Διάβαζα τις προάλλες το θέμα με τους μαθητές του γυμνασίου στο Λασίθι, οι οποίοι και ανήμερα της Τσικνοπέμπτης κατανάλωσαν μεγάλη ποσότητα αλκοόλ μέσα στη σχολική μονάδα. Εκεί φτάσαμε λοιπόν; Από τη μια στην Κρήτη να έχουμε τα τροχαία και από την άλλη το ποτό να καταστρέφει τους νέους μας;
Για ποιο λόγο; Τι είναι αυτό που ωθεί τα νεαρά παιδιά να πάρουν το μπουκάλι στα χέρια τους και να αρχίσουν να πίνουν σαν να πρόκειται για νερό;
Πώς μπορούν και ποδοπατούν έτσι την εφηβική τους ανεμελιά, τα χρόνια της αθωότητας, τα όνειρα, τη ζωή τους;
Για ποιο λόγο να ρέει οινόπνευμα στο αίμα τους, παίζοντας ακόμη και κορώνα-γράμματα τη ζωή τους; Για να έρθουν σε κέφι, να αποδείξουν τι και σε ποιον; Ψευτοπαλικαριά, ηρωισμό, νταηλίκι; Τι;
Φωτεινό παράδειγμα η διεύθυνση και οι καθηγητές.
Άκουσα με προσοχή τον διευθυντή του σχολείου και οφείλω να πω ότι κινήθηκε με ένα μοναδικό διδακτικό τρόπο, ώστε το μήνυμα που ήθελε να περάσει το πέρασε... Μέσα δηλαδή από τη συγκεκριμένη παιδαγωγική διαδικασία κατάφερε να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν ότι αυτό που έκαναν, να καταναλώσουν αλκοόλ, όχι μόνο δεν είναι θεμιτό, αλλά ανεπίτρεπτο και πόσω δε μάλιστα μέσα στο σχολείο.
Ποιο ήταν το μέτρο που επέβαλε η διεύθυνση του σχολείου; Μονοήμερη αποβολή των μαθητών, παραμονή αυτών στο σχολείο την ημέρα της αποβολής, συγγραφή μιας διδακτικής έκθεσης με θέμα τις επιπτώσεις από την κατανάλωση αλκοόλ, τον αποκλεισμό τους από την τετραήμερη εκδρομή - εκτός και αν επιθυμούν οι γονείς τους να τους συνοδεύσουν - και συμμετοχή στη διοργάνωση εκδήλωσης στο τέλος της σχολικής χρονιάς με θέμα τις καταστροφικές συνέπειες της χρήσης του αλκοόλ από τους εφήβους.
Και όλα αυτά γιατί το σχολείο θεωρείται από πολλούς μια δεύτερη “οικογένεια” για τα παιδιά, όπου εκεί αποκτούν γνώσεις και φίλους, ωριμάζουν, και μαθαίνουν να σκέφτονται, να ενεργούν υπεύθυνα και να αναγνωρίζουν ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος.
Συμφωνώ επίσης απόλυτα με τον ψυχολόγο κ. Ανυφαντάκη που άκουγα με μεγάλη προσοχή, προ ημερών, στο δελτίο ειδήσεων της “ΚΡΗΤΗ TV”.
Ο άνθρωπος αυτός, απευθυνόμενος σε εμάς τους γονείς κυρίως, ανέφερε ότι πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας, και μάλιστα πριν αυτά γεννηθούν, μιλώντας τους συνεχώς για τις βλαβερές και ολέθριες - κάποιες φορές - συνέπειες του αλκοόλ.
Έφερε μάλιστα και ένα παράδειγμα, ότι αν μια έγκυος γυναίκα καταναλώσει ένα ποτηράκι κρασί, το έμβρυο θα κολυμπάει σε έναν αμνιακό σάκο με κρασί για 8 ολόκληρες ώρες...
Συμπερασματικά, τα παιδιά θέλουν οριοθέτηση για το οποιοδήποτε θέμα, σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και ένα βήμα πριν την ενηλικίωση τους...
Έτσι τα προστατεύομε, τους δημιουργούμε ένα περιβάλλον που ξέρουν ότι δεν είναι ανεξέλεγκτα αλλά υπάρχουν όρια και κανόνες, τους οποίους και πρέπει να αποδεχτούν, με μοναδικό σκοπό να μην εμφανίσουν αργότερα παραβατικές συμπεριφορές.
Και πιστέψτε με, δεν είναι κακό να βγαίνουμε μπροστά και να μιλάμε δημόσια για αυτά τα θέματα, με στόχο όχι φυσικά να πλήξουμε τους συγκεκριμένους νέους που προχώρησαν σε ένα ατόπημα, αλλά για να μαθαίνουμε όλοι από τις λάθος συμπεριφορές και να παραδειγματιζόμαστε.
Μέσα από ένα λάθος, η απόκτηση μιας παραπάνω γνώσης, μιας παραπάνω άποψης, μετράει και βάζει το λιθαράκι για την ομαλή ανάπτυξη των εφήβων μας, πριν την ενηλικίωσή τους, επιτρέποντάς τους έτσι να γνωρίζουν ότι η ΖΩΗ είναι μία και μοναδική, και πρέπει να την προσέχουμε, να την προστατεύομε και να τη ζούμε με σωστό τρόπο σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα.
