«Μαμά, είμαι άρρωστος, να πάω σχολείο;». «Ναι, να πας...». «Μαμά, μπαμπά, πονάει ο λαιμός μου», «μαμά δε νιώθω καλά», «μαμά κρυώνω», «μαμά έχω μύξες», «μαμά ανακατεύομαι»... Πόσες φορές εμείς οι γονείς δεν έχουμε ακούσει αυτή τη φράση από τα παιδιά μας που έχουν έρθει αντιμέτωπα με κρυολογήματα, ιώσεις και συνάχια; Δυστυχώς, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τους «ενοχλητικούς αυτούς επισκέπτες», που με το έτσι θέλω έρχονται για να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη και ταράξουν τα νερά της καθημερινότητάς μας.
Το σενάριο λίγο-πολύ γνωστό. Οι υγιείς μαθητές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους όλο και κάποιο μικρόβιο θα φέρουν στο σπίτι από το σχολείο, αλλά και γενικότερα από τα εξωσχολικά μαθήματα και τις υπόλοιπες δραστηριότητες που καλούνται να παρακολουθήσουν και να συμμετέχουν. Και το χειρότερο όλων είναι ότι υπάρχουν γονείς που αναγκαστικά θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, μη έχοντας άλλη επιλογή - ενώ εκείνα δε χαίρουν άκρας υγείας. Αποτέλεσμα είναι ακόμη και παιδιά με δυνατούς οργανισμούς να δεχτούν το μικρόβιο και να νοσήσουν, είτε επειδή θα παίξουν με τα άρρωστα παιδιά, είτε επειδή θα πιάσουν ένα κοινό μολύβι, στυλό ή άλλο προσωπικό αντικείμενο, είτε επειδή ακόμη θα βρεθούν σε μία σχολική αίθουσα με ανεπαρκή ή έστω και ανύπαρκτο αερισμό. Άθελά τους βέβαια οι ανήλικοι μπορεί να την “πατήσουν” και μαζί τους βέβαια και εμείς οι μεγάλοι.
Ένα καλό “όπλο” λοιπόν στην αντιμετώπιση των ιώσεων και όλων των συναφή ασθενειών είναι το εξής: Μόλις αντιληφθούμε ότι το παιδί μας έχει πυρετό, είναι καταπονημένο, δε νιώθει καλά κ.λπ., κ.λπ., αφενός το πάμε στον γιατρό, αφετέρου το προφυλάσσουμε και δεν το πάμε σχολείο. ΤΟ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΠΙΤΙ. Την ίδια ώρα, μπορούμε όλοι μας να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα και τις κατάλληλες προφυλάξεις. Λίγο-πολύ τα γνωρίζουμε όλοι. Δεν μπορεί, η γρίπη έχει μια καλή “συνήθεια” και μας επισκέπτεται κάθε χρόνο. Οπότε λίγο-πολύ, όλο και κάτι θα έχουμε ακούσει ή θα έχουμε ενημερωθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και στα παραπάνω να προστεθεί και η γνωστή και συνάμα “σοφή” φράση: “Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία”. Τουτέστιν, το πρώτο μεγάλο “καμπανάκι” είναι ο πυρετός (38oC), όπως λένε οι ειδικοί, και ακολουθούν βήχας, πονόλαιμος, συνάχι, μυαλγίες, πονοκέφαλος, ρίγος, διάρροια, εμετός και αίσθημα κόπωσης. Η κλινική συμπτωματολογία της γρίπης περιλαμβάνει τον πυρετό και ένα από τα προαναφερόμενα συμπτώματα. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση δεν αφήνουμε την άσχημη κατάσταση που μας περιβάλλει να εξελιχθεί, παίρνουμε τις προφυλάξεις μας και ακολουθούμε πιστά στις οδηγίες των γιατρών.
Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία
Εμβολιαζόμαστε, παίρνουμε μέτρα και δεν το παίζουμε έξυπνοι... Προλαμβάνουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα - έρθουν, δεν έρθουν να μας χτυπήσουν την πόρτα...
Προ ημερών, τα παιδιά μού έφεραν από το σχολείο ένα τριπλό έντυπο που τους είχαν μοιράσει, και στο οποίο υπήρχε αναλυτική ενημέρωση για τα σωστά βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς για προστασία από τον ιό της γρίπης.
Το διάβασα με μεγάλη προσοχή και το ίδιο έκαναν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Η γνώση χτίζεται από τις μικρές ηλικίες και στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι μπορεί να αποδειχτεί και σωτήρια. Μεταξύ των αποσπασμάτων που διάβασα κρατάω και σας μεταφέρω τα εξής:
«Ο ιός φέτος χαρακτηρίζεται για την ταχύτητα της διάδοσής του. Τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι των σχολείων που παρουσιάζουν γριπώδη συνδρομή πρέπει να παραμένουν στο σπίτι για όσες μέρες διαρκεί ο πυρετός και επιπλέον ακόμη ένα 24ώρο μετά την υποχώρησή του, χωρίς τη χρήση αντιπυρετικών».
Δυστυχώς, ο αριθμός των νεκρών από τη γρίπη και φέτος στη χώρα μας δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό, αλλά επαγρύπνηση από μικρούς και μεγάλους.
Και προς Θεού, μη σκεφτόμαστε την κλασική ατάκα: «Έλα μωρέ, σίγα μην αρρωστήσω εγώ, ή και να αρρωστήσω τι θα πάθω;». Ο ιός χτυπάει ανεξαιρέτως, αρκεί να βρει το κατάλληλο έδαφος και έναν οργανισμό που θα του ανοίξει την πόρτα χωρίς φυσικά τη δική του συναίνεση, αλλά ενδεχομένως με κάποια κίνηση αμέλειας από την πλευρά μας ή μη σωστής προσοχής και λήψης μέτρων προφύλαξης.
Εμβολιαζόμαστε, παίρνουμε μέτρα και δεν το παίζουμε έξυπνοι... Προλαμβάνουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα - έρθουν, δεν έρθουν να μας χτυπήσουν την πόρτα... Και μια τελευταία συμβουλή που αφορά τους γονείς που έχουν άρρωστα παιδιά: Κρατήστε τα στο σπίτι, μην τα στέλνετε στο σχολείο για μερικές μέρες. Και δε μιλάμε για ένα απλό κρυολόγημα, αλλά για τη γρίπη - που μπορεί να αποδειχτεί μέχρι και φονική για άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, όπως είναι τα παιδιά.
Μη βάζουμε την υγεία των παιδιών μας, εμάς των ίδιων και κατ’ επέκταση των γύρω μας σε κίνδυνο, εκτός αν επικρατούν έκτακτες καταστάσεις και επείγουσες ανάγκες.
