Κραυγή αγωνίας και απόγνωσης για τον κίνδυνο θραύσης του λιμενοβραχίονα της Ιεράπετρας βγάζει ο 77χρονος συνταξιούχος αλιέας Γιάννης Κουγιουμουτζάκης, ο οποίος θεωρεί ότι η καταστροφή του αλιευτικού καταφυγίου της μεγαλύτερης πόλης της νότιας Κρήτης είναι πιο ορατή από ποτέ.
«Το λιμανάκι της Ιεράπετρας συνεχίζει να παραμένει αθωράκιστο, την ώρα που μας λένε ότι έχουν εξασφαλίσει έστω μια μικρή εργολαβία 600.000 ευρώ για να προσθέσουν κάποια τετράποδα σε ορισμένα σημεία, όπου η θωράκιση έχει αδυνατίσει επικίνδυνα και η θάλασσα μπαίνει μέσα ζωντανή, όταν έχουμε κυρίως σιροκάδα, με αποτέλεσμα να απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή οι όποιες λιμενικές υποδομές έχουν απομείνει και οι περιουσίες των ψαράδων της περιοχής», καταγγέλλει ο Γιάννης Κουγιουμουτζάκης ή "Χαλκίτης".
Γραφειοκρατικοί λόγοι, και όχι λόγοι ουσίας, δεν επιτρέπουν στον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο της αποκατάστασης των ζημιών του λιμενοβραχίονα να ξεκινήσει να εργάζεται, αν και έχει μεταφέρει στον προβλήτα τα σιδερένια καλούπια κατασκευής των τσιμεντένιων τετράποδων.
«Είναι το μοναδικό λιμάνι της Κρήτης που είναι τόσο ρηχό και αθωράκιστο. Να πάτε να δείτε το λιμάνι στον Κόκκινο Πύργο ή του Αθερινόλακκου, για να καταλάβετε πόσο εγκαταλελειμμένος είναι αυτός ο τόπος από τους αρμόδιους να λύνουν τα προβλήματα του κόσμου. Μου κάνει εντύπωση πώς τα έχουν καταφέρει οι τοπικοί άρχοντες της Σητείας και του Αγίου Νικολάου και έχουν φτιάξει αξιοζήλευτα λιμάνια. Εδώ έχουμε κάτι που θυμίζει μάντρα για μικρά βαρκάκια», μας λέει με παράπονο ο 77χρονος συνταξιούχος ψαράς.
Το έργο έχει σταματήσει, γιατί δεν είναι αδειοδοτημένο από το γ.γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης κ. Γιώργο Δεικτάκη. Η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και μόνο μπορεί να δρομολογήσει την αδειοδότηση του έργου, δεδομένου ότι δεν έχει χαρακτηριστεί χερσαία λιμενική ζώνη ή ζώνη λιμένος, που να επιτρέπει στο Λιμενικό Ταμείο να αναλάβει την υλοποίηση της χρηματοδοτημένης εργολαβίας, η οποία χρειάζεται πλέον εγκρίσεις από το ΥΠΕΚΑ, το ΓΕΝ, το υπουργείο Ναυτιλίας και το ΥΠΑΑΤ. Τη σύνταξη του σχετικού φακέλου προσπαθεί να συντονίσει η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, με την ελληνική γραφειοκρατία να θριαμβεύει ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση που είναι ορατός ο κίνδυνος μιας τεράστιας καταστροφής.
Το ιστορικό φυσικό λιμάνι της Ιεράπετρας, που για αιώνες κυριαρχούσε στο Λιβυκό Πέλαγος, είχε υποστεί καταστροφές πολλές φορές από φουρτούνα, πάντα όμως οι πρόγονοί μας τα κατάφερναν να το ξαναφτιάξουν. Πριν το 1940 ξαναφτιάχτηκε το λιμάνι της Ιεράπετρας στο ίδιο σημείο όπου είναι σήμερα, με φυσικούς ογκόλιθους που πρόσφεραν κάποια ασφάλεια στους εκατοντάδες ψαράδες της εποχής εκείνης. Ο τσιμεντένιος λιμενοβραχίονας όπως είναι σήμερα κατασκευάστηκε κατά την θλιβερή επταετία από τη χούντα, με έγκριση του Στ. Παττακού.
Ο αείμνηστος Μικρασιάτης Δημήτρης Ρηγάκης είχε ζητήσει το 1968 από τον Παττακό να φτιάξει στην Ιεράπετρα το φράγμα και το λιμάνι, για να σωθεί ο τόπος, και κινδύνεψε να συλληφθεί από τη Χωροφυλακή για το... θράσος του. Ο Παττακός υποσχέθηκε μόνο φράγμα και όχι λιμάνι στην πρώτη του επίσκεψη στην Ιεράπετρα. Όταν επέστρεψε μετά από δύο χρόνια ο τότε δήμαρχος είχε ζητήσει από τους ψαράδες να μαζευτούν με τις ψαρόβαρκές τους στη θάλασσα κάτω από το Δημαρχείο για να δείξουν στον Παττακό πόσο ανάγκη έχουν ένα μεγαλύτερο και πιο ασφαλές λιμάνι.
«Ο πατέρας μου, Νίκος Κουγιουμουτζάκης, έπεσε στη θάλασσα, που του έφτανε στο στήθος, και βγήκε κολυμπώντας στη στεριά, για να καταλάβει ο Παττακός τι τραβούσαν οι ψαράδες χειμώνα-καλοκαίρι. "Εντάξει, ρε μπάρμπα, θα το κάνουμε το λιμάνι", του είπε, και σε λίγες μέρες άρχισαν οι μηχανικοί να μετρούν και να κάνουν τη μελέτη. Θυμούμαι μάλιστα ότι πλήρωσε και τα μπαρμπούνια που του πρόσφερε ο πατέρας μου», μας είπε ο Γιάννης Κουγιουμουτζάκης.
Του Νίκου Πετάση
