Αυτή η χώρα δεν αντέχει τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Ο βίος τους βραχύς. Η πολιτική ιστορία της χώρας διαθέτει παραδείγματα (λίγα βέβαια) που το αποδεικνύουν. Από την πρώτη κυβέρνηση συνεργασίας που γνώρισε η χώρα το 1877 μέχρι και την τελευταία που λήγει εν έτει 2015, τα συμπεράσματα για προβληματισμό είναι κάτι παραπάνω από πλούσια.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι δε θα ξεπεράσουν ποτέ την κυβερνητική συνεργασία των τελευταίων ετών, καθώς αυτή, αντί να αποτελεί σημείο προβληματισμού και ενός ουσιαστικού διαλόγου, αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ τους.
Τα στελέχη των δύο κομμάτων επικεντρώνονται στη συνεργασία αυτή ως μία κόντρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, η οποία θα έπρεπε να έχει αναδείξει νικητή ανάμεσά τους, τρέμοντας και τρέχοντας επί της ουσίας να αποδείξουν ότι διατήρησαν την πολιτική τους ταυτότητα χωρίς να ομογενοποιηθούν.
Λίγοι συνειδητοποίησαν ότι η ουσία δεν κρύβεται εκεί και κράτησαν και κρατούν την πολιτική αντιπαράθεση μακριά από αυτήν τη λογική. Η συνεργασία αυτή Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αποτελεί ακόμη και τροφή για κριτική για την αντιπολίτευση. Όχι ως προς τις πολιτικές επιλογές που ακολούθησε η κυβέρνηση αυτή, αλλά ως προς τη συνεργασία αυτή καθαυτή. Κάτι που θα βρουν μπροστά τους όλα τα κόμματα από την επομένη των εθνικών εκλογών, με τις όποιες ανακολουθίες από εκεί και πέρα να είναι εμφανείς.
Η πολιτική σκηνή και οι καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί δείχνουν ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελούν τη μοναδική επιλογή, μιας και οι αυτοδυναμίες φαντάζουν, τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα, αδύνατες. Ωστόσο, η Ελλάδα δείχνει να στερείται την κουλτούρα, τη θέληση και τη νοοτροπία της συνεργασίας και της συνεννόησης.
Είναι αυτή η έλλειψη που οδηγεί και τις εξελίξεις σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο, καθώς παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε νοοτροπίες που θέλουν μονοκομματικές κυβερνήσεις και υποτιθέμενους ηγέτες να κρατούν τα ηνία της χώρας.
Η σύγκλιση φαντάζει δύσκολη, παρότι, εφόσον αυτή καταστεί δυνατή, θα μπορούσε μέσα από τις πολιτικές συγκρούσεις και τις διαφορετικές θέσεις, αλλά συνεπώς και το διάλογο, να επιφέρει απτά και ουσιαστικά αποτελέσματα για την πληγωμένη οικονομία, αλλά κυρίως για τους πληγωμένους πολίτες αυτής της χώρας, αντί να φαντάζει ουτοπία.
Άρθρο στην εφημερίδα Νέα Κρήτη - Νικολέτα Σφακιανάκη
