«Δεν λύνουμε όλα τα θέματα της βίας με τρεις διατάξεις, βελτιώνουμε το νομοθετικό πλαίσιο» (Λευτέρης Αυγενάκης, υφυπουργός αθλητισμού για τα μέτρα καταπολέμησης της βίας).
Ορθή τοποθέτηση που απηχεί την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα κανένα νόμος δεν έλυσε αυτό το πρόβλημα στο βαθμό που πρέπει, με κύρια αιτία τη μη εφαρμογή του ή τη μόνιμη χρησιμοποίηση δύο μέτρων και δύο σταθμών, που συχνά έχουν φέρει σε δύσκολη θέση (ή εκθέσει) την ίδια τη Δικαιοσύνη.
Υπάρχουν άλλα που θα έπρεπε να κάνει η Πολιτεία, όπως έχουμε δει κατά καιρούς να συμβαίνουν (με αποτελέσματα), σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ένα από αυτά είναι η κινητοποίηση μηχανισμών του Κράτους για διαρκή φαινόμενα που είναι μηχανές παραγωγής χειραγωγήσεων, αδικιών, δυσπιστίας, μεροληψίας και άλλων τινών που πυροδοτούν εντάσεις και βίαια περιστατικά ειδικά στο ποδόσφαιρο. Κλασικό παράδειγμα;
Από την εποχή της Αλεξανδρούπολης (16 Νοεμβρίου 1997), οι εκλογές της ΕΠΟ αποτελούν μόνιμη πληγή αδιαφάνειας, παρασκηνίου και χρηματισμού.
Τα περιστατικά χειραγώγησης των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων είναι άφθονα σε όλες τις περιόδους, προκειμένου να οδηγηθούν ως… πρόβατα στην εκλογή της κάθε διοίκησης της Ομοσπονδίας.
Ακόμη και στην "εξυγιαντική" ΕΠΟ, οι αποκαλύψεις και οι αναφορές είναι πολλές, αλλά σε κανέναν αρμόδιο δεν έχει ιδρώσει το αυτί του, να ψάξει για την δράση συγκεκριμένων προσώπων ή για τα μαύρα ποσά που έχουν γραφεί ότι έφτασαν τα 6 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να υπάρξει η διοίκηση της αρεσκείας του ενδιαφερόμενου «Μεγάλου».
Αντιθέτως έχει καταγραφεί εναγκαλιασμός κυβερνήσεων με τους (ηθικούς και οικονομικούς) αυτουργούς της χεριαγώγησης.
Οι εκλογές είναι ήδη μπροστά μας. Καλοκαίρι ή Φθινόπωρο του 2020. Πιο πιθανόν καλοκαίρι. Θα αφήσει η Πολιτεία να γίνει μια από το ίδιο;
Να τρέχουν από πόλη σε πόλη οι εξπέρ του είδους που εκπροσωπούν τον έναν ή τον άλλο «Big» και να «αγοράζουν» συνειδήσεις με μαρούλια όπως αποκαλούνται στη γλώσσα του ποδοσφαίρου;
Δεν ξέρει ποιοι είναι; Ξέρει. Ας τους παγιδεύσει λοιπόν με το μάξιμουμ της εφαρμογής της σύμβασης Μακόλιν.
Να ασχοληθεί μια υπηρεσία για την αποκάλυψη αυτών των φαινομένων. Να τους πιάσει στα πράσα και να τους κόψει το βήχα, αν θέλει να ηρεμήσει το τοπίο του ποδοσφαίρου από παράγοντες υπό ασφυκτική επιρροή.
Θέλει αδιάσειστα στοιχεία που τους ξεριζώνει, γιατί οι όποιες δικαστικές απασχολήσεις με το ζητούμενο από καταγγελίες, μάλλον είχαν όλα αυτά τα χρόνια επικοινωνιακό χαρακτήρα προς πολιτική εκμετάλλευση, όπως και την πρώτη φορά που έκανε τότε ντόρο.
«Η φήμη ότι μοιράζεται συνολικά ένα εκατομμύριο δολάρια έχει φτάσει στα αυτιά κάθε εμπλεκόμενου και αργότερα γίνεται και ερώτηση στη Βουλή. Ακούγονται ιστορίες για σημαδεμένα ψηφοδέλτια, σκισμένα στη μέση χαρτονομίσματα και συναλλαγές σε δημόσιες τουαλέτες!» (Καθημερινή 04.10.2008)
Όλα αυτά στην μακρά ιστορία, είναι γνωστά και δεν άλλαξε τίποτα. Τολμάς;
-Θέτεις τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων;
