Κοινωνικοποίηση και επανένωση μετά από καιρό...

Απόψεις
Κοινωνικοποίηση και επανένωση μετά από καιρό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

…Πόσο όμορφα είναι πλέον χωρίς απαγορεύσεις, αρνητικά συναισθήματα λόγω COVID-19

Με την καραντίνα να μας έχει αφήσει πλέον, τουλάχιστον προς το παρόν, και τους ρυθμούς να επανέρχονται σταδιακά στην κανονικότητα, αποφάσισα να ρίξω μια καλύτερη “εξωτερική” ματιά στον εαυτό μου... Και τι καλύτερο από μια επίσκεψη στο κομμωτήριο, για έναν καλλωπισμό, μια ανανέωση, να νιώσω, βρε παιδί μου, ότι κάνω επιτέλους κάτι για τον εαυτό μου.

Όπως να έχει, οι δύο και πλέον περίπου μήνες εντός σπιτιού, έγκλειστη, με τις περισσότερες ώρες να... “πρωταγωνιστούν” πάνω μου οι πιτζάμες, δεν άφηναν και πολλά περιθώρια για περαιτέρω περιποίηση.

Μη χάνοντας χρόνο σήκωσα το ακουστικό και πήρα τηλέφωνο.

Το ραντεβού λοιπόν κλείστηκε και με άλλο αέρα και διάθεση ξεκίνησα...

Η πρώτη στιγμή που συνάντησα την Πόπη, τη Νάνσυ, την Άννα και τον Φάνη μετά από καιρό ήταν αξέχαστη, μοναδική... Όλοι τους μ’ ένα πλατύ χαμόγελο, ενώ και η έκφρασή τους μ’ έκανε να αισθανθώ σαν να κερδίσαμε έναν πόλεμο - ούτως ή άλλως, σύμφωνα και με τα λεγόμενα προ μηνών του ίδιου του πρωθυπουργού, ήμασταν σε πόλεμο.

Αν και χωρίς αγκαλιά και φιλιά, αλλά τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής, καταφέραμε να έρθουμε μονομιάς τόσο κοντά... Η σχέση άλλωστε που έχουμε εδώ και χρόνια δε θα μας άφηνε περιθώρια για τίποτε λιγότερο.

Αλήθεια, πόσο όμορφα είναι πλέον χωρίς απαγορεύσεις, αρνητικά συναισθήματα λόγω COVID-19, και χωρίς το ψυχαναγκαστικό κάποιες φορές και συνάμα απαραίτητο μήνυμα στο περίφημο 13033!

Πόσο όμορφο είναι να έρχεσαι και πάλι σε επαφή με τους δικούς σου ανθρώπους, με ανθρώπους που σου έλειψαν και τους έλειψες!

Αλλά όλα έγιναν γιατί έπρεπε να γίνουν και όλα έγιναν για έναν και μοναδικό σκοπό: Για την προστασία της υγείας μας...

Πλέον με μάσκες, γάντια και αντισηπτικά, ακόμη και έτσι η καθημερινότητά μας θα είναι όμορφη.

Γιατί σε κάθε περίπτωση έχουμε ανάγκη την ανθρώπινη επαφή και κυρίως να σπάσουμε τα δεσμά του εγκλεισμού.

Και η αίσθηση αυτή, του να έρθεις κοντά στον άλλο, ακόμη και με το άγγιγμα των αγκώνων, σε κάνει να νιώθεις σαν παιδί που η καρδιά του “φτερουγίζει”.

Εκτός όμως από εμάς τους ενήλικες, σε επαφή ήρθαν και οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, ενώ από Δευτέρα και οι μικρότεροι του Δημοτικού.

Σίγουρα και γι’ αυτούς υπάρχει ενθουσιασμός...

Η επιστροφή στο σχολείο μετά από τόσο καιρό είναι κάτι που την περιμένουν πώς και πώς. Δεν είναι και λίγο πράγμα να σου στερούν τους φίλους από τη μια στιγμή στην άλλη, τη δασκάλα σου, τους συμμαθητές σου και όλη αυτήν όμορφη καθημερινή ρουτίνα που προσφέρει απλόχερα το σχολείο.

Τα πρόσωπά τους θα λάμψουν και πάλι με πολλά χαμόγελα και αμέτρητες ιστορίες, ξεχωριστές από εκείνες που έζησαν ακόμη και τα παιδιά και τις οποίες θα διηγηθούν, όπως μόνο αυτά ξέρουν, με τον δικό τους αθώο και γλυκό τρόπο...

Σίγουρα θα υπάρξουν δυσκολίες. Αλλά, για πείτε μου, και πού δεν υπάρχουν...

Και για τα παιδιά που θα πρέπει να διαχειριστούν μια εκ νέου επιστροφή στην καθημερινότητα, αλλά και για τους γονείς που θα πρέπει να διαμορφώσουν κατάλληλα το πρόγραμμά τους για τις ανάγκες των μαθημάτων και των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που ισχύει για μικρούς αλλά και για μεγάλους είναι να υπάρξει όσο το δυνατόν μια ομαλή επανένωση με την όποια ομάδα και μία  κοινωνικοποίηση με το σύνολο εκ νέου, χωρίς να ξεχνάμε  συγχρόνως ότι οφείλουμε να δείχνουμε «σεβασμό» απέναντι στους νέους κανόνες που έχουν διαμορφωθεί, τηρώντας τους πιστά.

Γιατί ο κίνδυνος, που προς το παρόν φαίνεται να έχει… κρυφτεί, το  πιθανότερο είναι πως θα ξαναέρθει στο προσκήνιο αργά ή γρήγορα.

Και θεωρώ πώς είμαστε  τυχεροί αφού  μας έχει δοθεί στο έπακρο η δυνατότητα και μείς και τα παιδιά μας να «εκπαιδευτούμε» τώρα, προκειμένου σε μια μελλοντική πανδημία, να είμαστε  απολύτως προετοιμασμένοι και γνωρίζοντας καλά τους κανόνες, να διαφυλάξουμε το πολυτιμότερο αγαθό την υγείας μας.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News