Να θυμάσαι, να τιμάς και να εμπνέεσαι… ΟΦΗ - Κύπελλο 1987

Απόψεις
Να θυμάσαι, να τιμάς και να εμπνέεσαι… ΟΦΗ - Κύπελλο 1987

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φτάνει; Ναι, αξίζουν αυτόνομα και τα τρία! Αν τους προσθέσεις «να το ξαναζήσεις και εις ανώτερα», αποκτούν όλο το νόημα στη ζώνη του χρόνου!

Αυτό το σαν σήμερα που γράφονται αυτές τις γραμμές, που ζούμε και θυμόμαστε για 31 ολόκληρα χρόνια, από τις 21 Ιουνίου 1987,  είναι πολύ σημαντικό για την ιστορία του ΟΦΗ και του κρητικού ποδοσφαίρου!

Κατόρθωμα με όλα τα στοιχεία ενός έπους, που συνδυάστηκαν περήφανα στην καρδιά και στην ψυχή των απανταχού φίλων της κρητικής ομάδας.

Η κατάκτηση του κυπέλλου με αντίπαλο τον  Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή στο ΟΑΚΑ ήταν το πρώτο τρόπαιο στην μεγάλη διαδρομή που άρχιζε με τη σφραγίδα του Γκέραρντ! Δύο χρόνια δηλαδή μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ολλανδό, το περίφημο κλίμα των αποδυτηρίων και η ποιότητα των σχέσεων είχαν κορυφώσει τις επιθυμίες για τρόπαια…

Ο Ηρακλής είχε ανοίξει το σκορ με τον Κωφίδη στο 30΄, αλλά η απάντηση ήταν άμεση σχεδόν από τον Γρηγόρη Χαραλαμπίδη! Μπροστά σε 23.587 φιλάθλους στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά και το φίλαθλο πανελλήνιο μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες της εποχής, το θρίλερ που ακολούθησε, έφτασε μέχρι τα πέναλτι, για να αναδειχτεί η μορφή του 26χρονου τότε Μύρωνα Σηφάκη που απέκρουσε τα πέναλτι του Ζήφκα και του Αδάμου, χαρίζοντας τη νίκη στον ΟΦΗ με 3-1!

-Η σειρά των πέναλτι για την ενθύμηση του γεγονότος: Ζούντμπι Αουτ 0-0, Χαραλαμπίδης Γκολ 1-0, Ζήφκας Απέκρουσε ο Σηφάκης 1-0, Τσινός Γκολ 2-0, Δ. Παπαδόπουλος Γκολ 2-1, Παπαβασιλείου Γκολ 3-1, Αδάμου Απέκρουσε ο Σηφάκης 3-1.

-Οι συνθέσεις:

ΟΦΗ (Γκέραρντ): Σηφάκης, Γκουλής, Βασιλείου, Τσινός, Μιχαλίτσιος (102′ Ανδρεανίδης), Ίσις, Περσίας, Παπαβασιλείου, Νιόπλιας (94′ Καριώτης), Χαραλαμπίδης, Σαμαράς

Ηρακλής (Αρχοντίδης): Γκεοργκίεφ, Λευκόπουλος, Ζήφκας, Βακαλόπουλος, Ηλιάδης, Κωφίδης, Δ. Παπαδόπουλος, Ζούντμπι, Αναστασιάδης, Χατζηπαναγής (98′ Αδάμου), Καραΐσκος (57′ Γ. Παπαδόπουλος)

-Πριν από την μεγάλη εκείνη βραδιά, ο ΟΦΗ είχε αποκλείσει τη Θήβα, τον Εδεσσαϊκό, τον Απόλλωνα, την Καλλιθέα και τον Διαγόρα με την ανωτερότητα και τη δύναμη του «Γεντί Κουλέ» που τον ώθησε σε 5 νίκες με συντελεστή 16-1 στα γκολ. Το DNA του ΟΦΗ από εκείνη τη βραδιά έγινε πιο δυνατό μαζί και ο παλμός της καρδιάς εκείνου και των φίλων του!

Ο ήρωας Σηφάκης!

Ο ήρωας της βραδιάς ο Μύρων Σηφάκης ερχόταν από το βάθος του πάγκου να γράψει ιστορία. Βασικός τερματοφύλακας ήταν ο Γιώργος Μητσέας, που εκείνη την περίοδο βγήκε νοκ άουτ από σοβαρό τραυματισμό ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά.  Ο Βαγγέλης Χοσάδας ήταν ο επόμενος βασικός. Ο Γκέραρντ όμως για εκείνη τη βραδυά είχε όραμα τον σπιρτόζο Μύρωνα Σηφάκη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε τέτοιου είδους αποφάσεις, καθώς ζώντας κάθε λεπτό τον ΟΦΗ είχε "ανοίξει" διάπλατα προς τις διορατικές αποφάσεις που στον κανόνα βγαίνουν επιτυχείς!

Ο Ατσαλενιώτης πορτιέρο, λέει σχετικά: «Δεν είχα φανέλα βασικού σπίτι μου, απλώς ξεκίνησε να με βάζει σε κάποια παιχνίδια που παρουσιαζόμασταν στη… σέντρα. Σε κάποια άλλα μου έλεγε «μην φοβάσαι τίποτα εσύ» κι έβαζε τον Βαγγέλη (σ.σ. Χοσάδα) στην ενδεκάδα. Ίσως είχε τους δικούς του λόγους, που ήθελε να είμαστε όλοι οι τερματοφύλακες σε εγρήγορση. Θυμάμαι και τον αγώνα του Γιώργου του Μητσέα, την υπερπροσπάθεια που έκανε για να επανέλθει γρηγορότερα του αναμενομένου» (Δήλωση του στο sport-retro.gr).

Στην ίδια συνέντευξη του στον Μάνο Ανδρουλάκη θυμάμαι για εκείνη τη νύχτα της φωτιάς:

«Δεν ήμασταν σε φουλ φόρμα, όπως και ο Ηρακλής, γιατί σου είπα ότι το αγωνιστικό κενό ήταν μεγάλο. Ήταν τέλος Ιουνίου που συνήθως εκείνη την περίοδο οι ποδοσφαιριστές κάνουν διακοπές. Σίγουρα είχαμε πίστη, σίγουρα είχαμε αυτοπεποίθηση, σίγουρα δεν φοβηθήκαμε ποτέ το παιχνίδι…

Εγώ αυτό που θυμάμαι είναι ότι ένιωθα πολύ θυμωμένος με το γκολ που δέχθηκα. Θεωρούσα τον εαυτό μου υπεύθυνο για το γκολ του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, ο αμυντικός μπροστά μου με πρόλαβε και έδιωξε με κεφαλιά την μπάλα, η οποία βγήκε προς την αριστερή μου πλευρά, εκεί σούταρε ο Κωφίδης, εγώ προσπάθησα να επανέλθω στο τέρμα μου, χτύπησε στα πόδια μου, πέρασε μέσα από αυτά και πέρασε κι από τα πόδια του Βασιλείου που βρισκόταν στο δεύτερο δοκάρι.

Ήμουν πολύ θυμωμένος με τον εαυτό μου στο υπόλοιπο ημίχρονο και το ξεπέρασα όταν ξαναβγήκα στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο μέρος. Σημαντικό κομμάτι για μας ήταν το ωραίο γκολ του Χαραλαμπίδη, διότι μας προστάτευσε από το άγχος και ταυτόχρονα πιστεύω ότι έδωσε περισσότερη απογοήτευση στους παίκτες του Ηρακλή. Υπήρχε μια ισορροπία συναισθημάτων. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι ήταν πιο πολύ υπέρ μας όσο περνούσε η ώρα.

Δεν θα ξεχάσω το 90′ του τελικού. Ήξερα τα χτυπήματα αυτού του εκπληκτικού παίκτη, του Χατζηπαναγή. Ήταν πολύ επικίνδυνα. Σε ένα κόρνερ που εκτέλεσε από αριστερά μου, στην προσπάθειά μου να αποκρούσω, κουτούλησα γόνατα, κεφάλια, ώμους στο πρώτο δοκάρι. Το χτύπημα αυτό στους συνδέσμους το έχω ακόμα σαν ανάμνηση αυτού του σπουδαίου παιχνιδιού. Όταν πονάει το θυμάμαι και δεν περιμένω να έρθει η 21η Ιουνίου (γέλια)».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News