Ποιον σχεδιάζουν να προτείνουν -μέσω… Μεγαλονήσων- επόμενο πρόεδρο στην ΕΠΟ; Έχει ήδη συζητηθεί, μένει να δούμε προσεχώς, αν θα κάτσει ή θα σκάσει… Παίζουν και τα δύο, λόγω των αλλαγών στους τομείς ενδιαφέροντος των διαχρονικών καταστροφικών χρωματικών επιρροών.
Η ΕΠΟ, μετά τις ολιστικές αλλαγές και το καταστατικό για το οποίο τώρα τρέχει (για να πάρει τα 6,5 μύρια της FIFA) στέλνοντάς το για έγκριση άρον-άρον στο Ειρηνοδικείο, δεν έχει καμία σχέση με την ΕΠΟ που ξέραμε. Από τη στιγμή που η διαιτησία είναι στον έλεγχο της ΚΕΔ, το ενδιαφέρον των "μεγάλων", έχει αλλάξει. Γι’ αυτό οι "απέξω" εστιάζουν αλλού. (Ξέρει ο Μαρκ).
Δεν υπάρχει πια λόγος, όταν και η ποδοσφαιρική Δικαιοσύνη δεν είναι μέρος του "τσιφλικιού", για ντόρους που δηλητηριάζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η νέα διάρθρωση, πρέπει να ανοίξει ελπιδοφόρους δρόμους.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει τη δυνατότητα να ρυθμίσει τα του οίκου του, όπως συμβαίνει παντού και η Ομοσπονδία αποκτά την ευχέρεια, να αναδείξει νέα στελέχη ικανά να αναπτύξουν τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και τις υποδομές των ερασιτεχνικών ομάδων δίνοντας την απαιτούμενη έμφαση στην Εθνική ομάδα με καθαρά κριτήρια και ουσιώδεις επιλογές.
Τώρα, μιλούν για οράματα στην ΕΠΟ στην Εθνική μας ομάδα; Φοβερό κι ανείπωτο. Το καρέ της αποτυχίας φάνηκε και μετά τα ματς του προκριματικού γύρου. Να γράφει ο Φαν’τ Σχιπ «στο τέλος, το όραμά μας για το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό» και να του απαντά η ΕΠΟ: «Πράγματι. Άλλωστε, το όραμα μας είναι διαφορετικό δεδομένου και του απολογισμού του "πλάνου Κατάρ"»!
Ούτε για σκετς στην παλιά έκτη δημοτικού, εκεί που οι μαθητές βγαίνανε στην σκηνή με εικόνες ηρώων του 21! Έπρεπε δηλαδή να πιει τις πορτοκαλάδες η εθνική μας, σε τρεις διεθνείς διοργανώσεις, για να βγουν και να πουν, κατόπιν εορτής, ότι οι μεγάλοι επιτελείς της Ομοσπονδίας και ο Εθνικός τους προπονητής, έχουν διαφορετικά οράματα;
-Ποια οράματα, αλήθεια;
Ούτε εκείνοι, ούτε εκείνος, είχαν ή θα μπορούσαν να είχαν όραμα για την Εθνική ομάδα. Μια φλατ κατάσταση βουτηγμένη στην μετριότητα ήταν όλη αυτή η ιστορία, όπου οι μεν έκαναν τα κορόιδα τόσο καιρό και εκείνος έπαιζε το κουτσό στην γραμμή των προσδοκιών του φίλαθλου κόσμου.
Αν υπήρχε όραμα από τη διοίκηση ή τον προπονητή, θα είχε ανθίσει ο τόπος, θα κραύγαζε από ενέργεια κάθε ματς και θα είχε συσπειρώσει όλον τον κόσμο σε ένα κοινό πιστεύω…
Η εθνική ομάδα δεν είναι μια απλή διεκπεραιωτική υπόθεση. Απαιτεί ηγετική προσωπικότητα -το έχουμε ξαναγράψει- με οραματικό σχέδιο, ειδικά σε μια χώρα που τα πάντα πλανεύουν με εφήμερες και άσχετες κινήσεις...
Όπως με τα οράματα που μας ζάλισαν...
