Οι Έλληνες ανέκαθεν ήταν άνθρωποι με τσαγανό αλλά και πείσμα που πάντα στόχευε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στη χώρα μας. Μάλιστα οι κατακτήσεις τα προηγούμενα χρόνια ήταν πάρα πολλές, με τους αγώνες να χαρακτηρίζουν και την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής κοινωνίας από τη δεκαετία του '80 και έπειτα.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά πολύ όσον αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων, καθώς πλέον πράγματα που μέχρι χθες ήταν δεδομένα σήμερα δε λογαριάζονται καν ως αυτονόητα.
Μάθαμε, λέει, να ζούμε στον εύκολο πλουτισμό και στη λογική του νεόπλουτου. Όχι, αυτό δε θα το αρνηθώ, χωρίς όμως στις γενικότητες αυτές να εντάσσονται όλοι οι Έλληνες, καθώς ένα κατεστημένο, ένας φορέας ή αλλιώς μια λογική ευνόησαν στο να υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις τα προηγούμενα χρόνια στην ελληνική κοινωνία.
Σήμερα, μια ολόκληρη στρατιά Ελλήνων φεύγει στο εξωτερικό για να εργαστεί. Ποτέ όμως σε αυτήν τη χώρα δε λάβαμε υπόψη μας τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζουν τα ελληνικά μυαλά στο εξωτερικό. Μην πάμε μακριά. Σε τουριστικό θέρετρο της Αυστρίας βρίσκονται τους τελευταίους μήνες πάνω από 30 Κρητικοί, οι οποίοι φαίνεται να κερδίζουν τις εντυπώσεις με τον επαγγελματισμό τους αλλά και τη γνώση του αντικείμενου στις παρεχόμενες υπηρεσίες τουρισμού. Μάλιστα, πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν δεχτεί δελεαστικές προτάσεις συνεργασίας και για την επόμενη χρονιά, καθώς μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν να αναρριχηθούν στην ιεραρχία και ήδη να βρίσκονται σε θέση προϊσταμένου. Άραγε τι παραπάνω έχουν οι Έλληνες από τους υπόλοιπους;
Όχι, δεν επιχειρώ να ευλογήσω τα γένια του λαού μας, άλλωστε στο εξωτερικό η γνώμη είναι ήδη σχηματισμένη. Αυτό όμως που θέλω να αναφέρω είναι ότι τα ίδια παιδιά στην Ελλάδα και στις αντίστοιχες ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονταν σε θέσεις που απλά υπήρχαν χωρίς να έχουν την ευκαιρία να δείξουν τις δυνατότητές τους. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να υπάρχουν και κατάλληλα στελέχη που να μπορούν να εντοπίσουν αυτό το κάτι που διαχρονικά εντοπίζουν αντίστοιχα στελέχη στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ κ.λπ.
Έχουμε έλλειμμα και δεν είναι μυαλών αλλά συντονισμού, συνεργασίας και αλληλοβοήθειας. Δεν είναι κακό να δούμε τις δυνατότητες συναδέλφων μας, ακόμη και αν αυτές είναι καλύτερες από τις δικές μας. Αν όμως η συνεργασία δρομολογηθεί, το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό. Ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί οι Έλληνες θα καταφέρουν να γυρίσουν γρήγορα πίσω γιατί σε αυτές τις δύσκολες εποχές η χώρα μας τους χρειάζεται. Όλοι είναι χρήσιμοι σε αυτή τη χώρα και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που βρίσκονται σήμερα σε θέρετρα της Ευρώπης έχουν να πουν όλοι το ίδιο πράγμα για τις συνθήκες εργασίας τους. Και ξέρετε ποιο είναι αυτό; Η αξιοκρατία αλλά και η δυνατότητα κάποιων να εντοπίσουν τους χαρισματικούς και να τους προωθήσουν κατάλληλα. Άραγε πόσο δύσκολο είναι αυτό να γίνει και στη χώρα μας, πόσο δύσκολο είναι επιτέλους να συντονιστούμε;
Του Μάνου Δασκαλάκη
