη, ιδιαίτερα σε κείνα που έχουν δεχτεί κάποια στιγμή... "ανεπιθύμητους επισκέπτες"... Εκεί που δεν έχεις τη δυνατότητα να καλύψεις ούτε τις βασικές σου ανάγκες, ξαφνικά με τόσα που ακούς ή μετά από μια τέτοια εμπειρία, μπαίνεις στην άχαρη διαδικασία να βάζεις σιδεριές στα παράθυρά σου, να εγκαθιστάς συστήματα συναγερμού και να λαμβάνεις μέτρα που κοστίζουν και σε χρήμα και σε χρόνο, αντί να ασχολείσαι τώρα το καλοκαίρι με τις διακοπές, τη χαλάρωση και την ξεκούραση που τόσο ανάγκη έχεις λόγω σκληρών καταστάσεων που έζησες στη διάρκεια της φετινής χρονιάς.
Του Χριστόφορου Παπαδάκη
Υπάρχουν γειτονιές και δημοτικά διαμερίσματα του Ηρακλείου που δέχονται καθημερινά την επιδρομή των διαρρηκτών, που με απίστευτη ευκολία παραβιάζουν μπαλκονόπορτες ή κεντρικές εισόδους και παράθυρα και μπαίνουν μέσα αφαιρώντας κυρίως τα χρυσά κοσμήματα που θα βρουν. Όσο για την Αστυνομία; Προσπαθεί η Αστυνομία, αλλά όταν αποδυναμώνεται διαρκώς, μάλλον δεν μπορεί να προσφέρει την αίσθηση ότι είσαι ασφαλής μέσα στο ίδιο σου το σπίτι.
Είναι τραγικά όσα ακούμε, διαβάζουμε ή... παθαίνουμε εμείς οι ίδιοι, από τα κυκλώματα εκείνα που δρουν πλέον ακόμα και... μέρα μεσημέρι, αν ανακαλύψουν ότι δεν είσαι μες στο σπίτι σου...
Η οικονομική κρίση έχει κάνει εφιάλτη τη ζωή των πολιτών. Και η κατάσταση φαίνεται πως, αντί να βελτιώνεται, χειροτερεύει διαρκώς. Μα είναι δυνατόν να πρέπει, δηλαδή, να είσαι πάντα μέσα στο σπίτι σου, διαφορετικά κινδυνεύεις να γυρίσεις και να το βρεις άνω-κάτω, λόγω κάποιων "ποντικών" που έχουν αποθρασυνθεί τελείως;
Έχω την εντύπωση, ότι δεν είναι τόσο η οικονομική κρίση που εντείνει το φαινόμενο. Κι αυτό διότι ένας έντιμος άνθρωπος, που δεν έμαθε ποτέ στη ζωή του να κλέβει, αν ξαφνικά χάσει τη δουλειά του, δε θα αρχίσει να μπουκάρει σε σπίτια άλλων συνανθρώπων του... Αυτοί που μπαίνουν σήμερα, έμπαιναν και χθες. Απλά σήμερα εκμεταλλεύονται πολύ περισσότερο, τις αδυναμίες του συστήματος, τη χαλάρωση της αστυνομικής παρουσίας, τη χαλάρωση των νόμων, την ατιμωρησία, αλλά και τη γενικότερη απαξίωση των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, από μια κυβέρνηση που δείχνει απάθεια στον καθημερινό τους Γολγοθά και ενισχύει την αστυνομική παρουσία στα... συλλαλητήρια και την προστασία των υπουργών και των υψηλά ιστάμενων προσώπων, όπως του Σόιμπλε που ήρθε στην Κρήτη και μετατράπηκε η Κρήτη σε... φρούριο για την πάρτη του...
Την ώρα εκείνη, όμως, εσύ μες στο σπίτι σου φοβόσουνα. Κι ας πίστευες μέχρι τώρα πως αυτό είναι το άσυλό σου. Είναι ο προσωπικός σου χώρος. Όταν λοιπόν το σπίτι σου παραβιάζεται, νιώθεις ότι παραβιάζεται η ίδια σου η ζωή. Γι' αυτό, έχουμε απαίτηση από την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη να προστατέψουν το σπίτι μας και τη ζωή μας. Και αντί να βλέπουμε να υπάρχει προστασία και ασφάλεια, είμαστε αναγκασμένοι μόνοι μας να ζούμε με τον εφιάλτη και να μην μπορούμε ούτε να κοιμηθούμε τα βράδια.
Αυτό που έγινε στους Κουνάβους τα λέει όλα... Οι ίδιοι οι κάτοικοι να καταδιώκουν τους δύο θρασύτατους διαρρήκτες. Αντί να βρίσκεται η Αστυνομία παντού, όταν θα τη χρειαστεί ο κόσμος, τελικά είμαστε αναγκασμένοι να προστατεύουμε τα σπίτια μας μόνοι μας. Αλλά έτσι η κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα. Και στο τέλος... ο ένας θα τρώει τον άλλο, για να επιβιώσει. Και θα επιβιώνει ο κακοποιός και ο νοικοκύρης θα τραβάει τα μαλλιά του...
