Κάπως έτσι έγινε και στην δική μου περίπτωση. Έτυχε το πρωί να περνάω από την παραλιακή του Ηρακλείου με προορισμό τη δουλειά και το βλέμμα μου, μαγνητίστηκε από την ηρεμία της θάλασσας στο μικρό ενετικό λιμάνι.
Τέτοια ησυχία, γαλήνη, ηρεμία…. Η θάλασσα μου έστελνε την δική της πανέμορφη καλημέρα και η αύρα της με προκαλούσε να τη δω… να την θαυμάσω, να πάρω μυρωδιά…
Όπως και έγινε. Αν και ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά… τα alarm άναψαν, το αυτοκίνητο στάθμευσε προσωρινά στα Νεώρια και αυτά που… πρόσταζε το υγρό στοιχείο… αποδείχτηκαν διακαής πόθος μου.
Δεν μου πήρε πάνω από δύο λεπτά…δεν είχα άλλωστε την πολυτέλεια… η ανάγκη όμως να χαρίσω δύο πολύτιμα λεπτά στον εαυτό μου, ήταν το καλύτερο δώρο.
Οι φωτογραφίες άλλωστε το μαρτυρούν…
Οι στιγμές λοιπόν κάνουν τη διαφορά και τα ξαφνικά και απρόοπτα είναι αυτά τελικά που χαρίζουν τις πιο θετικές πινελιές στην καθημερινότητα μας.
