Η πανδημία, πανδημία και ο ΟΦΗ... ΟΦΗ. Όπου κι αν πας με τους κωδικούς μετακινήσεων, στο σούπερ μάρκετ ή στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς,, παντού πρόσωπα με μάσκες αλλά και τα ίδια ερωτήματα, με το που μας αντικρίζουν. "Τι θα κάνει ΟΦΗ; Θα νικήσει τη Λάρισα; Έχει ξεχάσει τι θα πει νίκη. Μπορεί; Θα σωθεί;...". Αγωνία!
Καθημερινές μαρτυρίες μιας δύσκολης περιόδου και για τη ζωή μας και για την ομάδα που απηχεί λαϊκούς παλμούς στην πόλη.
Η απάντηση είναι μία. Αν ο ΟΦΗ συνεχίσει με την καταστροφική του πορεία και με την ΑΕΛ, θα θέσει εαυτόν σε μια πορεία με τρομερά αδιέξοδα.
Ο ΟΦΗ πρέπει να βρει τον εαυτό του, να αφήσει κάτω τα ανεδαφικά ερεθίσματα ενός εικονικού πολιτισμού με τον οποίο γαλουχείται και να βγάλει στην επιφάνεια τον ανδρισμό του. Το θέλω και το μπορώ μαζί, δηλαδή. Ζήτημα ζωής ή θανάτου, η συγκυρία.
Αυτό που είχε κάνει σε μια άλλη κρίσιμη στιγμή το 2014, ο Ρικάρντο Σα Πίντο, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία και πήγε τους παίκτες σινεμά να δουν την ταινία «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας», μία ημέρα πριν τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, θέλοντας οι ποδοσφαιριστές του να δείξουν την ίδια ψυχή και δύναμη στο ματς.
Χρειάζεται πάντως η αφύπνιση σε αυτή την ομάδα και μάλιστα μεγάλη. Αντίδραση χωρίς πίστη και αυτοπεποίθηση, δεν γίνεται... «Ενέσεις ηθικού», όπως γράφαμε στα παλιότερα ρεπορτάζ, όταν μια ομάδα προέρχονταν από μια χαμηλή πορεία και ήταν μπροστά σε κρίσιμα.
Το ματς με τη Λάρισα θέλει οπωσδήποτε νίκη στην έδρα, αν συνυπολογιστεί και η πολύ δύσκολη αποστολή στο "Βικελίδης", την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου.
Οι ηγεσίες του ΟΦΗ έχουν τη μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση γιατί από την αρχή κάποιοι θεωρούσαν το αποτέλεσμα δευτερεύον, όπως και αυτή την ίδια την κατηγορία, με πρωτεύουσες τις πάσες που ανταλλάσσουν οι ποδοσφαιριστές. Το βρίσκουν μπροστά τους, έχοντας στα χέρια τους μια ομάδα συνδεδεμένη στενά με τον κόσμο της και ας κάνουν τώρα, αυτό που επιβάλλει η ευθύνη τους.
Ο ΟΦΗ έχει πετύχει πολλά, έχει περάσει και πολλά...
