Η πρώτη απεργία στο γυναικείο ποδόσφαιρο κορυφής (από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος το 1988), έγινε το Σάββατο στην Ισπανία μετά από αποτυχημένες διαπραγματεύσεις για μια πρώτη συλλογική σύμβαση.
Η ένωση των παικτριών (AFE) και οι ενώσεις των συλλόγων (ACFF) έκαναν συνομιλίες για 13 μήνες χωρίς επιτυχία.
Οι παίκτριες ζήτησαν καλύτερες συνθήκες και αμοιβές, αλλά οι σύλλογοι ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στους όρους αυτούς, με την αιτιολογία ότι δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά και ότι θα είχε ως συνέπεια την εξαφάνιση αρκετών ομάδων.
Η απεργία επηρεάζει το εγχώριο πρωτάθλημα αλλά όχι το Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών UEFA ή τις εθνικές ομάδες.
Να σημειωθεί ότι παρά τη διαμεσολάβηση της Βασιλικής Ισπανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (RFEF), του Ισπανικού Συμβουλίου Αθλητισμού (CSD) και του υπουργείου Εργασίας της χώρας, απέτυχαν όλες οι προσπάθειες για την αποτροπή της απεργίας.
Ανάμεσα σε αυτά που ζητούν είναι να καλύπτονται σε περίπτωση τραυματισμού και εγκυμοσύνης.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν να θεωρηθούν οι παίκτριες ως επαγγελματίες πλήρους απασχόλησης και να μην απασχολούνται με μερική απασχόληση, όπως θέλουν οι σύλλογοι.
Σε επίπεδο αμοιβών οι γυναίκες ποδοσφαιριστές ήταν πρόθυμες να συμβιβαστούν και να αποδεχθούν ένα ελάχιστο ετήσιο μισθό 16.000 ευρώ και όχι τα 20.000 που ζήτησαν αρχικά.
Να υπολογισθεί η άνοδος του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ισπανία, όταν 60.739 θεατές παρακολούθησαν το ματς Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα τον περασμένο Μάρτιο, καταγράφοντας παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης. Η Ισπανία έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε φάσεις νοκ-άουτ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019, ενώ η Μπαρτσελόνα έφτασε στον τελικό του Champions League πέρυσι με τη Λιόν.
