Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη, σε ηλικία 86 ετών, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος αλλά και συγγραφέας Μπράιαν Φορμπς, γνωστός και από τη συμμετοχή του στην κλασική πολεμική ταινία "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" (1962), που είχε γυριστεί στην Ελλάδα.
Υπήρξε ηθοποιός β' ρόλων σε αγγλικές ταινίες από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, ενώ άρχισε να ασχολείται και με το σενάριο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Το 1961 κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για το σενάριο του εργατικού δράματος "The angry silence".
Ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς, εργατικούς και παραλλήλως χαμηλών τόνων καλλιτέχνες του βρετανικού (κυρίως) κινηματογράφου στις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970. Εκτός από "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" έπαιξε επίσης σε πολεμικές περιπέτειες ("Πώς δραπέτευσα από το Νταχάου", "Ταξιαρχία θανάτου"), σε μελοδράματα όπως το "Κλειδί" (1958), σε αστυνομικές κομεντί όπως η "Συμμορία των 8" (1960), ή σε καθαρές κωμωδίες όπως ο "Πυροβολισμός στο σκοτάδι" (1964) του Μπλέικ Έντουαρντς με τον Πίτερ Σέλερς στο ρόλο του επιθεωρητή Ζακ Κλουζό.
Στον κινηματογράφο σκηνοθέτησε ταινίες όπως τα θρίλερ "Έξι μάτια είδαν το δολοφόνο" και "Seance on a Wet Afternoon" (1964), "Το δωμάτιο της αμαρτίας", τον "Παράξενο κόσμο της κυρίας Ρος", ενώ το 1969 σκηνοθέτησε την Κάθριν Χέπμπορν στην "Τρελή του Σαγιό".
Μία από τις καλύτερες ταινίες που σκηνοθέτησε ο Μπ. Φορμπς είναι επίσης το "Αύριο θα είναι πολύ αργά" ("The raging moon", 1971).
Ο Φορμπς ταλαιπωρούνταν από σκλήρυνση κατά πλάκας από το 1975. Η μάχη, ωστόσο, που έδωσε με την ασθένεια έχει μείνει παροιμιώδης. Το 2004 είχε δηλώσει ότι κατάφερε να μείνει όρθιος «χάρη σε μια προσεκτική δίαιτα και μια αξιολάτρευτη σύζυγο».
Στη δεκαετία του 1970 ο Φορμπς παρουσίασε τη λογοτεχνική δραστηριότητά του με τη συγγραφή του μυθιστορήματος "Distant laughter" που εκδόθηκε το 1972. Τελευταία ταινία του ως σκηνοθέτη είναι το αστυνομικό θρίλερ "Η μάσκα του δολοφόνου" στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Ρότζερ Μουρ.
