Δουλεύεις όλο τον χρόνο περιμένοντας πώς και πώς να έρθει το καλοκαίρι προκειμένου να αποδράσεις, να ξεφύγεις για λίγο από τα συνηθισμένα, να αφήσεις πίσω σου σκοτούρες της δουλειάς, να απαλλαγείς από τις συνηθισμένες υποχρεώσεις και δραστηριότητες, να ξεχάσεις ό,τι έχει να κάνει με καθημερινότητα, τρέξιμο, άγχος, προτεραιότητες, καθήκοντα, κ.λπ., κ.λπ.
Σχεδιάζεις το πρόγραμμά σου, κλείνεις τα μάτια σου και ταξιδεύεις έστω και νοερά σε μέρη που μυρίζουν καλοκαίρι, ανεμελιά, άμμο, θάλασσα, μπίρες, ξεγνοιασιά, ξενύχτι και χαλάρωση.
Αχ διακοπές...
Μέχρι εδώ καλά, αλλά τι γίνεται όμως όταν ξαφνικά ανοίγουμε τα μάτια μας και το όνειρο που έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό εξαφανίζεται..;
Τι γίνεται όταν προσγειωνόμαστε και πάλι στην πεζή και μουντή πραγματικότητα; Μια από τα ίδια, θα μου πείτε.
Με το δεδομένο μάλιστα ότι τα οικονομικά μας, αν μη τι άλλο, δε βοηθούν και για πολλά ανοίγματα, τα μετράμε και τα ξαναμετράμε τα ευρώ.
Βάζουμε κάτω κομπιουτεράκι, αρχίζουμε υπολογισμούς, γράφουμε, σβήνουμε, ξαναγράφουμε και ξανασβήνουμε.
Και πώς να βγουν τα κουκκιά, όταν το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο και τα χρήματα που χρειάζονται για διακοπές ξεπερνούν κατά πολύ το εισόδημά σου;
Ζητάμε τη βοήθεια του κοινού, που μπορεί να είναι το έτερον ήμισυ, συγγενής ή και φίλος;
Άντε και τα ξαναβάζουμε κάτω και διακαώς, ελπίζουμε να βρεθεί ένα μαγικό ραβδάκι που μπορεί να μη μας προσφέρει απλόχερα ένα πουγκί με χρήματα, τουλάχιστον θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις συμπληγάδες της κακής οικονομικής κατάστασης, τις οποίες μετά κόπων και βασάνων προσπαθούμε να διασχίσουμε.
Υπάρχει μαγικό ραβδάκι; Ίσως και ναι! Αλλά μάλλον όχι για όλους, σίγουρα όμως για τους περισσότερους.
Και ποιο είναι αυτό;
Το πρόγραμμα του Κοινωνικού Τουρισμού, μέσω του ΟΑΕΔ. Ένα πρόγραμμα που ισχύει εδώ και χρόνια, προσφέρει μεγάλη οικονομική ανάσα σε χιλιάδες πολίτες που περιμένουν να “ανοίξει” για να υποβάλουν αίτηση και να πάρουν το εισιτήριο για δωρεάν ολιγοήμερες διακοπές.
Και πιστέψτε με, είναι πολλοί εκείνοι που, όταν έρθει η ώρα, θ’ ανοίξουν υπολογιστές και laptop για να καταθέσουν εγκαίρως τις αιτήσεις και έπειτα με ανακούφιση, εφόσον εγκριθούν, θα πάρουν τα όρη τα άγρια βουνά ή θα ξεχυθούν σε εξοχή και θάλασσα με οικογένεια, σκυλιά, γατιά και ό,τι άλλο επιθυμούν για μέρη μαγικά και ονειρεμένα.
Θα μου πείτε τώρα ότι με αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες είτε στον Έβρο, είτε στα νησιά με τους πρόσφυγες, είτε ακόμη και με τον κορωνοϊό, πού να βρεθεί η όρεξη για διακοπές και αναψυχή.
Έχετε δίκιο, αλλά ας βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Γιατί, όταν έρθει το καλοκαίρι και όλα αυτά τα μίζερα και στενάχωρα γεγονότα που πλήττουν τη χώρα μας ανήκουν στο παρελθόν, το μυαλό, θέλοντας και μη, θα αρχίσει και πάλι να κάνει όνειρα και τότε θα έρθει στον νου μία ακόμη φράση: «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα».
Ή να σας πω και το άλλο; Πάντα θα υπάρχουν απρόοπτα, δυσκολίες και προβλήματα στη ζωή μας.
Γι’ αυτό σας λέω. Η καθημερινότητα και οι δυσκολίες της ζωής δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψουν ποτέ. Όμως όλοι αξίζουμε ευκαιρίες για να κάνουμε τις συνθήκες της ζωής μας καλύτερες. Γιατί οι μικρές απολαύσεις είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.
Ας δώσουμε μια ικανοποίηση στον εαυτό μας, ας του κάνουμε ένα “δώρο”, βρε αδερφέ. Όταν θα έρθει η ώρα για διακοπές, ας κινηθούμε με άλλο... αέρα και τότε τα όνειρα που θα κάνουμε δε θα είναι τρελά και απατηλά, αλλά υλοποιήσιμα, και το καλύτερο χωρίς υπέρογκο κόστος.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα είναι και αυτή η εποχή που διανύουμε, είναι δηλαδή η άνοιξη που γεμίζει την ψυχή μου με λαχτάρες και πόθους γλυκούς. Και καθώς κάθε άνοιξη η φύση αναγεννάται, κάπως έτσι ελπίζω να αναγεννηθούμε κι εμείς.
