Η έμπνευση του Εύγενιου Γκέραρντ για την κατάκτηση του κυπέλλου του 1987, εστίαζε μέρες πριν, στον ήρωα της βραδιάς! Τίποτε (μεγάλο), εξάλλου, δεν γίνεται τυχαία.
Ο Μύρων Σηφάκης έδειχνε να έχει συγκεντρώσει πάνω του όλα τα φωτεινά κύματα που θα τον ανέβαζαν μαζί με την ομάδα του στο βάθρο της δόξας! Γοητευτικός, νέος, με λαμπερά μαλλιά (...κεραίες) και μια ματιά που έβγαζε σπίθες. Η… αυτοπεποίθησή του για σεμινάριο!
Το έβλεπε ολοζώντανα μπροστά του ο «μίστερ», που πριν από μεγάλες και μικρές μάχες, διαλογίζονταν μόνος ή με τους στενούς ποδοσφαιρικούς του φίλους, να βρει την καλύτερη συνταγή στην ενδεκάδα, μέσα από τις παραστάσεις που είχε για τον καθένα παίκτη του.
Ο Μητσέας ο πρώτος, ήταν νοκ άουτ από σοβαρό τραυματισμό και το όραμα του Ολλανδού προσπερνούσε τον Χοσάδα επιμένοντας στην έμπνευσή του, που κλωτσούσε καθιερωμένες αξιολογήσεις. Η φλόγα και η φόρμα για μια ιστορική στιγμή πρόκληση, ήταν όλη στο πρόσωπο του σπινθηροβόλου κρητικού πορτιέρο. Σ’ αυτόν έβλεπε πεντακάθαρα το γούρι του…
Αυτό άλλωστε κάνει τη διαφορά στους φωτισμένους τεχνικούς, που ανοίγουν διάπλατα τη διόρασή τους. Με αυτού του ανώτερου είδους χαρίσματα ο Γκέραρντ ζούσε μέσα σε ένα πλούτο, οδηγώντας τον ΟΦΗ.
Δεν ήταν μόνο ψυχολόγος στις κινήσεις, ήταν διορατικός και οραματιστής στοχεύοντας πάντα την επιτυχία.
Είχε «άστρο», που λίγοι καταλαβαίνουν και πολλοί θεωρούν ως τεχνικό μειονέκτημα, κάνοντας απόλυτα λάθος.
Ένα «άστρο» με το οποίο ανέδειξε ήρωες και που τον οδήγησε και σε πολλές άλλες επιτυχίες, ακόμη κι αν η ομάδα δεν πήγαινε καλά…
