default-image

Η χαμένη αίγλη της δεξιάς και της αριστεράς

Απόψεις
Η χαμένη αίγλη της δεξιάς και της αριστεράς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

(Να ξεκαθαρίσουμε ότι εδώ δε μιλάμε για άκρα... ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη πλευρά).

Και να λοιπόν που σήμερα όλοι αναζητούν το «κέντρο». Πολιτικοί εν ενεργεία, παλαιότεροι αλλά και... «εν δυνάμει» πολιτικοί... μιλούν στην πλειοψηφία τους για κεντρώες πολιτικές οι οποίες μάλιστα δείχνουν να βρίσκουν αντίκρισμα στους ψηφοφόρους. Είναι όμως το κέντρο η εναλλακτική, είναι η λύση ή ότι απέμεινε μετά από τη χαμένη αίγλη της δεξιάς και πόσο μάλλον της αριστεράς; Μήπως απλά αποτελεί μία μετάλλαξη (προσωρινή ίσως) δεξιών και αριστερών πεποιθήσεων που στρογγυλοποιήθηκαν υπό το βάρος της αποδόμησης που υπέστησαν;

Μετά από μία αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση η οποία αυτοαναιρήθηκε στην πράξη και μία δεξιά ιδεολογία που βρέθηκε στον τοίχο με την κατηγορία  ότι λειτουργεί υπέρ του πλούτου, τι μένει; Τα άκρα και το κέντρο. Τα άκρα είναι για όσους αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τον αιώνα στον οποίο ζουν. Ευχαριστούμε δε θα πάρουμε.

Το κέντρο έρχεται λοιπόν ως μια μετριοπαθής και ρεαλιστική λύση. Καλά ως εδώ; Όμως τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Γνωρίζουν οι ψηφοφόροι τη σημαίνει κέντρο (για την οικονομία και την κοινωνία); Υπάρχουν άξιοι και κυρίως σοβαροί  εκφραστές του που θα εφαρμόσουν ανάλογες πολιτικές; Έχει το κέντρο οχυρωθεί απέναντι σε όσους θα αναζητήσουν να πιαστούν από αυτό απλά για να επιβιώσουν πολιτικά; Είναι διατεθειμένοι οι εκφραστές του ή ακόμα και οι δήθεν εκφραστές του  να κάνουν αυτό που στην Ελλάδα φαντάζει το δυσκολότερο πράγμα: Να μεταρρυθμίσουν, να συνεννοηθούν, να συζητήσουν και  να συνυπάρξουν αριστερές και δεξιές καταβολές;  Γιατί ωραία όλα στα λόγια αλλά στην πράξη η εφαρμογή και η ιστορία έχουν δείξει άλλα.

Τα ψέματα τελείωσαν κύριοι. Η Ελλάδα  των κρίσεων έχει μηδενική ανοχή στο οτιδήποτε . Η πλάτη της είναι πιο βαριά από ποτέ και όσοι σκεφτούν να καλυφτούν πίσω από μία ιδεολογία, πίσω από ένα πιστεύω, πίσω από μία ρητορική (όπως θέλετε πείτε το) που δεν πιστεύουν, να είναι σίγουροι ότι… μία του ψεύτη, δυο του ψεύτη… την κατάληξη τη ξέρουν όλοι. Η χώρα πρέπει να αποκτήσει μία κατεύθυνση γιατί αυτή τη στιγμή η πυξίδα απλά γυρίζει σαν τρελή, κάτι σαν τον τροχό της τύχης (ή της ατυχίας) και  …όπου «κάτσει».

Και όσο γι αυτή την αίγλη που χάθηκε… δεν είναι κακό. Άλλωστε εγώ πιστεύω ότι έγινε απλά απομυθοποίηση σε ότι είχε σφετεριστεί νίκες που δε του αναλογούσαν

Εις το επανιδείν. 

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News