Συμβαίνει παντού. Όχι σε όλους, αλλά είναι το επικρατέστερο η εξουσία, όποιου επιπέδου, να αλλάζει τους ανθρώπους. Στην πολιτική κατά κόρον, αλλά και στο ποδόσφαιρο, όπου οι παράγοντες κι άλλοι συντελεστές απολαμβάνουν μεγάλη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης.
Στην πολιτική ας πούμε βλέπεις -καλή ώρα τώρα- ανθρώπους της διπλανής σου πόρτας από συναγωνιστές της επιβίωσης, να γίνονται με τη μία, άνθρωποι της εξουσίας επειδή ένας συσχετισμός πραγμάτων τους έφερε στις κυβερνητικές καρέκλες. Ο τύπος που έκανε "ντου" σε πλειστηριασμούς, στα διόδια, στη ΔΕΗ και σε συγκεντρώσεις, δεν υπάρχει πια. Έχει γίνει ένας άλλος "golden" τύπος.
Το ίδιο και με πολλούς άλλους που βρέθηκαν να κατακτούν πόστα ευθύνης σε άλλους κοινωνικούς φορείς με επιρροή, όπως το ποδόσφαιρο. Οι καλοσυνάτοι τύποι της παρέας, μεταμορφώνονται σε μικρούς τυράννους ή «νούμερα», με το που βρεθούν ως στελέχη κέντρων εξουσίας. Αλλάζουν εγωπαθητικά.
Αυτό το "πόσο άλλαξες" του τραγουδιού, κρύβει ακόμη περισσότερα σε δραματική κατεύθυνση. Αναμφίβολα αποτελεί φαινόμενο και της ευρύτερης στάθμης της ίδιας κοινωνίας, μέσα από το περιβάλλον αξιών που την διέπει.
Η εξουσία αλλάζει τους ανθρώπους, αλλά το ίδιο συμβαίνει και στον ζωικό κόσμο όπου ο πιο ισχυρός τρώει τον πιο ασθενή. Στην περίπτωση μας όμως έχουμε να κάνουμε με εκείνους που έχουν βιώσει και τα δύο και οι άνθρωποι, μην ξεχνάμε, λειτουργούν με το μοναδικό κέντρο της συνείδησης..
Διάβαζα μια έρευνα που έδειχνε ότι οι άνθρωποι με εξουσία βιώνουν «λειτουργικές» αλλαγές στον εγκέφαλό τους και υποστήριζε ότι οι ισχυροί άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν να έχουν υποστεί εγκεφαλική βλάβη.
Βέβαια σε αυτό δεν συμφωνούν όλοι ως επιστημονική άποψη και έχει αντικρουστεί, ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη ότι η δύναμη προκαλεί εγκεφαλική βλάβη - καθώς η μελέτη αυτή αφορά αλλαγές συμπεριφοράς που διαρκούν λεπτά ή μια ώρα ή το πολύ. «Μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι αυτά τα φαινόμενα εξουδετέρωσης της ισχύος μπορεί να γίνουν χρόνια σε άτομα με μακροχρόνια δύναμη. Σε εργαστηριακό πλαίσιο, αυτό συμβαίνει, αλλά στον πραγματικό κόσμο, η συμπεριφορά του ισχυρού επηρεάζεται από κάτι πολύ πιο δύσκολο να μελετηθεί στο εργαστήριο: την πραγματικότητα της εξουσίας.».
Σύμφωνα πάντως, με τον καθηγητή ψυχολογίας του UC Berkeley, Ντάτσερ Κέλτνερ, μετά από έρευνες δύο δεκαετιών, η εξουσία καθιστά τους ανθρώπους περισσότερο επιρρεπείς στο ρίσκο, πιο αυθόρμητους και με μειωμένη ικανότητα ενσυναίσθησης.
Συνάδελφοι του επίσης σε παρόμοιες έρευνες έχουν καταγράψει ότι οι άνθρωποι με εξουσία έχουν μειωμένη ικανότητα «καθρεφτίσματος» δηλαδή της ικανότητας να βλέπουν τα πράγματα από την οπτική γωνία των άλλων. Κοινώς «γυάλα» ή μικρόκοσμος.
Όλα αυτά βέβαια, λογικά, λειτουργούν ανάλογα την ποιότητα των ανθρώπων που θα βρεθούν από κάτω, στα πάνω και μέσα από τον κώδικα αξιών τους, κατά το ο καθένας έχει τα όρια ή το ταβάνι του.
Συχνά ωστόσο η μετριότητα, μετατρέπει προς το αρνητικό το λογισμικό λειτουργίας κάποιου που συμπεριφέρονται με τη λογική του "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;". Η παντελής έλλειψη αξιών δημιουργεί γενικότερα και ειδικότερα απληστία, αλαζονεία και μαζί αηδιαστικές συμπεριφορές.
ΟΙ αλλαγές είναι φανερές έτσι κι αλλιώς στην εμφάνιση και κυρίως στα πρόσωπά τους…
Υπάρχει και το ταμείο ή η αποτίμηση του τερματισμού. Μια τέτοια έκφραση ήλθε πέρυσι από τον πάλαι ποτέ γόη του σινεμά Αλέν Ντελόν, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Paris Match: «Μισώ την εποχή που ζούμε, με κάνει να ξερνάω», δήλωσε ο 82χρονος ηθοποιός. «Υπάρχουν άνθρωποι που μισώ, όλα είναι ψεύτικα και μόνο το χρήμα μετράει. Θα αφήσω αυτόν τον κόσμο χωρίς λύπη»!
Ο άνδρας με την ακαταμάχητη εξουσία του γόη, που οι γυναίκες έπεφταν πάντα στα πόδια του και όπως λέει και έτσι είναι «λίγοι άντρες έχουν αγαπηθεί όπως εγώ».
-Η σοφία σώζει όταν την ενστερνίζεσαι, λειτουργώντας με τα χαρακτηριστικά της, όπως η πνευματική ταπεινότητα, ο πραγματισμός και το να συναισθάνεσαι γύρο σου...
Συνέχεια από το Κλασικό: Θες να μάθεις έναν άνθρωπο; -Δώσε του εξουσία
Αντί το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα «Εξουσία αν μου δίναν» που ερμήνευσε η Ελένη Ροδά, θα προτιμήσουμε το άσμα του εξαίρετου καλλιτέχνη «Η Κουλτούρα», προς ακρόαση:
