Τα παιδιά των Μονάδων

Απόψεις
Τα παιδιά των Μονάδων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κυριακή, ώρα 11 το πρωί. Έξω από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων του ΠΑΓΝΗ, γονείς περιμένουν να ανοίξουν οι πόρτες για το επισκεπτήριο. Πέντε, δέκα ή δεκαπέντε λεπτά επίσκεψης στα παιδιά τους που νοσηλεύονται στη Μονάδα. Ένα χάδι στο χέρι, ένα νεύμα και ένα χαμόγελο.

Οι γονείς αναζητούν οτιδήποτε μπορεί να τους δώσει ελπίδα για τη μάχη του παιδιού τους και την ίδια ώρα που προσπαθούν να πάρουν δύναμη προσπαθούν και να δώσουν. Κάθε κρεβάτι ένας διαφορετικός αγώνας. Κάθε κρεβάτι μια διαφορετική αγωνία. Μικροί ηλικιακά μαχητές της ζωής. Μεγάλοι όμως ως προς τη δύναμη που επιδεικνύουν.

Εκείνες τις ώρες, έξω από αυτές τις πόρτες κατανοείς πως υπάρχουν παιδιά που δίνουν μάχες που δεν έχεις καν φανταστεί. Εκεί καταλαβαίνεις πως κάτι δε πάει καλά... Δεν είναι εκεί η θέση τους! Δεν είναι η θέση κανενός παιδιού στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Δεν είναι η θέση κανενός παιδιού στα νοσοκομεία.

Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για τους γονείς να το αντέξουν και είναι ανατριχιαστικό όταν καταλαβαίνεις πως εκείνη τη στιγμή έχουν τόση δύναμη, ώστε μπορούν να κουνήσουν βράχους και βουνά ολόκληρα, αρκεί να βγει το παιδί τους έξω από το νοσοκομείο.

Και θες τόσο πολύ κάποιες φορές να έχεις ένα μαγικό ραβδί, για να μπορέσεις να κάνεις καλά όλα τα παιδιά, να αδειάσουν όλες οι παιδιατρικές κλινικές και να γεμίσουν οι παιδικές χαρές. Μα, εκεί είναι η θέση τους!

Πριν από λίγες μέρες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου και ήταν μια αφορμή να θυμηθούμε κάποιους από αυτούς τους ήρωες. Μια μέρα τον χρόνο τους θυμόμαστε εμείς, όταν αυτά τα παιδιά περιμένουν εκείνη τη μία μέρα που θα τους πουν «έγινες καλά».

Καλό είναι να ταρακουνηθούμε και να καταλάβουμε πόσο μικρά είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας, χωρίς να χρειαστεί να δοκιμαστούν οι αντοχές και η πίστη μας. Δεν ξέρω αν είναι συναισθηματικό το άρθρο αυτό, είναι όμως γεμάτο αλήθειες. Για όλα τα παιδάκια των Μονάδων. Για όλα τα παιδιά που νοσηλεύονται.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News