Με πρωταγωνιστή... τον Χατζηπετρή!

Απόψεις
Με πρωταγωνιστή... τον Χατζηπετρή!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η εθνική που παίρνει φόρα... κατηφόρα, η βία που ξεπέρασε κάθε όριο με σκληρή επίθεση σε παιδιά Ακαδημιών, τα λόγια που μένουνε λόγια και ο άχαρος ρόλος της πολιτικής στο ποδόσφαιρο...

"Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα, ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά..."

Οι στίχοι από το δημοφιλές τραγούδι του Ρασούλη και του Νικολόπουλου που ερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου, πάνε να κάνουν ύμνο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου οι «μικροί» παράγοντες της ΕΠΟ από το 2014 και μετά.

Όλα ξεκίνησαν με πρόεδρο τον Σαρρή που δεν σεβάστηκε τον Φερνάντο Σάντος και όχι μόνο, συνεχίστηκαν από τη διοίκηση Γκιρτζίκη με τον οποίον δεν έβρισκες αρχή μέση και τέλος και πήγαν παντελώς στον πάτο από τα καθαριστικά απολύμανσης του νυν προέδρου Ευάγγελου Γραμμένου.

Που να βρει ο παπάς να θάψει... Νησιά Φερόε, Λουξεμβούργο, Λευκορωσία, Εσθονία, Αρμενία, Λιχτενστάιν...

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά από τις περιόδους Ρεχάγκελ και Σάντος, ανεξάρτητα από την  προσωπικότητα που τους χώριζε από τους επόμενους.

Οι άνθρωποι αυτοί, είχαν το απόλυτο κουμάντο στην ομάδα και οι παραγοντίσκοι δεν μπορούσαν να κάνουν παιγνίδια  ούτε δικά τους, ούτε μανατζαρέων. Ούτε καν να πλησιάσουν...

Χωρίς την έγκρισή τους …ούτε κουνούπι. Η ομάδα ήταν υπό την απόλυτη επίδραση τους. Αυτό μέσα από την καθαρή αξία της δουλειάς, αύξανε τον σεβασμό της εθνικής προς τον εαυτό της και η εξαίρετη φουρνιά πέτυχε ότι πέτυχε διεθνώς.

Κατόπιν επήλθε κατάσταση όπως εννοείται στον τίτλο του θεατρικού έργου του Γιώργου Σκούρτη "Κομμάτια και Θρύψαλα".

-Ιδού η διεθνής απήχηση: «Η άθλια πορεία της Ελλάδας στους προκριματικούς του Euro 2020 συνεχίστηκε την Κυριακή όταν έμεινε στο 1-1 με το Λιχτενστάιν που είχε χάσει τα προηγούμενα πέντε παιχνίδια στον όμιλο χωρίς να σκοράρει. Το Λιχτενστάιν, του οποίου ο πληθυσμός των 38.000 χωράει άνετα στο Ολυμπιακό Στάδιο των Αθηνών, είχε χάσει τους προηγούμενους 19 προκριματικούς του Ευρωπαϊκού και του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μία διαδρομή που ξεκίνησε μετά την ισοπαλία 1-1 με τη Μολδαβία τον Ιούνιο του 2015» (Reuters)

-Ορθή παρατήρηση: «Σε έντεκα μήνες να αλλάζεις τρεις προπονητές ούτε στα τοπικά της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανιας, δεν γίνεται…» (Κυριάκος Θωμαίδης)

-Το ένα φέρνει το άλλο. Η περίοδος στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει χαρακτηριστεί όχι μόνο από τη μετριότητα, αλλά και από την επικίνδυνη ανάμειξη της πολιτικής προς εκμετάλλευσή του.

 

-Οι Πρέσπες αποτελούν κλασικό δείγμα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Οι «δικοί» μας και οι «άλλοι». Οι «Βόρειοι» και οι «Νότιοι»… Το παρελθόν επίσης της μονοκρατορίας. Ίδιο πεδίο σε σχέση με τη βία, αλλά εξελισσόμενο και εμπλουτισμένο.

-Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε τραγικές καταστάσεις να αναπηδούν μέσα από την πόλωση ακόμη και με στόχο 16χρονα παιδιά, όπως συνέβη με τη σχολή του Ολυμπιακού στη Θεσσαλονίκη.

-Σε ένα περιβάλλον, σκληρά χειραγωγημένο, με «πολικές» καταβολές και κάποιους ξένους πασάδες, να συμπεριφέρονται ως παλιοί Εγγλέζοι στην αποικία της Ινδίας, το πιο πρόσφορο για παραγωγή είναι η ανωμαλία, μέσα από το διχασμό, την ανισότητα, την καχυποψία και άλλα που δημιουργούν ένα περιβάλλον μικρόκοσμων και σκοπιμότητας. Όλοι, παντού, ξεπέρασαν τα όρια.

 

-Το περιστατικό σε βάρος των ανήλικων παιδιών του Ολυμπιακού (η όποιας ομάδας, ή καμιάς ομάδας…), μοιάζει και ως απάντηση στην πρωτοβουλία του υφυπουργού αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη για την πάταξη της βίας, εμφανίζοντας το πρόσωπό της  στην πιο άθλια και ανήθικη μορφή της. (Αλίμονο αν δεν το δει έτσι)

-Σε ένα τέτοιο πεδίο που είναι έρμαιο των χαλίφηδων και των συμφερόντων τους, σκοτεινών ή φωτεινών, περιμένει κανείς να πάει μπροστά το ελληνικό ποδόσφαιρο;

 

-Όλα τα άλλα (δηλώσεις, συνεντεύξεις, μέτρα και υποσχέσεις), φαντάζουν μέσα από την εμπειρία στο φάσμα της πολιτικής και του ποδοσφαίρου, ως φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Σε ένα τόσο άρρωστο περιβάλλον…

-«Έκαψαν στην Τούμπα τα ρούχα της Ακαδημίας του Ολυμπιακού μετά την επίθεση».

-«Είναι απαράδεκτο το συμβάν. Μας απασχολούν τα προβλήματα με τη βία αλλά αυτό το τελευταίο ξεπέρασε τα όρια. Μιλάμε για παιδιά... Μακάρι να βρεθούν οι ένοχοι της επίθεσης. Μακάρι να μην ξαναδούμε και ξανακούσουμε τέτοια περιστατικά» (Μηνάς Λυσάνδρου, πρόεδρος Superleague 1)

-Να σκεφτείς ότι αυτός ο ξεπεσμός (κυριολεκτικά της ίδιας της ηθικής), δεν υπήρξε ούτε στην αντίπαλη κατάσταση Κόκκαλης – Βαρδινογιάννης, όταν η «παράγκα» ήταν απροκάλυπτη ανελέητη. Ίσως γιατί η οικογένεια Βαρδινογιάννη που είχε βρεθεί από κάτω με τον Παναθηναϊκό, διέθετε το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης, μέχρι που οι δικοί τους οπαδοί (της ομάδας) στράφηκαν εναντίον της.

-Ούτε όταν υπήρξαν τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού και την απόλυτη κυριαρχία των πράσινων παντού στα θεσμικά και μη όργανα. Είχαν φτάσει μάλιστα στο σημείο να έχουν και απώλειες…

- Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Δυστυχώς, σε αυτό το επίπεδο και με χειραγωγημένα πρόσωπα και καταστάσεις, όλα του γάμου δύσκολα…

Η ανευθυνότητα και η ασυδοσία στους θεσμικούς μας φορείς, ανέδειξαν τον… Χατζηπετρή.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News