Συγκίνησε με την ομιλία της στο Ρέθυμνο στο πλαίσιο του εορτασμού για την 72η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης η πρέσβης της Αυστραλίας Τζένη (Πολυξένη) Μπλούμφιλντ. Ανέφερε την ιστορία του Αυστραλού στρατιώτη που σώθηκε από Κρητικούς, όπως και πολλοί άλλοι, φορτίζοντας συγκινησιακά την ατμόσφαιρα.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά:
"Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις για την 72η επέτειο της ένδοξης Μάχης της Κρήτης.
Η συμβολή των ενόπλων δυνάμεων της Αυστραλίας στην υπεράσπιση της Ελλάδας το 1941, αποτελεί από τα πιο σημαντικά γεγονότα της κοινής ιστορίας των δύο χωρών μας.
Η Μάχη της Κρήτης - ένα μοναδικό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία πολέμου - άλλαξε βαθύτατα τις σχέσεις των δύο λαών μας. Κανένα άλλο γεγονός δεν έχει μείνει περισσότερο χαραγμένο στην κοινή ιστορική μνήμη Ελλήνων και Αυστραλών.
Οι αναρίθμητες προσωπικές ιστορίες Αυστραλών πολεμιστών που πολέμησαν δίπλα στον ατρόμητο Κρητικό λαό, που βίωσαν τη γενναιότητα των Κρητικών - ανδρών και γυναικών - που, αψηφώντας τον κίνδυνο, τους βοήθησαν να διασωθούν, έχουν μεταδοθεί από πατέρα σε γιο, από γενιά σε γενιά. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της οικογενειακής ιστορίας χιλιάδων Αυστραλών, αλλά και σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του λαού μας.
Οι ιστορία που συγκίνησε
Όπως η ιστορία του νεαρού Αυστραλού στρατιώτη Reg Saunders. Του πρώτου αυτόχθονα αξιωματικού του Αυστραλιανού στρατού, που μαζί με τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς συμπολεμιστές του, κατάφεραν να τρέψουν τα επίλεκτα στρατεύματα των Γερμανών σε οπισθοχώρηση, δίνοντας χρόνο στους συμμάχους τους να διαφύγουν από τα Λευκά Όρη προς τα ασφαλή σημεία εκκένωσης στα Σφακιά.
Ο Reg Saunders και πολλοί άλλοι, διασώθηκαν από Κρητικές οικογένειες που τους περιέθαλψαν και τους πρόσφεραν καταφύγιο.
Για 11 μήνες o Reg Saunders έζησε κοντά σε μια κρητική οικογένεια. Την ευγνωμοσύνη του, τον θαυμασμό του και την αγάπη του για την Κρήτη και τον κρητικό λαό, τη μετέδωσε στα παιδιά του. Και αυτά με τη σειρά τους, αναγνωρίζοντας τους άρρηκτους δεσμούς που ενώνουν την οικογένειά τους με την Κρήτη και τους Κρητικούς, μεταφέρουν την δική τους ιστορία στα δικά τους παιδιά, και τη μοιράζονται με τις δικές τους κοινωνίες.
Με αυτό τον τρόπο, η ιστορία ενός ανθρώπου, γίνεται η ιστορία ενός λαού.
Με αυτό τον τρόπο, η ιστορία γίνεται μύθος.
Ταξιδεύοντας στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, σε μια μακρινή και ως τότε άγνωστη γη, ο Αυστραλός υπολοχαγός John Learmonth, αναπόλησε την αρχαία ιστορία που είχε γεννηθεί σε αυτές τις θάλασσες. Πόσα ηρωικά διηγήματα της ανθρώπινης φυλής έλαβαν χώρα εδώ! Στο ημερολόγιό του σημείωσε: «Χιλιάδες χρόνια πριν, άνδρες ταξίδεψαν σε αυτές τις θάλασσες για να πάνε για πόλεμο, κι εμείς τις ταξιδεύουμε σήμερα για τον ίδιο σκοπό». Έρχονταν να λάβουν μέρος σε μια Μάχη που θα αποτελούσε ένα σύγχρονο ηρωικό διήγημα.
Σαν τον Θησέα της αρχαιότητας, οι Αυστραλοί στρατιώτες έρχονταν να πολεμήσουν ένα θεριό πιο ισχυρό από αυτούς. Μαζί με τον Κρητικό λαό, και άλλες Ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις, έδωσαν μάχη για να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και την ελευθερία. Μπορεί να ηττήθηκαν στη μάχη, αλλά κέρδισαν μία περίοπτη θέση στην ιστορία του έθνους τους και στην κοινή ιστορία των δύο λαών μας.
Με αυτό τον τρόπο, η δική τους ιστορία έγινε μύθος.
Εβδομήντα δύο χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, Αυστραλοί και Έλληνες κρατάμε στη μνήμη μας ζωντανό τον ηρωικό αγώνα των δύο λαών μας.
Αποτίνουμε φόρο τιμής στους στρατιώτες, αλλά και στους άμαχους πολίτες, που με γενναιότητα και αυταπάρνηση αντιστάθηκαν στην τυραννία.
Που επέδειξαν με τον πιο ισχυρό τρόπο, ότι το δικαίωμα στην ειρήνη και στην ευημερία δεν παραδίδεται αμαχητί.
Που έγιναν ζωντανό παράδειγμα ότι η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν ορίζεται από φυλετικές, θρησκευτικές ή εθνικές ομοιότητες. Είναι πανανθρώπινα ιδανικά που πρέπει να ορίζουν τις πράξεις και τα έργα μας διαχρονικά.
Στις δύσκολες στιγμές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυστραλία στάθηκε δίπλα στην Ελλάδα. Αυτό που διαπίστωσαν οι Αυστραλοί στρατιώτες κατά τον ερχομό τους στην Ελλάδα, ήταν ότι δεν επρόκειτο για ένα ακόμα πεδίο μάχης κατά του ναζισμού. Αφορούσε την υπεράσπιση ανθρώπων όμοιών τους, με τα ίδια όνειρα και τις ίδιες αξίες.
Το τίμημα αυτού του πολέμου για την Ελλάδα και τους συμμάχους της ήταν πολύ υψηλό. Πάνω από 17.000 Αυστραλοί στρατιώτες πολέμησαν στην Ελλάδα. 6,000 χιλιάδες τραυματίστηκαν ήαιχμαλωτίστηκαν, ενώ σχεδόν 600 δεν γύρισαν ποτέ στην πατρίδα. Ένας τραγικός απολογισμός, και μια μεγάλη θυσία, από μια χώρα τόσο γεωγραφικά μακριά, αλλά τόσο κοντά συναισθηματικά.
Ο κοινός αγώνας των προγόνων μας στη Μάχη της Κρήτης αποτελεί παρακαταθήκη για τις σχέσεις των δύο λαών μας. Το ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης και φιλίας που ένωσε τους δύο λαούς μας το 1941, καθοδηγεί και τις σχέσεις μας σήμερα.
Σήμερα τιμούμε τις θυσίες των γενναίων αυτών προγόνων μας που μας δίδαξαν να υπερασπιζόμαστε τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της αλληλεγγύης, με σθένος, επιμονή και συνεκτικότητα.
Τους ευχαριστούμε.
Και ευχαριστούμε τους αδελφούς Κρητικούς, τους φίλους και συμμάχους, με τους οποίους αγωνιστήκαμε για τα κοινά μας ιδανικά.
Η Μάχη της Κρήτης παραμένει φωτεινό παράδειγμα όχι μόνο για όλους τους Αυστραλούς, αλλά και για όλο τον κόσμο".
