Εσείς τι… θα κάνετε τα Χριστούγεννα;

Απόψεις
Εσείς τι… θα κάνετε τα Χριστούγεννα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι αυτό θα κάνουμε τα Χριστούγεννα... Θα φάμε, θα πιούμε, θα γλεντήσουμε, θα γελάσουμε, θα αγκαλιαστούμε, θα κοιταχτούμε με ευγνωμοσύνη γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι.

Πόσες άραγε απαντήσεις χωρούν σε αυτή την τόσο συχνή ερώτηση των ημερών; Άπειρες... θα μπορούσε να πει αυθόρμητα κάποιος. Λιγοστές... θα έλεγε κάποιος άλλος, με μια δεύτερη ματιά και από άλλη οπτική γωνία.

Πόσες δόσεις μηδαμινής ουσίας, επιδειξιομανίας, κομπλεξισμού έως κακεντρέχειας μπορεί να εμπεριέχει; Άπειρες... σε ένα βαθμό και μακριά εννοείται από κάθε αθώα προσέγγισή της.

Ως ερώτηση-κλισέ, δηλαδή, που μπορεί να μοιράζεται αδιακρίτως με συγκεκριμένο στόχο. Γιατί, αλήθεια, πόσες εναλλακτικές απαντήσεις μπορεί να της αντιστοιχούν ρεαλιστικά από το στόμα ενός Έλληνα; 1. Οικογενειακά. 2. Σπίτι. 3. Με φίλους. 4. Τίποτα... Μονολεκτικές οι περισσότερες και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ποιος λοιπόν ο λόγος της επανάληψης; Δεν αναφέρομαι προφανώς στην ερώτηση πραγματικού ενδιαφέροντος και με την κυριολεκτική της ερμηνεία σε βάση ανθρώπινη, αλλά στην ερώτηση-παγίδα με σκοπό να ανιχνεύσει το τίποτα ή το κάτι σε ξένες ζωές, όταν με στόμφο γίνεται απλά η γέφυρα για να βγουν μπροστά εγωπαθείς συμπεριφορές. Κάτι σαν το εποχικό παιδιάστικο “συνορισιό” για τα παγωτά και τα μπάνια. Σε ρωτώ όχι για να μου πεις πού δε θα πας εσύ, για χίλιους λόγους, αλλά για να σου πω πού θα πάω εγώ. Κρίση περάσαμε, αλλά δεν προσπεράσαμε.

Πάθαμε... μα δε μάθαμε κι έτσι μια “πάρτη” εξακολουθεί να πεταρίζει στα σύννεφα σε έναν δικό της δήθεν κόσμο, γυρνώντας την πλάτη από ανόητα έως επιδεικτικά στον πραγματικό που παραμένει όχι ιδανικός.

Άσε την, λοιπόν, τη ρημάδα την “εποχική” ερώτηση με υφάρα όχι χιλίων... αλλά χιλιάδων Καρδιναλίων κατά μέρος, ή έστω έχε γνώση και επίγνωση πού θα την κάνεις... Γιατί εκεί έξω υπάρχουν οι πιο πολλοί, οι κανονικοί, εμείς κι εμείς... Εμείς που έχουμε απλήρωτο το ρεύμα κι αυτό θα κάνουμε τα Χριστούγεννα. Κι εμείς που το καλάθι της νοικοκυράς το ελαφρύναμε όσο δεν πάει, όχι για λόγους διατροφικούς.

Που περιορίσαμε την ψυχαγωγία, όχι από άποψη. Που κάθε μέρα καφέ απ’ έξω δεν αγοράζουμε καιρό τώρα, όχι για την υγειά μας.

Κι αυτό θα κάνουμε τα Χριστούγεννα... Θα φάμε, θα πιούμε, θα γλεντήσουμε, θα γελάσουμε, θα αγκαλιαστούμε, θα κοιταχτούμε με ευγνωμοσύνη γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι.

Συγνώμη αν σας χαλάω το όνειρο των μαγευτικών σχεδίων και εξορμήσεων σε χριστουγεννιάτικους προορισμούς και σε σκηνικά παραμυθένια. Λυπάμαι που δε θα ντυθούμε όλες σαν τη Βίρνα Δράκου στη θρυλική “Λάμψη” και δε θα υψώσουμε τα κρυστάλλινα ποτήρια μας σε φαντασμαγορικά σαλόνια.

Κρίμα και πάλι κρίμα, δηλαδή, που δεν ανήκουμε άπαντες σε παρέες αξιοζήλευτες (τύπου από “Beverly Hills” έως “Λόγω Τιμής” τουλάχιστον) για να βρεθούμε αστραφτεροί και πάντα αγαπημένοι σε πάρτι πριβέ με σίγουρη επιτυχία, με το αλκοόλ σε αφθονία και το χιόνι να αχνοπέφτει εκεί έξω...

Εμείς οι πολλοί αν ελπίζουμε σε καμιά χιονισμένη βουνοκορφή, έτσι για το καλό των white Christmas, θα ’ναι του Ψηλορείτη, κι αυτό παίζεται γιατί σε αυτή τη χώρα, που τα τελευταία χρόνια όλα άλλαξαν, άλλαξε και ο καιρός και δε μας κάνει ούτε κι αυτός τη χάρη... Κάντε μου τη χάρη λοιπόν... Για τις άγιες τις μέρες, έχει ακόμη μέρες. Προλαβαίνουμε να το δούμε αλλιώς. Να ονειρευτούμε. Να νοιαστούμε. Να μοιραστούμε στιγμές “καθαρές” και λόγια αληθινά. Να μοιράσουμε ευχές, όχι ανούσιες κουβέντες και υποκριτικές ερωτήσεις...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News