Ποτέ δεν ήμουν υπέρ της άποψης ότι για την γιορτή της μητέρας χρειάζεται να υπάρχει ημέρα εορτασμού της.
Ωστόσο όπως και να το κάνεις, η 2η Κυριακή του Μάη είναι μία μέρα που αν μη τι άλλο δεν περνάει απαρατήρητη και είναι αφιερωμένη στο πιο «ιερό» πλάσμα του κόσμου.
Αυτήν φορά οφείλω να ομολογήσω ότι τα όμορφα λόγια της κόρης μου με «άγγιξαν» πολύ και με γέμισαν όμορφα συναισθήματα.
Καθώς ήταν λόγια ουσίας που έβγαιναν καθαρά και μόνο από την ψυχή της. Λόγια αληθινά, όμορφα, γεμάτα ζεστασιά που σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις βλέπεις μέσα από τα αγνά ματάκια ενός παιδιού τα συναισθήματα που τρέφει για το πρόσωπο που το έφερε στην ζωή.
«Είσαι το αστέρι της ψυχής μου και η καρδιά μου… Η αγκαλιά σου μου δίνει αυτοπεποίθηση για αυτό να μου δίνεις πάντα αγκαλιές… μου έγραφε μεταξύ άλλων η Αναστασία και καταλαβαίνετε…
Μήπως τελικά θα πρέπει να αναθεωρήσω για την συγκεκριμένη μέρα και να την δω λίγο πιο... θετικά;
Υ.Γ: Τα ορθογραφικά να τα αγνοήσουμε παρακαλώ! 
